Paweł Zagumny

Z Wikipedii

Paweł Zagumny
Pseudonim	Guma
Data i miejsce urodzenia	18 października 1977 Jasło, Polska
Wzrost	200 cm
Waga	88 kg
Pozycja	rozgrywający
Zasięg w ataku	336 cm
Zasięg w bloku	317 cm
Kariera
Reprezentacja	Polska
Obecny klub	Mlekpol AZS Olsztyn
Kluby
Lata	Klub
1995-1997 1997-2000 2000-2003 od 2003	MKS MDK Warszawa Politechnika Warszawa Czarni Radom Bosman Morze Szczecin Edilbasso Padwa Mlekpol AZS Olsztyn

Paweł Zagumny (ur. 18 października 1977 roku w Jaśle) - polski siatkarz, rozgrywający, od 1996 roku reprezentant kraju.

Wychowanek MKS MDK Warszawa, potem zawodnik Politechniki Warszawa. Profesjonalną karierę rozpoczął w 1995 roku w Czarnych Radom, skąd po dwóch sezonach przeszedł do Morza Szczecin. W 2000 roku Zagumny wyjechał do Włoch, by przez trzy lata reprezentować barwy pierwszoligowego Edilbasso Padwa. Od 2003 roku gracz AZS-u Olsztyn.

W 1996 roku z reprezentacją kraju pojechał na Olimpiadę w Atlancie. Na tym turnieju pełnił rolę rezerwowego. Uczestniczył również w 2004 roku na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach. W rozgrywkach Mistrzostw Świata 2006 z reprezentacją wywalczył srebrny medal oraz otrzymał tytuł najlepszego rozgrywającego imprezy.

Spis treści 1 Życie prywatne 2 Kariera w piłce siatkowej 2.1 Kariera klubowa 2.1.1 MKS MDK Warszawa 2.1.2 Politechnika Warszawa 2.1.3 Czarni Radom (1995-1997) 2.1.4 Bosman Morze Szczecin (1997]-2000) 2.1.5 Edilbasso Padwa (2000-2003) 2.1.6 AZS Olsztyn (od 2003) 2.2 Kariera reprezentacyjna 3 Osiągnięcia 3.1 reprezentacyjne 3.2 klubowe 4 Nagrody i wyróżnienia 5 Ciekawostki 6 Przypisy 7 Bibliografia 8 Linki zewnętrzne

[edytuj] Życie prywatne

Urodził się 18 października 1977 roku jako syn Lecha i Hanny z domu Dybcio; ma siostrę, Agnieszkę. Jego rodzice również byli siatkarzami, potem zajęli się pracami szkoleniowymi.

Ojciec występował na pozycji rozgrywającego. Grał m.in. w zespole Legii Warszawa, z którym trzykrotnie zdobył mistrzostwo Polski (1967, 1969, 1970), raz wicemistrzostwo (1971) i 3. miejsce (1968). Matka, Hanna, również reprezentowała barwy warszawskiej Legii.

19 lipca 2003 roku ożenił się z Oliwią. Mają córkę Wiktorię (ur. 2004).

Jego żona także trenowała siatkówkę. W liceum wychowania fizycznego uczyła ją matka Pawła Zagumnego. Ona dużo opowiadała mi o nim. A jemu o mnie. Tak więc, gdy zobaczyłam go na dyskotece w Parku, sama podeszłam i się przedstawiłam. - powiedziała Oliwia Zagumna^[1].

Przez trzy lata uczył się w sportowym Liceum Ogólnokształcącym im. Generała Andersa w Warszawie. W czasie gry w Czarnych Radom zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym im. Tytusa Chałubińskiego. W radomskiej szkole należał do klasy o profilu biologiczno-chemicznym. Obecnie jest studentem na kierunku stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie.

[edytuj] Kariera w piłce siatkowej

[edytuj] Kariera klubowa

[edytuj] MKS MDK Warszawa

Przygodę z piłką siatkową rozpoczął w MKS MDK Warszawa. Pierwsze kroki siatkarskie stawiał pod okiem szkoleniowca Krzysztofa Zimnickiego. Reprezentując barwy warszawskiego zespołu sięgnął po swoje pierwsze trofea. W 1995 roku z warszawianami wywalczył mistrzostwo kraju w kategorii juniorów młodszych. Uzyskał również tytuł najlepszego rozgrywającego tych rozgrywek. Rok później z klubem uplasował się na 2. miejscu w turnieju o miano juniorskiego mistrza Polski. Na tej imprezie został wyróżniony za największą indywidualność rozgrywek. Z MKS-u przeniósł się do warszawskiej Politechniki.

