Międzynarodowy alfabet fonetyczny

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: Brak tabeli pokazującej w jakich polskich wyrazach występują dane głoski. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Międzynarodowy alfabet fonetyczny, MAF (ang. International Phonetic Alphabet, IPA, fr. Alphabet phonétique international, API) - alfabet fonetyczny, system transkrypcji fonetycznej przyjęty przez Międzynarodowe Towarzystwo Fonetyczne jako ujednolicony sposób przedstawiania głosek wszystkich języków. Składają się na niego zarówno symbole alfabetyczne jak i symbole niealfabetyczne oraz ok. 30 znaków diakrytycznych.

Jest on szeroko stosowanym środkiem standaryzacji zapisu fonetycznego dla wszystkich języków świata. Większość znaków IPA została zaczerpnięta wprost z alfabetu łacińskiego lub stworzona na jego podstawie, część pochodzi z alfabetu greckiego, część z innych, a część została stworzona specjalnie na jego potrzeby.

Międzynarodowy alfabet fonetyczny to wynik wieloletniej pracy fonetyków zrzeszonych w International Phonetic Association (Międzynarodowym Towarzystwie Fonetycznym), założonym w Paryżu w 1886 roku. Zarówno Towarzystwo, jak i stworzony przez nie alfabet znane są pod nazwą IPA. W ciągu swego istnienia alfabet IPA był kilkakrotnie zmieniany. Znaczne modyfikacje wprowadzono w 1989 roku, po konferencji w Kilonii. Następne zmiany przyniósł rok 1993. Najnowsza wersja alfabetu została opublikowana w roku 2005.

Międzynarodowe Towarzystwo Fonetyczne zaleca, by transkrypcję fonetyczną umieszczać w nawiasach kwadratowych: „[ ]”. Z kolei transkrypcja fonemiczna powinna być umieszczana między znakami ukośnika: „/ /”.

Spis treści 1 Samogłoski 2 Spółgłoski (płucne) 2.1 Pojedyncza artykulacja 2.2 Koartykulacja 3 Spółgłoski (niepłucne) 4 Afrykaty i podwójna artykulacja 5 Jednostki suprasegmentalne 5.1 Intonacja 5.2 Tony 6 Znaki diakrytyczne 7 Przypisy 8 Linki zewnętrzne

[edytuj] Samogłoski

Gdy symbole występują w parach, samogłoska z prawej strony oznacza samogłoskę zaokrągloną. Wszystkie pozostałe, z wyjątkiem [ʊ], są niezaokrąglone.

[edytuj] Spółgłoski (płucne)

[edytuj] Pojedyncza artykulacja

Podział w kolumnach wg miejsca artykulacji; w rzędach wg sposobu artykulacji. Spółgłoski umieszczone po lewej stronie komórek tabeli są bezdźwięczne, po prawej – dźwięczne.

	Dwu‐ wargowe	War‐ gowo‐ zębowe	Między‐ zębowe	Dzią‐ sło­we	Zadzią‐ słowe	Re­tro‐ fle­ksyjne	Pod­nie‐ bienne	Miękko‐ podnie‐ bienne	Języcz‐ kowe		Gar‐ dłowe		Nagło‐ śnio­we		Krta‐ niowe
Nosowe	m	ɱ	n			ɳ	ɲ	ŋ	ɴ
Zwarte	p b	* *	t d			ʈ ɖ	c ɟ	k ɡ	q ɢ				ʡ		ʔ
Szczelinowe	ɸ β	f v	θ ð	s z	ʃ ʒ	ʂ ʐ	ç ʝ	x ɣ	χ	ʁ	ħ	ʕ	ʜ	ʢ	h ɦ
Aproksymanty	β̞	ʋ	ɹ			ɻ	j	ɰ
Drżące	ʙ		r			*			ʀ				*
Uderzeniowe	*	†	ɾ			ɽ							*
Boczne szczelinowe			ɬ ɮ			*	*	*
Boczne aproksymanty			l			ɭ	ʎ	ʟ
Boczne uderzeniowe			ɺ			*	*	*

