Nasza Ukraina-Ludowa Samoobrona

Z Wikipedii

Nasza Ukraina-Ludowa Samoobrona (ukr. Наша Україна-Народна Самооборона, НУ-НС, Megablok) – koalicja ukraińskich partii politycznych powołana 5 lipca 2007 celem wspólnego startu w wyznaczonych na 30 września 2007 przedterminowych wyborach parlamentarnych.

[edytuj] Skład koalicji

Do "Megabloku", sformowanego ostatecznie na początku sierpnia 2007 weszły następujące ugrupowania:

• Ludowy Związek "Nasza Ukraina" (ukr. Народний Союз "Наша Україна", NSNU), centroprawicowa partia najbliższych stronników Wiktora Juszczenki, z jej liderem byłym wicepremierem Wiaczesław Kyryłenko;
• Ludowy Ruch Ukrainy (ukr. Народний Рух України, NRU), prawicowa formacja byłego ministra spraw zagranicznych Borysa Tarasiuka;
• Ukraińska Partia Ludowa (ukr. Українська Народна Партія, UNP), odłam Ludowego Ruchu Ukrainy, byłego ministra ochrony środowiska Jurija Kostenki;
• Związek Chrześcijańsko-Demokratyczny (ukr. Християнсько-Демократичний Союз, ChDS), ugrupowanie chadeckie z posłem Wołodymyrem Stretowyczem na czele;
• Ukraińska Partia Republikańska "Zjednoczenie" (ukr. Українська Республіканська Партія "Собор", URP Sobór), kierowana przez Anatolija Matwijenkę, byłego premiera Autonomicznej Republiki Krymu;
• Naprzód, Ukraino! (ukr. Вперед, Україно!, VU!), partia założona pod koniec lat 90., w 2007 formalnie przejęta przez Jurija Łucenkę i jego stronników z Ludowej Samoobrony;
• Partia Obrońców Ojczyzny (ukr. Партія захисників Вітчизни, PZV), byłego deputowanego i jednego z liderów antykuczmowskiej opozycji Jurija Karmazina;
• Europejska Partia Ukrainy (ukr. Європейська партія України, EPU), propagująca integrację z Unią Europejską niewielka formacja deputowanego Mykoły Katerynczuka;
• Pora (ПОРА), mała parta założona w 2005 przez młodych uczestników Pomarańczowej Rewolucji, z jej liderem Władysławem Kaskiwem.

Wiktor Juszczenko, patronujący koalicji

Porozumienie z lipca zostało także podpisane przez przedstawiciela Kongresu Ukraińskich Nacjonalistów (ukr. Конгрес Українських Націоналістів, KUN). Ostatecznie jednak partia Ołeksija Iwczenki nie weszła w skład bloku, jako formalną przyczynę wskazując na plany utworzenia na bazie NU-NS jednolitej partii politycznej po wyborach. Nieoficjalnym powodem był brak szans na umieszczenie nazwiska lidera KUN na wspólnej liście wyborczej. Na mandatową pozycję (z puli NUNS) został natomiast wpisany wiceprezes Kongresu, poseł Jewhen Hirnyk (wykluczony za to z partii).

W połowie sierpnia odbył się zjazd Pory, który uchwalił wyjście z NU-LS i wystawienie własnej listy, zarejestrowanej przez Centralną Komisję Wyborczą^[1]. Decyzję taką podjęto wbrew przewodniczącemu partii, który pozostał na liście "Megabloku" (na gwarantującym mandat miejscu w 4. dziesiątce). Po protestach koalicji rejestrację listy Pory unieważniono, uznając decyzję o wyjściu z bloku za bezprawną.

[edytuj] Założenia ideowe i programowe

Blok określa się jako centroprawicowy, mimo iż część jego liderów (m.in. Jurij Łucenko) do niedawna działała w partiach lewicowych. W programie wyborczym znalazły się hasła integracji z Unią Europejską i wstąpienia do NATO. Koalicja rozpoczęła też kampanię na rzecz zniesienia immunitetu parlamentarnego.

[edytuj] Listy wyborcze

Na międzypartyjnym zjeździe z 6 sierpnia 2007 zatwierdzono wyborczą listę koalicji, którą otworzyli Jurij Łucenko i Wiaczesław Kyryłenko. Pozostali liderzy uczestników "Megabloku" zajęli mandatowe pozycje: 5. Mykoła Katerynczuk, 11. Borys Tarasiuk, 16. Jurij Kostenko, 22. Anatolij Matwijenko, 25. Wołodymyr Stretowycz, 31. Władysław Kaskiw, 58. Jurij Karmazin.

Na wysokich miejscach znaleźli się też m.in. minister spraw zagranicznych Arsenij Jaceniuk, minister obrony narodowej Anatolij Hrycenko, wokalista grupy Okean Elzy Światosław Wakarczuk, były mer Kijowa Ołeksandr Omelczenko, przewodniczący banku centralnego Wołodymyr Stelmach, popularna telewizyjna prezenterka Olha Herasymiuk, były premier Jurij Jechanurow, poseł Mykoła Oniszczuk oraz były przewodniczący Rady Najwyższej Iwan Pluszcz^[2].

[edytuj] Wybory

W wyborach "Megablok" uzyskał 14,15% głosów, zajmując 3. miejsce, otrzymując 72 mandaty w 450-osobowej Radzie Najwyższej. Do parlamentu weszło ponad 35 kandydatów NSNU, ponad 15 przedstawicieli Ludowej Samoobrony, NRU i UNP uzyskały po 5-6 mandatów, pozostali koalicjanci wprowadzili po 1 lub 2 posłów. W ciągu kilku tygodni od wyborów NUNS podpisała umowę koalicyjną z Blokiem Julii Tymoszenko. Na jej podstawie przedstawiciel tego ugrupowania Arsenij Jaceniuk objął funkcję przewodniczącego parlamentu, a koalicja przystąpiła do tworzenia nowego rządu.

[edytuj] Zobacz też

• Blok Nasza Ukraina
• Ludowa Samoobrona
• Partie polityczne Ukrainy
• Wybory parlamentarne na Ukrainie w 2007 roku

[edytuj] Linki zewnętrzne

• oficjalna strona koalicji (uk)

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Postanowienie o rejestracji kandydatów, serwis CVK
2. ↑ Lista kandydatów bloku, serwis CVK