[edytuj] Politechnika Warszawa

W barwach Politechniki rozpoczął grę w kategorii seniorów. Trenował w warszawskiej drużynie, kiedy szkoleniowcem zespołu był jego ojciec. Na pozycji rozgrywającego debiutował, mając piętnaście lat. Podczas gry jego w zespole, drużyna awansowała do Serii B (wówczas 3. poziom ligowy). W 1995 roku przeniósł się do drużyny Czarnych Radom.

[edytuj] Czarni Radom (1995-1997)

W 1995 roku przyjechał do Radomia. Trafił do Czarnych, kiedy klub po wywalczeniu 3. miejsca w ekstraklasie przechodził problemy kadrowe. Przed sezonem zespół opuściło pięciu podstawowych graczy. Ponieważ Andrzej Skorupa, wtedy zawodnik radomskiej drużyny, nabawił się kontuzji, działacze WKS-u postanowili negocjować o Zagumnego. Polski Związek Piłki Siatkowej zablokował transfery polskich reprezentantów juniorów, przygotowujących się do rozgrywek mistrzostw Europy. Przyjechał do Radomia z rodzicami, zmienił szkołę i miejsce zamieszkania. Ojciec młodego sportowca poinformował, że o wszystkich zadecydowała odległość między Radomiem a Warszawą.

W tym samym dniu gracz udał się na pierwszy trening z zespołem, zaś jego ojciec do pokoju prezesa klubowego. Po szybkim zakończeniu rozmowy oznajmił dziennikarzom, iż Paweł Zagumny nie zostanie zawodnikiem Czarnych; główną przyczyną było to, że reprezentacyjny kolega "Gumy", Robert Prygiel, podjął grę w AZS-ie Częstochowa. W tym czasie młody zawodnik zaczął trenować. Wówczas zadeklarował ojcu, iż zamierza zostać w Radomiu.

Był najwyższym graczem Czarnych. W barwach radomskiego zespołu zadebiutował razem z Krzysztofem Stańcem i Wojciechem Pietralskim. Radomianie w klasyfikacji generalnej Serii A uplasowali się na szóstej pozycji.

Przed kolejnymi rozgrywkami kadra drużyny została zmieniona. Do Warszawy udawali się działacze klubu. Powodem tego było ustalenie stawki za jaką warszawski MDK odstąpił Czarnym gracza. We wrześniu, przed inauguracją sezonu, Zagumny postanowił pozostać w Radomiu. Wystąpił we wszystkich meczach, oprócz jednego, w którym ustąpił miejsce w podstawowej szóstce Jakubowi Bednarukowi. W międzyczasie o zawodnika starał się AZS Yawal Częstochowa. Po dwóch latach gry w Wojskowym Klubie Sportowym wyjechał do Szczecina, by reprezentować barwy miejscowego Morza.

[edytuj] Bosman Morze Szczecin (1997]-2000)

Przed sezonem 1997/1998 Paweł Zagumny podpisał kontrakt z Bosmanem Morzem Szczecin. W 1998 roku z zespołem wywalczył srebrny medal mistrzostw kraju, ustępując 1. miejsce Mostostalowi-Azoty Kędzierzyn-Koźle. W rozgrywkach pucharu krajowego szczecinianie nie awansowali do etapu finałowego. Rok później również nie doszli do finałów Pucharu Polski, natomiast jego zdobywcą została poprzednia drużyna Zagumnego, Czarni Radom. W klasyfikacji generalnej ekstraklasy Morze uplasowało się na 4. pozycji za Stilonem Gorzów Wielkopolski. W sezonie 1999/2000 wywalczyło 6. lokatę^[2][3].

