Pardwa mszarna

Pardwa mszarna (Lagopus lagopus) - średni ptak łowny z rodziny głuszcowatych, zamieszkujący okołobiegunowe okolice półkuli północnej. Granica jej występowania wciąż przesuwa się ku północy. Występuje w dużych ilościach w Skandynawii, gdzie jest ptakiem łownym. W Polsce w XIX wieku nielicznie gniazdowała na północnym wschodzie kraju. Później kilkakrotnie podejmowano próby aklimatyzacji. Nadal figuruje w spisie rodzimych gatunków. Pardwa szkocka (L. lagopus scoticus) zamieszkuje Szkocję, północną Anglię i Irlandię (jest licznym ptakiem łownym).

Cechy gatunku

L. lagopus lagopus - nad okiem czerwona róża, która jest wyraźniejsza u samca. Skrzydła białe, skrajne sterówki czarne. Zimą biała, wiosną głowa i szyja szarobrunatna, boki ciała rude, a spód biały. Latem cała (poza skrzydłami i ogonem) ruda. W okresach przejściowych upierzenie pośrednie.
Pardwa szkocka (L. lagopus scoticus) - od pardwy mszarnej różni się ciemniejszym ubarwieniem latem i rdzawymi skrzydłami. Nie przybiera białej szaty zimowej.

Wymiary średnie: dł. ciała ok. 40cm - 41cm
rozpiętość skrzydeł 60cm - 65cm
waga ok. 600g.
Biotop: Tundra, wrzosowiska o niskiej roślinności i pojedynczych krzewach oraz mszary.
Gniazdo: Na ziemi.
Jaja: Jeden lęg w roku (w maju lub czerwcu) z 8 do 12 jaj.
Wysiadywanie: Jaja wysiadywane są przez okres 21 dni przez samicę. Pisklętami opiekują się oboje rodzice.
Pożywienie: Różne części roślin, latem również bezkręgowce.