Mroczek pozłocisty
Z Wikipedii
| Mroczek pozłocisty | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ssaki |
| Podgromada | ssaki żyworodne |
| Szczep | łożyskowce |
| Rząd | nietoperze |
| Rodzina | mroczkowate |
| Rodzaj | Eptesicus |
| Gatunek | mroczek pozłocisty |
| Nazwa systematyczna | |
| Eptesicus nilssonii | |
| Keyserling & Blasius, 1839 | |
 Systematyka w Wikispecies |
|
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Mroczek pozłocisty (Eptesicus nilssonii) – gatunek ssaka z rzędu nietoperzy.
Spis treści |
[edytuj] Wygląd
Mroczek pozłocisty ma ciemnokasztanowate ubarwienie ze złocistymi końcówkami włosów na grzbiecie. Futro długie i gęste.
[edytuj] Wymiary
[edytuj] Występowanie
Gatunek borealny, związany ze strefą tajgi. Sięga najdalej na północ ze wszystkich nietoperzy, regularnie odbywając rozród za Kołem Podbiegunowym w Norwegii i Szwecji. Jest tam zmuszony do latania i żerowania w warunkach dnia polarnego. Jako związany z surowym klimatem kontynentalnym występuje głównie we północno-wschodniej części Europy, zaś w zachodniej i południowej części kontynentu spotyka się go jedynie w wysokich górach. Pojedyncze osobniki mogą jednak pojawiać się daleko poza granicami zasięgu - znajdowano je m.in. w Anglii i na platformach wiertniczych na Morzu Północnym. W Polsce występuje głównie na Pojezierzu Mazurskim, Pojezierzu Suwalskim, Podlasiu, Lubelszczyźnie, Karpatach i Sudetach; niedawno odkryto również liczną populację tego gatunku w miastach Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego. W regionach tych gatunek licznie notowany jest latem lub zimą, są również doniesienia o rozrodzie. W pozostałej części kraju spotykane są sporadycznie pojedyncze osobniki mroczka pozłocistego, np. na Pomorzu znaleziono go jedynie dwukrotnie, zaś w Warszawie tylko raz.
[edytuj] Biotop
Związany głównie z terenami leśnymi i górskimi, choć na Górnym Śląsku występuje w centrach dużych miast. Najważniejszymi kryjówkami letnimi tego gatunku są budynki, jedynie sporadycznie znajdowano go w dziuplach drzew. Zimuje w chłodnych, wstępnych partiach podziemi, np. jaskiń czy fortyfikacji. Odporny na mróz, może hibernować w miejscach słabo izolowanych od warunków zewnętrznych.
[edytuj] Pożywienie
Owady chwytane niemal wyłącznie w locie, szczególnie drobne muchówki.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- Ciechanowski M., Szkudlarek R. 2003. Pierwsze stwierdzenia mroczka pozłocistego Eptesicus nilssonii (Keyserling & Blasius, 1839) na Pomorzu. Nietoperze 4: 105-107.
- Lesiński G., Fuszara E., Kowalski M. 2001. Charakterystyka miejskiego zgrupowania nietoperzy Warszawy. Nietoperze 2: 3-17.
- Konrad Sachanowicz, Mateusz Ciechanowski: Nietoperze Polski. Tomasz Cofta (rysunki). Warszawa: MULTICO, 2005. ISBN 83-7073-401-4.
- Rydell J. 1993. Eptesicus nilssonii. Mammalian Species 430: 1-7.
- Sachanowicz K., Wower A. 2005. Mroczek pozłocisty w miastach Aglomeracji Górnośląskiej. Przyroda Górnego Śląska 39: 8-9.
