Mięsień dwubrzuścowy
Z Wikipedii
Mięsień dwubrzuścowy (łac. musculus digastricus) - jeden z mięśni szyi, parzysty i składający się z dwóch brzuśców, należący do grupy mięśni nadgnykowych. Jest antagonistą (choć o dużo słabszym działaniu) mięśni żucia - opuszcza żuchwę. Jeśli żuchwa jest ustalona w położeniu uniesionym, mięsień ten unosi kość gnykową. Działając samodzielnie brzuśce: przedni i tylny, przesuwają dodatkowo kość gnykową odpowiednio do przodu lub do tyłu.
Mięsień składa się z brzuśców: przedniego i tylnego (łac. venter anterior, venter posterior). Brzusiec tylny zaczyna się we wcięciu sutkowym kości skroniowej, przedni zaś w dole dwubrzuścowym żuchwy. Oba brzuśce łączy ścięgno pośrednie, przytwierdzone do kości gnykowej.
Unaczyniony przez gałęzie tętnicy szyjnej zewnętrznej. Brzusiec tylny (podobnie jak mięsień rylcowo-gnykowy) przez tętnice: potyliczną i uszną tylną, natomiast brzusiec przedni przez gałąź tętnicy twarzowej. Unerwienie obu brzuśców jest różne, ze względu na ich odmienne pochodzenie. Brzusiec przedni pochodzi z pierwszego łuku gardłowego, unerwiony jest zatem przez gałąź nerwu trójdzielnego: nerw żuchwowo-gnykowy, od nerwu żuchwowego. Z kolei brzusiec tylny pochodzi z łuku drugiego, w związku z czym gałęzie unerwiające go pochodzą od nerwu twarzowego.
[edytuj] Bibliografia
- Bochenek, Adam, Reicher, Michał: Anatomia człowieka (tom I).