[edytuj] Edilbasso Padwa (2000-2003)

W sezonie 2000/2001 Zagumny rozpoczął swoją przygodę we włoskiej Serie A w barwach Edilbasso Padwa. Już w pierwszym meczu wystąpił w "pierwszej szóstce", a jego zespół zwyciężył 3:0 Bossini Wlf Montichiari. Następne trzy spotkania zakończyły się porażkami Edilbasso Padwa, jednakże Paweł Zagumny w każdym meczu był podstawowym rozgrywającym. W następnej kolejce odnieśli drugie zwycięstwo w sezonie, pokonując La Cascina Taranto 3:2. W szóstej rundzie spotkań odnieśli kolejne zwycięstwo, zwyciężając Conad Volley Forlì 3:0. W następnych trzech meczach Edilbasso Padwa zanotowała trzy porażki. Po 9 spotkaniach drużyna Zagumnego zajmowała ósme miejsce w tabeli. W ostatnich czterech kolejkach wygrali dwa spotkania i zanotowali dwie porażki. Na półmetku fazy zasadniczej Edilbasso Padwa plasowała się na dziewiątej pozycji. Zagumny wystąpił we wszystkich trzynastu meczach. Rundę rewanżową rozpoczęli od pięciu porażek, spadając na 10. miejsce w tabeli. Pierwsze zwycięstwo odnieśli w szóstej kolejce, pokonując Conad Volley Forlì 3:1. Następnie po raz kolejny przegrali trzy mecze z rzędu, by w dziesiątej kolejce odnieść drugie zwycięstwo w rundzie rewanżowej, zwyciężając 3:2 Asystel Milano. W ostatnich trzech spotkaniach odnieśli jedno zwycięstwo - 3:2 nad Casa Modena. Rundę zasadniczą ukończyli na 12. miejscu i nie zakwalifikowali się do play-offów. Zagumny wystąpił we wszystkich meczach rundy rewanżowej^[4].

Sezon 2001/2002 drużyna Zagumnego rozpoczęła od dwóch porażek - 3:2 z Lube Banca Macerata i 3:1 z Maxicono Parma. W trzeciej kolejce odniosła pierwsze zwycięstwo, pokonując Yahoo! Italia Ferrara 3:1. Kolejne dwa spotkania zakończyły się ponownie przegranymi Edilbasso Padwa. Po pięciu kolejkach zajmowali 10. miejsce w tabeli. W następnych trzech kolejkach trzykrotnie triumfowali, zwyciężając kolejno zespoły Borgocanale Taranto, Roma Volley i Icom Latina. W ostatnich pięciu spotkaniach wygrali tylko raz, pokonując w dwunastej kolejce Sira Cucine Ancona 3:0. Na półmetku rundy zasadniczej Edilbasso Padwa zajmowała dziesiąte miejsce. Paweł Zagumny wystąpił we wszystkich trzynastu spotkaniach i każde z nich rozpoczynał w wyjściowej szóstce^[5]. W rundzie rewanżowej Zagumny także grał we wszystkich meczach, jednakże jego zespół przegrał wszystkie trzynaście spotkań, nie zdobywając ani jednego punktu w tej rundzie, i ukończył rozgrywki Serie A na 13. miejscu z dorobkiem siedemnastu punktów, wyprzedzając jedynie drużynę Roma Volley^[6].

Przed sezonem 2002/2003 zespół Pawła Zagumnego zyskał nowego sponsora i zmienił nazwę na Edilbasso & Partner Padwa. W pierwszych ośmiu kolejkach nie wygrali żadnego spotkania. W efekcie plasowali się na ostatnim, 14. miejscu z dorobkiem jednego punktu. Zdobyli go w ósmej kolejce, przegrywając 3:2 spotkanie z Canadiens Werona. Paweł nie wystąpił jedynie w meczu drugiej kolejki z Lube Banca Macerata, przegranym przez jego zespół 0:3^[7]. W 9. kolejce odnieśli pierwsze zwycięstwo w sezonie, zwyciężając Pet Company Perugia 3:0. Kolejny sukces odnieśli w jedenastej kolejce, pokonując 3:1 zespół Copra Ventaglio Piacenza. W ostatnich dwóch meczach pierwszej rundy wygrali jedno spotkanie. W 13. kolejce pokonali Bossini Gabeca Montichiari 3:0. Na półmetku fazy zasadniczej zajmowali 12. miejsce w tabeli z dorobkiem jedenastu punktów. Zagumny wystąpił we wszystkich z ostatnich pięciu spotkań. Rundę rewanżową rozpoczęli od dwóch porażek 0:3 - z Sisleyem Treviso i Lube Banca Macerata. W trzeciej kolejce zdobyli swój pierwszy punkt w rundzie rewanżowej, przegrywając 3:2 spotkanie z Asystelem Milano. Pierwsze zwycięstwo w tej rundzie odnieśli w piątym meczu, pokonując Itas Grundig Trentino 3:2. Następny sukces zanotowali w 8. kolejce, zwyciężając Candiens Werona 3:2. W następnych czterech spotkaniach odnieśli cztery zwycięstwa, wygrywając mecze z Pet Company Perugia, Estense Carife Ferrara, Coprą Ventaglio Piacenza i Sirą Cucine Ancona. W ostatniej kolejce zdobyli jeden punkt, ulegając 3:2 zespołowi Bossini Gabeca Montichiari. Fazę zasadniczą ukończyli na 11. miejscu, mając 28 punktów na koncie. Paweł Zagumny ponownie wystąpił we wszystkich meczach rundy rewanżowej^[8].

