Nowy Zamek w Grodnie
Z Wikipedii
Nowy Zamek w Grodnie – nowy pałac królewski wzniesiony w Grodnie w latach 1734-1751 za czasów panowania Augusta III jako letnia rezydencja królów Polski i wielkich książąt litewskich, wg projektu Carla Friedricha Pöppelmanna. Prace na zamku prowadził też Johann Friedrich Knöbel, Joachim Daniel Jauch i po roku 1789 roku Giuseppe de Sacco. Odbywały się tutaj sejmy generalne I Rzeczypospolitej.
W tym gmachu podczas ostatniego sejmu Rzeczypospolitej w 1793 r. został podpisany traktat rozbiorowy z Rosją i Prusami, a w roku 1795 król Stanisław August Poniatowski złożył podpis pod aktem abdykacji. Król mieszkał w nim do 1797 roku.
W jednej części pałacu znajdowały się pokoje królewskie, a w drugiej – sale przeznaczone na potrzeby obrad sejmu. Na potrzeby sejmu na dziedzińcu wybudowano też w 1726 roku specjalny budynek. Po 1750 roku wzniesiono kaplicę krytą kopułą oraz zachowaną bramę wjazdową. W czasach rozbiorów Rosjanie zamienili pałac w szpital i koszary. W roku 1941 budynek został zniszczony w wyniku działań wojennych. Odbudowano go po roku 1952 w stylu socrealistycznym. Mieścił się w nim komitet obwodowy Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Obecnie mieści się w nim białoruskie muzeum historyczne. W 1994 roku na zamku umieszczono tablice ku czci Tadeusza Kościuszki.
[edytuj] Zobacz też
Bibiografia:
- Walter Hentschel: Die sächsische Baukunst des 18. Jahrhunderts in Polen, Berlin (Ost) 1967, Bd. 1, S. 189 f., S. 285-297, Abb. 58; Bd. 2, Abb. 217-220b, 369-399.
- Walter May: Das sächsische Bauwesen unter August II. und August III. von Polen, in: Polen und Sachsen - zwischen Nähe und Distanz, Dresden 1997 (Dresdner Hefte; 50), S. 17-26.