Uwagi:

• Gwiazdki (*) oznaczają dźwięki nieposiadające (jeszcze) swojego oficjalnego symbolu IPA.
• Znak sztyletu (†) oznacza znak IPA, który jeszcze nie został umieszczony w zestawie Unicode. Od maja 2005 r. w sytuacji takiej znajduje się znak spółgłoski uderzeniowej wargowo-zębowej (). Została już zgłoszona propozycja dodania tego symbolu do Unikodu. Zastępczo używa się iżycy ѵ.
• Obszary zaznaczone kolorem szarym oznaczają dźwięki uważane za niemożliwe do wyartykułowania.

[edytuj] Koartykulacja

ʍ	Szczelinowa wargowo-miękkopodniebienna bezdźwięczna
w	Półotwarta wargowo-miękkopodniebienna
ɥ	Półotwarta wargowo-podniebienna
ɕ	Szczelinowa dziąsłowo-podniebienna bezdźwięczna
ʑ	Szczelinowa dziąsłowo-podniebienna dźwięczna
ɧ	Szczelinowa zadziąsłowo-miękkopodniebienna bezdźwięczna
ɫ	Półotwarta boczna zębowa welaryzowana

[edytuj] Spółgłoski (niepłucne)

Mlaski		Iniektywne		Ejektywne
ʘ	Dwuwargowy	ɓ	Dwuwargowa	ʼ	Na przykład:
ǀ	Laminalny dziąsłowy („zębowy”)	ɗ	Dziąsłowa	pʼ	Dwuwargowa
ǃ	Apikalny (za)dziąsłowy („retrofleksyjny”)	ʄ	Podniebienna	tʼ	Dziąsłowa
ǂ	Laminalny zadziąsłowy („podniebienny”)	ɠ	Miękkopodniebienna	kʼ	Miękkopodniebienna
ǁ	Boczny dziąsłowy („lateralny”)	ʛ	Języczkowa	sʼ	Szczelinowa dziąsłowa

[edytuj] Afrykaty i podwójna artykulacja

Spółgłoski zwarto-szczelinowe (afrykaty) oraz spółgłoski z podwójną artykulacją są w IPA reprezentowane przez dwa znaki połączone łuczkiem. Alternatywnie, dla niektórych afrykat można użyć jedego znaku – ligatury.

Łączenie	Ligatura	Opis
ts͡	ʦ	afrykata dziąsłowa bezdźwięczna
dz͡	ʣ	afrykata dziąsłowa dźwięczna
tʃ͡	ʧ	afrykata zadziąsłowa bezdźwięczna
dʒ͡	ʤ	afrykata zadziąsłowa dźwięczna
tɕ͡	ʨ	afrykata dziąsłowo-podniebienna bezdźwięczna
dʑ͡	ʥ	afrykata dziąsłowo-podniebienna dźwięczna
tɬ͡	–	afrykata boczna dziąsłowa bezdźwięczna
kp͡	–	zwarta wargowo-miękkopodniebienna bezdźwięczna
ɡb͡	–	zwarta wargowo-miękkopodniebienna dźwięczna
ŋm͡	–	nosowa wargowo-miękkopodniebienna

[edytuj] Jednostki suprasegmentalne

ˈ	Akcent główny
ˌ	Akcent poboczny
ː	Długość (samogłoska długa lub geminata)
ˑ	Półdługość
˘	Dodatkowa krótkość
.	Podział sylabowy
‿	Połączenie międzywyrazowe

[edytuj] Intonacja

|	Pauza krótsza
‖	Pauza dłuższa
↗	Intonacja wznosząca
↘	Intonacja opadająca

[edytuj] Tony

Do oznaczania tonów w IPA można używać znaków diakrytycznych albo specjalnych liter tonalnych.