[edytuj] AZS Olsztyn (od 2003)

W 2003 roku z m.in. Pawłem Papke został zawodnikiem AZS-u Olsztyn, który w poprzednim sezonie uplasował na się na 5. miejscu w rozgrywkach Polskiej Ligi Siatkówki. Zagumny grę w akademickim klubie rozpoczynał, kiedy szkoleniowcem tej drużyny był Grzegorz Ryś.

W barwach olsztyńskiego zespołu w rozgrywkach ligowych Zagumny zadebiutował w inauguracyjnej kolejce Polskiej Ligi Siatkówki (sezon 2003/2004). W pierwszym spotkaniu olsztynianie ulegli Skrze Bełchatów 1:3. Jak sami zawodnicy stwierdzili, główną przyczyną ich porażki było brak zgrania się ze sobą. W drugim meczu PZU AZS pokonał w pięciu setach Gwardię Wrocław. W następnej kolejce Paweł Zagumny z zespołem pokonał na własnym parkiecie BBTS Bielsko-Biała stosunkiem 3:0. Również NKS Nysa nie była w stanie zwyciężyć zawodników z Olsztyna. W końcówce pierwszego seta w spotkaniu ligowym przeciwko Mostostalowi Kędzierzyn-Koźle Paweł Zagumny doznał kontuzji. Na boisku został zastąpiony przez Mariusza Sordyla. W tym pojedynku drużyna AZS-u pokonała obrońców tytułu Mistrza Polski 3:0. 18 listopada w pierwszym meczu ćwierćfinałowym Pucharu Polski akademicy zwyciężyli na wyjeździe Ivett Jastrzębie Borynia 3:2. Na spotkanie w Częstochowie Zagumny, po wyleczonej kontuzji, powrócił na parkiet. Wtedy olsztynianie ulegli gospodarzom. Następne dwa mecze zakończyły się zwycięstwem podopiecznych Grzegorza Rysia. Zagumny z zespołem pokonał plasujących się wówczas na pozycji lidera w tabeli zawodników z Jastrzębia w trzech setach 3:0 w Pucharze Polski i w czterech w pojedynku ligowym. Potem z olsztynianami odniósł zwycięstwo nad Polska Energią Sosnowiec i AZS-em Politechnika Warszawa. Po 9. kolejce zespół AZS-u zajmował 3. miejsce w lidze.

Rundę rewanżową AZS rozpoczynał od meczu w Bełchatowie. Przy prowadzeniu 2:1 w setach ulegli gospodarzom po tie-breaku. Kolejne trzy spotkania z niżej notowanymi przeciwnikami było zwycięskie. Akademicy stracili w nich jednego seta i tracili do lidera, Jastrzębia Borynia, trzy punkty. Potem Zagumny z zespołem pokonali Mostostal stosunkiem 3:2, częstochowian tym samym wynikiem. W następnych trzech kolejkach ulegli rywalom: Jastrzębiu, Polskiej Energii Sosnowiec oraz Politechnice Warszawskiej.

Następnie siatkarze PZU zmagali się w rozgrywkach Pucharu Polski. Ponieśli porażkę w meczu z Polską Energią Sosnowiec w pięciu setach i tym samym nie awansowali do wielkiego finału tej imprezy. Potem przystępowali do spotkań w play-off.

