Pójdźka ziemna

Z Wikipedii

Pójdźka ziemna
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	sowy
Rodzina	puszczykowate
Gatunek	pójdźka ziemna
Nazwa systematyczna
Athene cunicularia
(Molina, 1782)
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: niższego ryzyka
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Pójdźka ziemna (sowa ziemna, sówka ziemna) (Athene cunicularia; syn. Speotyto cunicularia) - mały ptak z rodziny puszczykowatych, zamieszkujący Amerykę Północną (zachodnie USA, południowo-zachodnie krańce Kanady, Floryda), Środkową i Południową poza basenem Amazonki.

[edytuj] Charakterystyka

Wygląd zewnętrzny

Niewielka sowa z okrągłą głową bez "uszu" z piór. Tęczówka oka żółta, mała kremowobiała szlara. Upierzenie z wierzchu brązowe jasno nakrapiane, spód kremowy z ciemnymi plamkami które tworzą poprzeczne pasy. Samice zwykle mają nieco ciemniejszy odcień upierzenia. Skrzydła brązowe, gęsto nakrapiane. Długie, słabo opierzone nogi.

Rozmiary

dł. ciała ok. 22-26 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 58-61 cm

Waga

ok. 170-214 g

Głos

Odzywa się często, bardzo różnymi głosami. Podstawowy głos godowy samca to dwusylabowe "hu hu". Zauważywszy drapieżnika, dorosłe ostrzegają chrapliwym terkotem, a młode grzechoczą podobnie jak grzechotniki.

Zachowanie

Prowadzi naziemny tryb życia. Często aktywna za dnia, najbardziej o zmierzchu i o świcie. Mało płochliwa, stosunkowo łatwa do zaobserwowania. Zaniepokojona kiwa się w górę i w dół. Często przesiaduje na słupkach ogrodzeniowych lub niewielkich pagórkach niedaleko swojej nory.

Długość życia

Żyje do 9-10 lat.

[edytuj] Środowisko

Otwarte tereny trawiaste i rolnicze: sawanna, preria, nieużytki.

[edytuj] Pożywienie

Poluje na owady, ważnym elementem jej diety są szarańczowate i duże chrząszcze. Zjada także skorpiony, gryzonie, małe ptaki, gady i płazy.

Pójdźka ziemna ma kilka sposobów polowania: zbiera owady z ziemi; łapie duże owady w powietrzu; siada na niewysokim punkcie obserwacyjnym lub krąży w powietrzu i spada znienacka na upatrzoną zdobycz.

Odżywia się też, co jest niezwykłe dla sów, owocami i nasionami, zwłaszcza opuncji.

[edytuj] Lęgi

Rodzina pójdziek ziemnych

Wyprowadza jeden lęg w marcu-kwietniu. Sowy te są monogamiczne, ale zdarza się, że samiec ma dwie partnerki.

Zachowania godowe

Samiec na ziemi wydaje różne pohukiwania. Odbywa loty godowe wznosząc się na wysokość ok. 30 m, krążąc przez 5-10 s i spadając na wysokość ok. 15 m. Ten rytuał może być powtarzany wiele razy.

Gniazdo

Gniazdują w norach wykopanych przez inne zwierzęta, ale w odpowiedniej glebie mogą także same sobie wykopać norę, używając dzioba i nóg. Wykorzystują też skrzynki lęgowe instalowane pod ziemią przez człowieka. Gniazdo jest często wykorzystywane rokrocznie przez tę samą parę. Wokół głównej nory znajduje się jedna lub więcej dodatkowych norek, używanych przez samce podczas okresu lęgowego albo przez młode krótko po opuszczeniu gniazda.

Jaja

Samica składa 6-9, czasem nawet 12 białych jaj, w odstępach jednodniowych.

Wysiadywanie

Jaja są wysiadywane przez okres 28-30 dni wyłącznie przez samicę. Pożywienie przynosi jej samiec, który w ciągu dnia pilnuje gniazda.

Pisklęta

Młodymi w gnieździe opiekuje się samiec. Już w wieku 14 dni można zaobserwować, jak czekają u wejścia do nory na rodziców wracających z pożywieniem. Opuszczają one norę po około 44 dniach. W wieku 49-56 dni zaczynają polować na naziemne owady.

[edytuj] Status i ochrona

Pójdźka ziemna to gatunek zagrożony. Ich liczebność spada w największym stopniu w wyniku przekształcania środowiska naturalnego przez człowieka. Często giną pod kołami samochodów.

Naturalnymi wrogami tych sów są inne większe sowy, sokoły, borsuki, skunksy, fretki, pancerniki, węże oraz domowe psy i koty.