e̋ albo ˥	Bardzo wysoki
é albo ˦	Wysoki
ē albo ˧	Średni
è albo ˨	Niski
ȅ albo ˩	Bardzo niski
ě	Wznoszący
ê	Opadający
↓e	Przesunięcie zstępujące
↑e	Przesunięcie wstępujące

[edytuj] Znaki diakrytyczne

Ta sekcja wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w niej poprawić: poprawić, przetłumaczyć resztę. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Diakrytyki to małe znaczki umieszczone obok symboli IPA aby pokazać dokładną wymowę^[1] "Pod-diakrytyki" (znaczki normalnie umieszczane poniżej symbolu IPA) mogą być umieszczane nad znakiem mającym descender (potocznie nazywany ogonem), e.g. ŋ̊.^[1]

"Bezkropkowe" i, <ı>, jest używane, kiedy kropka interferowałaby z diakrytykami. Inne symbole IPA mogą występować jako diakrytyki, aby przedstawić fonetyczne szczegóły: tˢ (fricative release), bʱ (dyszaco dźwięczny), ˀa (preglottalizacja), ᵊ (epentetyczna szwa), o^ʊ (dyftongizacja). Bardziej zaawansowane diaktrytki pojawiły się w Rozszerzonym IPA dla dokładniejszego zapisania wymowy.

Diakrytyki sylabiczności
ɹ̩ n̩	Zgłoskotwórcze	e̯ ʊ̯	Niezgłoskotwórcze
Consonant-release diacritics
tʰ dʰ	Przydecha	d̚	Bez plozji
dⁿ	Plozja nosowa	dˡ	Plozja boczna
Diakrytyki dźwięczności
n̥ d̥	Bezdźwięczne	s̬ t̬	Dźwięczne
b̤ a̤	Dysząco dźwięczneb	b̰ a̰	Skrzypiąco dźwięczne
Diakrytyki artykulacji
t̪ d̪	Zębowe	t̼ d̼	Językowo-wargowe
t̺ d̺	Apikalne	t̻ d̻	Laminalne
u̟ t̟	Advanced	i̠ t̠	Retracted
ë ä	Centralizacja	e̽ ɯ̽	zbliżenie do szwy
e̝ ɹ̝ ˔	Podwyższenie (ɹ̝ = Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa dźwięczna nieszumiąca)
e̞ β̞ ˕	Obniżenie (β̞ = spółgłoska półotwarta dwuwargowa)
Diakrytyki koartykulacji
ɔ̹ x̹	Mniej zaokrąglone	ɔ̜ x̜ʷ	Bardziej zaokrąglone
tʷ dʷ	Labializowane	tʲ dʲ	Palatalizowane
tˠ dˠ	Welaryzowane	tˁ dˁ	Faryngalizowane
ɫ z̴	Welaryzowane lub faryngalizowane
e̘ o̘	Uniesiony korzeń języka	e̙ o̙	Obniżony korzeń języka
ẽ z̃	Nosowe	ɚ ɝ	Rotacyzacja

Uwagi

a Aspiracja spółgłosek dźwięcznych również jest dźwięczna. Wielu lingwistów woli jeden z diakrytyków przeznaczonych do dyszącej dźwięczności.

b Niektórzy lingwiści stosują ten symbol dyszącej dźwięcznosci tylko do sonorantów i transkrybują obstruenty jako bʱ.

Stan głośni może być dokładnie oddany za pomocą diakrytyków. Seria spółgłosek przedniojęzykowych zwartych od otwartej do zamkniętej głośni to (zobacz dźwięczność):

[t]	bezdźwięczna	[d̤]	dysząco dźwięczna
[d̥]	luźno dźwięczna	[d]	"zwykła" dźwięczna
[d̬]	sztywno dźwięczna	[d̰]	skrzypiąco dźwięczna
[ʔt͡]	glottalizacja

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa IPA
• Znaki diakrytyczne stosowane w IPA
• Przykłady (głównie) symboli niealfabetycznych stosowanych w IPA
• Darmowe czcionki Unicode ze znakami IPA:
  • Gentium
  • Charis SIL
  • Doulos SIL
  • SIL93