Odruch oczno-głowowy
Z Wikipedii
Odruch oczno-głowowy – objaw występujący u osób w śpiączce, u których oczy poruszają się w kierunku odwrotnym do obrotu głowy, utrzymując w ten sposób mniej lub bardziej stałe ustawienie osi gałki ocznej. Jest również nazywany odruchem lalki ze względu na to, że wiele lalek z ruchomymi oczami naśladuje ten odruch.
Odruch ten jest wykorzystywany w celu ustalenia, czy osoba w śpiączce ma nienaruszoną funkcję pnia mózgu. Zwykle u świadomych osób odruch ten jest tłumiony przez korę mózgu, ale taka kontrola wyższego poziomu jest utracona, gdy pacjent jest w śpiączce. Obecność odruchu oznacza, że korowy wpływ na pień mózgu uległ osłabieniu, ale pień mózgu jest nienaruszony, co doprowadza do wnioskowania, że źródło utraty świadomości leży w półkulach mózgu, a nie w pniu mózgu. Jeśli jednak pacjent jest w śpiączce i odruch nie jest obecny, sugeruje to uszkodzenie pnia mózgu[1]. Przy ustalaniu uszkodzenia mózgu, nieobecność odruchu oczno-głowowego daje bardzo słabe rokowanie, prawdopodobnie wskazując na śmierć mózgu.
Badanie polega na wykonywaniu szybkiego ruchu szyi, i dlatego jest to przeciwwskazane u pacjentów ze znanym lub podejrzewanym urazem rdzenia kręgowego. Może to być także wykorzystywane do oceny pacjentów z zawrotami głowy z powodu patologii przedsionkowej, dostarczając podobnych informacji jak badanie odruchu przedsionkowo-ocznego[2].
U noworodków do 10 dnia życia, odruch ten jest traktowany jako fizjologiczny i nosi nazwę objawu oczu lalki[3].
Przypisy
- ↑ Pillai S., Praharaj SS., Mohanty A., Kolluri VR. Prognostic factors in children with severe diffuse brain injuries: a study of 74 patients.. Pediatr Neurosurg. Feb;34, 2, 98-103. 2001. PMID 11287810.
- ↑ Harvey SA., Wood DJ. The oculocephalic response in the evaluation of the dizzy patient.. Laryngoscope. Jan;106, 1 Pt 1, 6-9. 1996. PMID 8544630.
- ↑ Neurologia dziecięca pod red. R.Michałowicza i S.Jóźwiaka. Urban&Patrner 2000 ISBN 83-87944-95-5
