Okręty podwodne projektu 641
Z Wikipedii
| Okręty podwodne projektu 641 | |
 |
|
| Opis typu | |
|---|---|
| Producent |  ZSRR |
| Użytkownicy |  Indie
|
| Wprowadzenie do służby | kwiecień 1958 |
| Okręty w slużbie | 60 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | na powierzchni : 1950 t w zanurzeniu 2400 t |
| Długość | 90 m |
| Szerokość | 7,4 m |
| Napęd | 3 silniki spalinowe 4 silniki elektryczne |
| Prędkość | nawodna 16 węzłów podwodna 15 węzłów |
| Załoga | 78 |
| Uzbrojenie | 10 wyrzutni torped kalibru 533 |
Okręt podwodny projektu 641 – typ radzieckich okrętów podwodnych, budowanych od 1957 do 1983 roku. Na Zachodzie typ znany pod kryptonimem typu Foxtrot nadanym przez NATO. Wybudowano 75 jednostek tego typu, z czego dla marynarki radzieckiej powstało 58 okrętów (w latach 1957-71), 8 dla Indii (1967-73), 6 dla Libii (1976-82) oraz 3 dla Kuby (1978-83).
W polskiej marynarce wojennej służyły dwie jednostki tego typu, ORP Wilk (1987-2003) i ORP Dzik (1989-2003).
Okręty podwodne projektu 641 to konwencjonalne jednostki do wykonywania operacji pokojowych i wojennych na wszystkich morzach i oceanach. Jednak ich wielkość i możliwości, wskazują raczej na zastosowanie na dużych akwenach.
Maksymalna głębokość zanurzenia (240m, gwarancja producenta do 270m) była nie do wykorzystania w pełni na Bałtyku, który jest morzem stosunkowo niedużym i płytkim (wyjątkiem jest tu tzw. głębia Landsort - inaczej głębia gotlandzka).
Jak większość okrętów tej klasy, OP 641 był okrętem do wykonywania szybkich działań ofensywnych, ale idealnie nadawał się również do patrolowania dużych obszarów morskich.
Budowa OP 641 pozwalała na zabranie dużych ilości paliwa, żywności i uzbrojenia - co umożliwiało przebywanie okrętu w morzu 60 dni a w warunkach wojennych 90 dni.
Kadłub lekki - zbudowany z blachy stalowej o średniej grubości od 2 do 3 mm, nadawał okrętowi opływowy kształt (OP 641, pomimo całkowitej długości - 91,4 m, cechował się lekką, zgrabną sylwetką), a ponadto był warstwą osłaniającą systemy zewnętrzne oraz kadłub mocny - inaczej szczelny.
Kadłub mocny - zbudowany z blachy stalowej o średniej grubości ok. 27 mm, zawierał pomieszczenia dla załogi oraz wszystkie urządzenia i systemy potrzebne do prawidłowego funkcjonowania okrętu, zarówno na - jak i pod powierzchnią wody. Do kadłuba mocnego, zalicza się również „kiosk”, z którego można m.in. sterować okrętem lub oglądać powierzchnię morza przez peryskop.
Pomiędzy kadłubami, usytuowane były m.in. butle ze sprężonym powietrzem, zbiorniki balastowe, anteny hydrolokacyjne.
Polskie okręty tego typu:
