Pasmo Jeleniowskie
Z Wikipedii
Pasmo Jeleniowskie – pasmo Gór Świętokrzyskich, rozciągające się od doliny rzeki Słupianki na zachodzie, do Wyżyny Sandomierskiej, w okolicach wsi Bukowiany pod Opatowem, na wschodzie.
Pasmo zbudowane jest z kwarcytów kambryjskich. Niemal w całości porośnięte jest lasem jodłowo-bukowym. Wchodzi w skład Jeleniowskiego Parku Krajobrazowego. W Paśmie Jeleniowskim występują charakterystyczne dla Gór Świętokrzyskich gołoborza (m.in. na Górze Jeleniowskiej i na Szczytniaku).
W czasie powstania styczniowego w miejscowych lasach obozowały oddziały pułkownika Karola Kality. Podczas II wojny światowej Pasmo Jeleniowskie było kryjówką dla oddziałów partyzanckich AK i GL.
Przez pasmo przebiega 
czerwony szlak turystyczny im. Edmunda Massalskiego z Gołoszyc do Kuźniaków oraz 
czarny szlak turystyczny z Nowej Słupi na Szczytniak.
[edytuj] Główne szczyty:
- Góra Jeleniowska - 533 m n.p.m.
- Szczytniak - 554 m n.p.m.
- Góra Witosławska - 491 m n.p.m.
- Wesołówka - 469 m n.p.m.
- Truskolaska - 448 m n.p.m.
[edytuj] Bibliografia
- Tomasz Wągrowski, "Góry Świętokrzyskie. Szlak główny im. E. Massalskiego", Kielce 1989