W pierwszej rywalizacji olsztynianie podejmowali obrońcę tytułu mistrza Polski - Mostostal Kędzierzyn-Koźle. Najpierw na własnym parkiecie odnieśli dwa zwycięstwa 3:1 i 3:0. W Kędzierzynie pokonali gospodarzy w trzech setach. Drużyna z Olsztyna awansowała do najlepszej czwórki rozgrywek. O awans do wielkiego finału zmagała się z bełchatowską Skrą. Pierwszy mecz półfinałowy rozegrano w Bełchatowie. Pierwszego seta goście przegrali 10:25. Zmagania zakończyły się wygraną po tie-breaku dla olsztyńskiego zespołu. Kolejne spotkanie to trzysetowe zwycięstwo gospodarzy, które doprowadziło do remisu w rywalizacji obu drużyn. W "Uranii" olsztynianie pokonali rywali 3:0, potem ulegli bełchatowianom. Decydujący mecz zwyciężyli akademicy, awansując do finału mistrzostw Polski. W Jastrzębiu dwukrotnie przegrali z gospodarzami. Na własnym parkiecie również nie zdołali pokonać jastrzębian i tym samym Paweł Zagumny z drużyną wywalczyli drugie miejsce w Polskiej Lidze Siatkówki.

Przed kolejnym sezonem Paweł Zagumny podpisał nowy, dwuletni kontrakt z olsztyńskim klubem.

Rozgrywki ligowe olsztynianie rozpoczęli od trzech zwycięstw, w tym z obrońcą tytułu mistrza kraju, Jastrzębskim Węglem. W 4. kolejce ulegli w pięciu setach AZS-owi Częstochowa. Następnie pokonali Polską Energię Sosnowiec, potem w Bełchatowie miejscową Skrę po tie-breaku. W spotkaniu z Mostostalem nie zdobyli ani jednego seta. W pojedynku z ostatnim w tabeli AZS-em Nysa zagrali drugą szóstką, Zagumny grał jako zmiennik. Zawodnicy z Olsztyna pokonali rywali 3:1, potem w Warszawie z Politechniką. Potem zmagali się w Pucharze Polski, gdzie byli gospodarzami tego turnieju. Na początku zwyciężyli sosnowiczan 3:0. W spotkaniu finałowym ulegli w czterech setach Skrze Bełchatów, którą po raz pierwszy zdobyła Puchar Polski.

Rundę rewanżową Zagumny z zespołem rozpoczął od zwycięstwa nad beniaminkiem ligi, Górnikiem Radlin, a w następnym meczu przed własną publicznością olsztynianie przegrali z Jastrzębskim Węglem po tie-breaku. Potem w Rzeszowie pokonali miejscową Resovię, a w kolejnym spotkaniu przegrali z Pamapolem AZS Częstochowa 1:3. W kolejnym pojedynku zwyciężyli plasującą się na pozycji lidera, Skrę Bełchatów, pozbawiając ją 1. lokaty w lidze. W następnych czterech konfrontacjach zdobyli jedenaście punktów, tracąc jedno oczko u siebie z Politechniką. Do rozgrywek play-off AZS przystępował z 3. miejsca. Na początku Olsztyn wyeliminował drużynę z Warszawy, pokonując ją stosunkiem wygranych spotkań 3:0. W kolejnym etapie akademicy podejmowali Częstochowę. Najpierw dwukrotnie pokonali na wyjeździe częstochowian, a na własnym parkiecie odnieśli trzecie zwycięstwo w tej rywalizacji. Siatkarze PZU AZS wywalczyli sobie prawo gry w finale, którym ulegli bełchatowianom w trzech meczach. Paweł Zagumny z olsztynianami drugi raz z rzędy wywalczył srebrny medal mistrzostw kraju.

Na następnym sezonie z powodu kontuzji Paweł Zagumny nie wystąpił w trzech pierwszych spotkaniach ligowych. Na pozycji rozgrywającego zastąpił go wówczas Piotr Lipiński. W spotkaniu wygranym z AZS-em Częstochowa 3:0 w drugim secie wszedł na parkiet do końca gry. Potem z olsztynianami pokonał Mostostal Kędzierzyn-Koźle, natomiast tydzień później doznał porażki w Warszawie z miejscową Politechniką. Następnie AZS uległ Jastrzębskiemu Węglowi w pięciu setach, a w finałowym turnieju Pucharu Polski przegrał z AZS-em Częstochowa 1:3 i nie awansował do wielkiego finału. W między czasie stanowisko szkoleniowca drużyny objął Waldemar Wspaniały. W kolejnym meczu Zagumny z akademikami zwyciężył Gwardię Wrocław, a w następnym ponieśli porażkę w spotkaniu ze Skrą Bełchatów. Potem w "Uranii" olsztynianie podejmowali Jastrzębski Węgiel, któremu ulegli 3:0. Po tym pojedynku spadli na 4. miejsce w tabeli. W Częstochowie zwyciężyli 3:0, a w pozostałych meczach ligowych stracili jednego seta. Do rozgrywek play-off przystępowali z 4. pozycji.

