Neron

Z Wikipedii

Neron

Imiona	Lucius Domitius Ahenobarbus
Panował jako	Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus
nie zaliczony w poczet bogów
Czas panowania	13 października 54 r. - 9 czerwca 68 r.
Dynastia	julijsko-klaudyjska
Data urodzin	15 grudnia 37 r. - Ancjum
Data śmierci	9 czerwca 68 r. - Rzym
Moneta
As Nerona
Lista cesarzy rzymskich

Neron (Lucius Domitius Ahenobarbus a po adopcji przez Klaudiusza Tiberius Claudius Nero Caesar Drusus Germanicus, ur. 15 grudnia 37 w Ancjum - zm. 9 czerwca 68 w Rzymie) - cesarz rzymski w latach 54 - 68, syn Gnejusza Domicjusza Ahenobarbusa i Agrypiny Młodszej - późniejszej żony cesarza Klaudiusza.

Wychowanek Seneki Młodszego, wbrew powszechnie panującej opinii (będącej "zasługą" wybitnego historyka Tacyta) posiadał duży talent poetycki i aktorski. Cesarz rzymski od 54 roku, kiedy to jego matka otruła swojego męża i przejęła władzę. Oficjalna tytulatura cesarska: Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus. Neron odsunął później matkę od wpływów, a w końcu, w 59 roku, zlecił jej zamordowanie. W 62 roku Neron poślubił Poppeę, która poprzednio była żoną Rufriusa Crispinusa, a następnie Othona - przyjaciela Nerona. Poppea była kochanką Nerona już od 58. Zmarła w 66 roku, według Swetoniusza w wyniku kopnięcia zadanego przez małżonka, gdy była w ciąży.

W polityce wewnętrznej Neron w dużym stopniu kierował się wskazówkami swoich doradców. Początkowo największą rolę odgrywali jego nauczyciel, Seneka Młodszy oraz prefekt pretorianów, Sekstus Afraniusz Burrus. Po śmierci tego ostatniego (62) oraz wycofaniu się z życia politycznego Seneki, miejsce ich zajęli Feniusz Rufus oraz otoczony złą sławą prefekt pretorianów Ofoniusz Tygellinus. Duże wpływy na dworze cesarskim miał również Gajusz Petroniusz, zwany Arbiter elegantiae.

Żądny władzy Neron, zaledwie siedemnastolatek w chwili objęcia władzy, dążył do narzucenia hellenistycznych form sprawowania władzy, nieustannie rywalizował z senatem o wpływy, w końcowym okresie panowania poddał się nawet deifikacji. Postępowanie to sprawiło, iż postrzegany był wśród arystokracji rzymskiej jako tyran: w 65 wyszedł na jaw spisek Gajusza Pizona, w wyniku czego samobójstwa popełnili m.in. znienawidzeni przez Tygellina (i prawdopodobnie niesłusznie w spisek zamieszani) Seneka i Petroniusz.

W 64 roku spłonął Rzym. Neron wykorzystał fakt, że spora powierzchnia miasta się zwolniła i rozkazał wybudować olbrzymi pałac. Wywołało to podejrzenia, rozpowszechniane przez wrogie cesarzowi stronnictwa w senacie, jakoby to Neron rozkazał podpalić miasto. Nie jest to prawdopodobnie prawdą, gdyż wówczas Rzym płonął często, było to związane ze sposobem stawiania budynków. Według Tacyta (Roczniki ks. XV, rozdz. 44), Neron chcąc odciągnąć od siebie podejrzenia, winą za pożar obarczył zamieszkujących w Rzymie chrześcijan, co stało się przyczyną fali krwawych represji. O owych represjach wspomina Swetoniusz w żywocie Nerona rozdz. 16: "Ukarano torturami chrześcijan, wyznawców nowego i zbrodniczego zabobonu".

Despotyzm Nerona wywoływał coraz większe niezadowolenie. W marcu w Galii zbuntował się przeciwko niemu Windeks, powstania wybuchły w Hiszpanii i Judei. Już na początku kwietnia wojska w Hiszpanii obwołały cesarzem Galbę. Opuszczony nawet przez gwardię pretoriańską, zdradzony przez najbliższych współpracowników, Neron popełnił samobójstwo 9 czerwca 68 roku.

Małżeństwa i dzieci:

1x: Oktawia (od 53 do rozw. w styczniu 62)
2x: Poppea Sabina (od 21 stycznia 62)
- Klaudia Augusta (Claudia Augusta) ( ur. i zm. w 63)
3x: Statilia Messalina (od 66)