Patriarcha Antiochii

Patriarcha Antiochii – tradycyjny tytuł przysługujący biskupowi Antiochii.

W wyniku podziałów w kościele można mówić o następujących patriarchach Antiochii:

[edytuj] Lista patriarchów Antiochii (początkowo wspólna)

W wyniku schizmy różne grupy powołały własnych patriarchów:

Grupa Meletiusza:

Największa grupa, nie uznana przez patriarchów Rzymu i Aleksandrii:

Meletiusz (patriarcha Antiochii) (362-381)
Flawian I (patriarcha Antiochii) (381-404), uznany przez Rzym i Aleksandrię w 399
Porfirusz (patriarcha Antiochii) (404-412)
Aleksander (patriarcha Antiochii) (412-417), w 415 zakończył schizmę.

Grupa Eustatiusza:

Grupa uznana przez Rzym i Aleksandrię:

Po śmierci Ewagriusza nie wybrano nowego patriarchy. W 399 stracili poparcie Rzymu i Aleksandrii, lecz schizma trwała do 415.

417-428 – Teodotusz (patriarcha Antiochii)
428-442 – Jan I (patriarcha Antiochii)
442-449 – Domnus II (patriarcha Antiochii)
449-455 – Maksymus II (patriarcha Antiochii)
456-458 – Bazyli (patriarcha Antiochii)
458-461 – Akacjusz (patriarcha Antiochii)
461-465 – Martyriusz (patriarcha Antiochii)
465-466 – Piotr Folusznik
466-476 – Julian (patriarcha Antiochii)
476-488 – (ponownie) Piotr Folusznik
488-490 – Jan II (patriarcha Antiochii)
490-495 – Stefan II (patriarcha Antiochii)
495-496 – Kalandion (patriarcha Antiochii)
496-498 – Palladiusz (patriarcha Antiochii)
498-512 – Flawian II (patriarcha Antiochii)
512-538 – Sewerusz (patriarcha Antiochii) (Sewerusz został odwołany przez kościół prawosławny w 518 i przebywał na wygnaniu w Egipcie, jednak kościół syryjsko-prawosławny uznawał go jako patriarchę do jego śmierci w 538)