Pierwszym rywalem zespołu, którego barwy reprezentował Zagumny, była Resovia Rzeszów. Pierwsze dwa mecze tej rywalizacji, odbyły się w Olsztynie, zakończyły zwycięstwami gospodarzy. Na parkiecie przeciwnika olsztyńska drużyna przegrała 3:1, a następnie odniosła zwycięstwo 3:0 i tym samym awansowała do półfinału play off. W następnym etapie podejmowała Skrę Bełchatów. Na wyjeździe dwukrotnie uległa gospodarzom 3:1 i 3:2. Na olsztyńskim boisku również zanotowała dwie porażki. Paweł Zagumny z AZS-em walczył o brązowy medal mistrzostw Polski. Ich przeciwnikiem był częstochowski zespół, który pokonali w trzech spotkaniach tej rywalizacji. Olsztynianie stanęli na najniższym stopniu podium.

Przed sezonem 2006/2007 Paweł Zagumny przedłużył kontrakt z PZU AZS. Na inaugurację rozgrywek Polskiej Ligi Siatkówki z zespołem pokonał Mostostal 3:0. Tydzień później akademicy wygrali z Chemikiem Bydgoszcz również w trzech setach. Kolejne spotkanie zakończyło się zwycięstwem olsztynian nad Skrą Bełchatów 3:1. Po tym meczu Olsztyn zajmował miejsce lidera w ligowej tabeli.

Potem olsztyński zespół zmagał się w Pucharze Europejskiej Konfederacji Siatkówki. W pierwszej rundzie tych rozgrywek pojechali do Sofii, gdzie pokonali miejscowy CSKA, Belediyespor Istambuł oraz Crweną Zwezdą Belgrad. W kolejnym etapie ich rywalem był Jastrzębski Węgiel.

Po powrocie do Polski akademicy zwyciężyli Jadar Radom 3:0. Następnie odnieśli pierwszą porażkę w sezonie w meczu z AZS-em Częstochowa po tie-break.

Potem w Pucharze Konfederacji ich rywalem był Jastrzębski Węgiel. Oba spotkania zakończyły się porażką olsztynian stosunkiem 3:2.

Na ligowym parkiecie w Jastrzębiu Zdroju AZS pokonał gospodarzy 3:1. W ostatniej kolejce pierwszej rundy fazy zasadniczej uległ Resovii Rzeszów 2:3 i stracił 1. miejsce w tabeli, ustępując je Skrze Bełchatów. W meczach rewanżowych na początku w trzech setach zwyciężył Mostostal i Chemika Bydgoszcz. Do końca rozgrywek fazy zasadniczej olsztynianie przegrali w Bełchatowie, gdzie walczyli o pozycję lidera w ligowej tabeli. Drugą porażkę zanotowali w spotkaniu z Resovią. W klasyfikacji końcowej sezonu zasadniczego zajęli 2. miejsce i w rywalizacji o pozycję w pierwszej czwórce ligi podejmowali Jadar Radom.

W pierwszym etapie pokonali radomian w trzech meczach. W następnym etapie zostali wyeliminowani przez Jastrzębski Węgiel i walczyli o brązowy medal mistrzostw kraju. W pojedynku o 3. miejsce zwyciężyli AZS Częstochowę.

W Pucharze Polski przeszli przez fazę grupową i awansowali do wielkiego finału rozgrywanego w Kielcach. W pierwszym etapie odnieśli zwycięstwo nad częstochowianami, a wielkim finale ulegli Skrze Bełchatów^[9].

[edytuj] Kariera reprezentacyjna

Przygodę z reprezentacją rozpoczął w 1993 roku. W 1996 roku sięgnął po swoje pierwsze trofea na arenie międzynarodowej. Z kadrą narodową wywalczył mistrzostwo Europy w kategorii juniorów, rozgrywanych w Izraelu. W tym samym roku otrzymał pierwsze powołanie do seniorskiej reprezentacji Polski, której trenerem był Wiktor Krebok. Zadebiutował na turnieju w Patras przed olimpiadą w Atlancie. Znalazł się w kadrze olimpijskiej, w której zazwyczaj pełnił funkcję gracza rezerwowego. Polska reprezentacja igrzyska zakończyła na fazie grupowej, gdzie zdołała ugrać jednego seta.

