Mustang (koń)
Z Wikipedii
| mustang | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Gromada | ssaki |
| Rząd | nieparzystokopytne |
| Rodzina | koniowate |
| Rodzaj | Equus |
| Gatunek | koń domowy |
Mustang - koń przywieziony do Ameryki Północnej z Hiszpanii w XVIw. Wraz z biegiem czasu dostał się na wolność i zdziczał. Zdziczałe konie utworzyły na prerii nową rasę, jaką są mustangi. Mustangi żyją w niewielkich stadach. W XVIIIw. bardzo liczny gatunek występujący w USA (około 5 mln. osobników). Obecnie prawie wytępiony, nieliczne osobniki (około 10 000) znajdują się pod ochroną od 1971r. Pomimo tego nadal padają ofiarą farmerów i hodowców bydła. Słowo mustang pochodzi od hiszpańskiego mesteno, co oznacza bez właściciela.
Spis treści |
[edytuj] Wygląd
Mustang, który jest spokrewniony ze wszystkimi rasami koni, niewiele się od nich różni. Zazwyczaj mustangi są dłuższe w kłębie (przeciętna długość wynosi 142cm.), lepiej zbudowane, wytrzymalsze i mają silniejsze uzębienie. Krzyżówki z innymi rasami koni spowodowały, że mustangi nie mają określonej maści. Średnia długość życia mustanga wynosi około 20 lat.
[edytuj] Pożywienie
Tak, jak cała rodzina koniowatych, tak i mustang odżywia się jedynie roślinami (trawa i liście). Mustangi żyjące na amerykańskich preriach przystosowały się do panujących tam warunków. Nauczyły się m.in. rozbijać lód w zamarzniętych przeręblach, a także wytrzymywać wiele dni bez pożywienia i wody. Mustangi w duży sposób przyczyniają się do rozsiewania roślin, ponieważ ich niestrawione nasiona wydalane są wraz z odchodami.
[edytuj] Stada
Mustangi, aby ochronić się przed swoimi naturalnymi wrogami m.in. wilkami, kojotami, pumami, tworzą niewielkie stada, składające się z dorosłego ogiera (6-letniego), różnej liczby dorosłych klaczy (liczba waha się od 2 do 18 osobników) oraz źrebiąt. Łącząc się w stada szybciej znajdują pożywienie. 3-letni ogier jest wydalany ze stada. Każde stado posiada własne terytorium, którego broni i na którym poszukuje pożywienia. Mustangi tolerują inne stada na skraju swojego terytorium, a z czasem w obronie przed wrogiem łącza się z nimi. Każde stado posiada klacz-przewodniczkę, która w razie niebezpieczeństwa prowadzi stado w bezpieczne miejsce, podczas gdy ogier pozostaje, aby stawić mu czoło. Często dochodzi do walk między młodymi ogierami, a przewodnikiem stada o klacze.
[edytuj] Występowanie
Mustangi w niewielkich ilościach występują w co najmniej 10 zachodnich stanach USA.
[edytuj] Rozmnażanie
Okres godowy klaczy występuje od kwietnia do lipca. Ciąża trwa od 330 do 335 dni. Oznacza to, że źrebię rodzi się w okresie wiosennym lub letnim, co daje mu czas na dorośnięcie przed zimą. Kiedy klacz ma się oźrebić, odłącza się od stada w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca. Zazwyczaj klacz rodzi jedno źrebię, rzadziej dwa. Każde nowonarodzone źrebię, bez względu na maść, leżąc na ziemi jest dobrze zamaskowane. Tak jak inne koniowate, tak i źrebak mustanga, staje i porusza się o własnych siłach już kilka godzin po narodzinach. Razem z matką wraca do stada kilka dni po przyjściu na świat. Ogier nie toleruje innych ogierów w stadzie, dlatego kiedy źrebię osiąga 3 lata zostaje ze stada wyrzucony. 3-letni ogier jest jednak zbyt słaby, aby przyciągnąć inne klacze i utworzyć własne stado, dlatego trzyma się razem z innymi wyrzuconymi ogierami.
[edytuj] Działalność człowieka
Mustangi powstały ze względu na działalność człowieka. Jako hiszpańskie konie uciekły człowiekowi i zdziczały. Swoim działaniem człowiek o mało nie doprowadził do ich wyginięcia. Pod koniec XVIII w. było ich około 5 mln. Kiedy człowiek zaczął uprawiać prerię, zaczął również zabijać mustangi. Ginęły one tysiącami. najwięcej zabito ich jednak w XX w., kiedy zaczęto używać mustangów do I wojny światowej. Strzelano do nich ze względu na ich skórę oraz żeby zapewnić pokarm zwierzętom domowym. Od 1971r. mustang jest pod ochroną. Z 5 mln. populacji mustangów zostało dziś tylko około 10 000 osobników.
