Orlica pospolita
Z Wikipedii
| Orlica pospolita | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Gromada | paprotniki |
| Klasa | paprocie |
| Rząd | Parkeriales |
| Rodzina | Dennstaedtiaceae |
| Rodzaj | orlica |
| Gatunek | orlica pospolita |
| Nazwa systematyczna | |
| Pteridium aquilinum (L.) Kuhn | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Orlica pospolita, orlica zgasiewka (Pteridium aquilinum (L.) Kuhn) – gatunek paproci z rodziny Dennstaedtiaceae Lotsy. Gatunek kosmopolityczny. Występuje w strefie klimatów umiarkowanych i subtropikalnych. W Polsce gatunek pospolity z wyjątkiem wyższych terenów górskich.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Kłącze
- Duże, długie, poziome, czołgające się. Zawiera dużo skrobi. Nadziemnego pędu brak.
- Liście
- Osiągają do 2 m wysokości i wyrastają pojedynczo na końcach kłączy. W zarysie trójkątne, 3-krotnie (rzadziej 2- i 4-krotnie) pierzaste o odcinkach równowąsko-lancetowanych, tępych, prawie naprzeciwległych i całobrzegich. Blaszka liściowa jest naga lub rzadziej słabo owłosiona. Ogonek liściowy długi i gruby, a na jego przekroju skośnym układ wiązek przewodzących przypomina sylwetkę ptaka, stąd nazwa zwyczajowa polska i łacińska. Kupki zarodniowe umieszczone są na brzegu liścia i osłonięte szczątkową zawijką, jak również zagiętym brzegiem blaszki liściowej. Zarodnikuje w okresie lipca i sierpnia.
- Biotop
- Występuje w widnych i suchych borach mieszanych i borach sosnowych, rzadziej na terenach otwartych, na niżu i niższych położeniach górskich. Preferuje glebę piaszczystą.
- Roślina trująca
- Zawiera trujący kwas pteritanowy (orlikowogarbnikowy). Zatrucia u zwierząt roślinożernych następują zarówno po spożyciu orlicy na pastwisku, jak i w sianie. U bydła domowego powoduje krwiomocz. U koni poraża układ nerwowy i powoduje chwiejny chód. Orlicy przypisywano także winę za zapadanie owiec na kołowaciznę (obecnie wiadomo, że choroba ta wywoływana jest przez priony)[1].
[edytuj] Zastosowanie
Młode liście spożywane są w Japonii jako warzywo.
Przypisy
- ↑ S. Bagiński, J. Mowszowicz: Krajowe rośliny trujące. Łódź: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963.
[edytuj] Bibliografia
- Jakub Mowszowicz: Krajowe chwasty polne i ogrodowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1986. ISBN 83-09-00771-X.
