Miara borelowska
Z Wikipedii
Miara borelowska - przeliczalnie addytywna miara określona na borelowskich podzbiorach danej przestrzeni topologicznej.
[edytuj] Definicje
W literaturze istnieją pewne niekonsekwencje w definiowaniu miar borelowskich spowodowane głównie różnymi interpretacjami borelowskich podzbiorów danej przestrzeni topologicznej.
- Paul Halmos w swoim klasycznym podręczniku teorii miary[1] rozważa tylko lokalnie zwarte przestrzenie Hausdorffa i wprowadza następujące definicje.
-
- Borelowskie podzbiory przestrzeni X to elementy σ-pierścienia zbiorów
generowanego przez zwarte podzbiory X.
- Miara borelowska na przestrzeni X to funkcja
taka, że
- (i)
ilekroć
jest rodziną parami rozłącznych zbiorów z
, oraz
- (ii)
dla każdego zwartego zbioru
.
- (i)
- Borelowskie podzbiory przestrzeni X to elementy σ-pierścienia zbiorów
- Wielu innych autorów przyjmuje bardzo podobną definicję, zastępując jednak σ-pierścień zbiorów
przez σ-algebrę zbiorów
generowaną przez zwarte podzbiory przestrzeni X.
- Jeszcze inni autorzy, np Heinz[2], zastępują użycie
przez σ-algebrę
generowaną przez otwarte podzbiory X.
Należy jednak zauważyć, że jeśli przestrzeń X jest lokalnie zwartą przestrzenią Lindelöfa, to domknięte podzbiory X są przeliczalnymi sumami zbiorów zwartych, więc . Zatem jeśli X jest lokalnie zwarta i σ-zwarta (czyli może być przedstawiona jako suma przeliczalnie wielu zbiorów zwartych), to
, więc w szczególności dla przestrzeni euklidesowych te trzy rodziny zbiorów są równe.
[edytuj] Bibliografia
- ↑ Halmos, Paul R.: Measure Theory, Graduate Texts in Mathematics Vol. 18, Springer-Verlag Berlin Heidelberg, 2001, s 219. ISBN 3-540-90088-8
- ↑ König, Heinz: Measure and integration. An advanced course in basic procedures and applications. Springer-Verlag, Berlin, 1997. ISBN 3-540-61858-9