Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Raciborzu

Z Wikipedii


Parafia Rzymskokatolicka Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Raciborzu
kościół pw. Wniebowzięcia NMP
Wyznanie	Kościół rzymskokatolicki
Diecezja	opolska
Dekanat	Racibórz
Miejscowość	Racibórz
Adres	ul. Mickiewicza 8 47-400 Racibórz
Liczba wiernych	12413
Proboszcz	ks. Ginter Kurowski
Duszpasterze	ks. Wojciech Wąchała, ks. Mariusz Stafa, ks. Mariusz Kleman
Odpusty parafialne	15 sierpnia – Wniebowzięcia NMP
Nabożeństwa • niedziele i święta	7:00 (w języku łacińskim), 9:00, 10:00 (Zakład Poprawczy), 10:30, 12:00, 14:00 (prócz wakacji), 19:00; w kościele pw. św. Jakuba: 9:00 (w jęz. niem.), 11:00.

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – najstarsza raciborska parafia powstała przed 1246 rokiem, która swym zasięgiem obejmuje centrum miasta, należąca do dekanatu raciborskiego leżącego w diecezji opolskiej.

[edytuj] Historia

Miasto zostało wzmiankowane w 1217 roku jako założone na prawie polskim przez księcia opolskiego Kazimierza. Przed 1246 rokiem prawdopodobnie otrzymało prawo niemieckie wraz z kościołem parafialnym. Pierwszy proboszcz znany imiennie pojawił się w 1286 roku, a w 1416 roku przeniosła się tutaj kapituła kolegiacka, która dotychczas znajdowała się na zamku przy kaplicy św. Tomasza Kantuaryjskiego.

[edytuj] Kościół pw. Wniebowzięcia NMP

[edytuj] Położenie

Kościół mieści się w południowym narożu rynku, gdzie zbiegają się ulice Mickiewicza i Nowa.

[edytuj] Historia

Kościół według tradycji XVI-wiecznej pochodzi z początków XII wieku, a ufundowali go mieszkanie raciborscy. Budowla zachowała swój obecny kształt od czasu gruntownej przebudowy po pożarze w 1300 roku, a z tego okresu zachowała się główna bryła tworząca trójprzęsłową nawę w stylu gotyckim z zachowanym w prezbiterium sklepieniu krzyżowo-żebrowym. Wnętrze posiada wysmukłe proporcje dodatkowo podkreślone przez ostrołukowe otwory okienne z bogatymi maswerkami i laskowaniami. Oprócz tego kościół wielokrotnie ulegał zniszczeniu w wyniku wojen i pożarów, m.in.: w 1241 r., 1426 r., 1546 r., 1643 r., 1774, a szczególne zniszczenie przyniosła II wojna światowa w 1945 roku, kiedy to został zniszczony dach, hełm wieży i wnętrze wraz z tzw. polską kaplicą, gdzie znajdował się sarkofag świętobliwej Ofki, który został przeniesiony w 1819 roku z dawnego kościoła dominikanek. Kościół został odbudowany w latach 1948-1959. Kościół jest w stylu gotyckim, lecz był wielokrotnie przekształcany. Kościół obchodził w 2005 roku 800-lecie swego istnienia.

[edytuj] Proboszczowie

ks. Bronisław Gałoński,
ks. Jan Hajda,
ks. Herbert Hlubek,
ks. Stefan Pieczka,
ks. Ginter Józef Kurowski

kościół pw. św. Jakuba Starszego

[edytuj] Kościół pw. św. Jakuba Starszego

Zobacz więcej w osobnym artykule: Kościół św. Jakuba w Raciborzu.

Oprócz kościoła pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na terenie parafii znajduję się też kościół pw. św. Jakuba Starszego. Świątynia ta związana jest z klasztorem Dominikanów, który mieścił się na dzisiejszym placu Targowym. Obecna zakrystia stanowi część krużganka klasztornego. W latach 20. XIX wieku podczas sekularyzacja klasztor rozebrano. Zręby kościoła wskazują na pochodzenie z XIII wieku.

Obecny układ architektoniczny powstał około 1655 roku w wyniku odbudowy po pożarze z 1637 roku. Data odbudowy wraz z herbem Odrowążów, z których wywodzą się śląscy dominikanie – św. Jacek i błogosławiony Czesław widnieją na kamiennej ościeżnicy drzwi prowadzących od północnej strony na chór.

W wyniku sekularyzacji, w latach 20. XIX wieku kościół miał być rozebrany, lecz nie dokonano tego dzięki zabiegom ówczesnego proboszcza Jana Nepomucena Zolondka. Natomiast na mocy postanowień z 1811 roku kościół dominikański (ta nazwa jest używana do dziś) był przeznaczony do odprawiania nabożeństw w języku polskim.

Podczas II wojny światowej w 1945 roku, w wyniku pożaru spalił się dach i ołtarz główny, mocno ucierpiało również sklepienie w prezbiterium. Odbudowa kościoła odbyła się w latach 1945-1947.

kościół pw. Świętego Ducha

[edytuj] Kościół pw. Ducha Świętego

Kościół pw. Ducha Świętego – były kościół i klasztor sióstr zakonnych – Dominikanek, konsekracji dokonał biskup Nanker w 1335 roku, sekularyzacji natomiast dokonano w 1810 roku, przy czym klasztor przekształcono na Królewsko-Ewangelickie Gimnazjum (obecnie Zespół Szkół Ekonomicznych), a kościół do początku XX wieku przekształcono na zbór ewangelicki, a następnie na muzeum miejskie.