Rok później na Mistrzostwach Świata juniorów w Bahrajnie z drużyną "biało-czerwonych" wywalczył złoty medal. W meczu finałowym Polacy odnieśli zwycięstwo nad Brazylią.

W 1998 roku otrzymał powołanie do rozgrywek Ligi Światowej. Była to pierwsza edycja tej imprezy, w której uczestniczyła nasza reprezentacja. Rywalami Polaków byli Brazylijczycy, Rosjanie oraz Jugosłowianie. Polska odniosła 3 zwycięstwa i zanotowała 9 porażek. W tym roku zadebiutował również na Mistrzostwach Świata, które odbyły się w Argentynie. Ta impreza ponownie zakończyła sie klęską Polaków, którzy wygrali tylko jeden mecz w turnieju, z Iranem, i zakończyli turniej na 17 miejscu.

W 1999 roku po raz kolejny wystąpił w Lidze Światowej. Polakom ponownie nie udało się odegrać znaczącej roli w tym turnieju. Ukończyli fazę grupową z bilansem 5 zwycięstw (4 nad Australią oraz 1 nad Włochami) i 7 porażek. Rozgrywki ukończyli na trzecim miejscu w grupie.

Rok później Polacy znowu uczestniczyli w tych zawodach. Paweł Zagumny także znalazł się w kadrze na ten turniej. Grupowymi rywalami Polaków byli Brazylijczycy, USA i Hiszpanie. Nasza reprezentacja zanotowała identyczny bilans jak przed rokiem, cztery razy pokonując Hiszpanów i raz Włochów oraz plasując się na trzeciej pozycji w grupie.

W 2001 roku Polacy po raz pierwszy zagrali w finale Ligi Światowej, ponieważ odbył się on w katowickim Spodku. Jednakże najpierw rozegrali 12 meczów w grupie, a ich przeciwnikami byli Rosjanie, Grecy i Wenezuelczycy. Odnieśli w niej siedem zwycięstw, trzykrotnie pokonując Wenezuelę i Grecję, wygrali także jeden mecz z Rosjanami. Ostatecznie zajęli 2. miejsce w swojej grupie i zakwalifikowali się do finału. Zagumny jednak nie wystąpił w Katowicach, gdyż ówczesny trener reprezentacji, Ryszard Bosek, uznał, że nie jest on jeszcze w optymalnej formie po kontuzji. Polacy zajęli w tym turnieju 7. miejsce, wygrywając w finale zaledwie jedno spotkanie (3:2 z Francją). Następną wielką imprezą w tym roku były Mistrzostwa Europy w Ostrawie. Na ten turniej Paweł Zagumny otrzymał powołanie. W pierwszej rundzie nasza reprezentacja zmierzyła się z Niemcami, Jugosłowianami, Włochami, Francją i Węgrami. Polacy wygrali trzy mecze, lecz nie zakwalifikowali się do półfinałów. Ostatecznie zajęli 5. miejsce, pokonując w ostatnim meczu Bułgarów 3:2.

W Lidze Światowej 2002 rywalami Polaków byli Brazylijczycy, Portugalczycy oraz Argentyńczycy. Nasza reprezentacja rozpoczęła te rozgrywki od porażki z Portugalią 2:3. Po czterech spotkaniach mieli na koncie zaledwie jedno zwycięstwo. Jednak we wszystkich następnych spotkaniach Polacy odnieśli 7 zwycięstw, przegrywając zaledwie jedno spotkanie z Brazylią. Polacy awansowali do finału, który został rozegrany w Belo Horizonte. Zagumny występował wtedy w "pierwszej szóstce" reprezentacji Polski. Turniej finałowy Polacy zaczęli od porażki 0:3 z Jugosławią. Następnie przegrali również z Włochami 1:3. Wygrali jednak ostatnie spotkanie z Francją 3:0, zajmując ostatecznie piąte miejsce w całym turnieju. Po Lidze Światowej odbyły się Mistrzostwa Świata w Argentynie. Zagumny na nich nie wystąpił, gdyż przed rozpoczęciem mistrzostw doznał kontuzji. Polacy zajęli na nich 11. miejsce.

Rok 2003 Polacy rozpoczęli ponownie od rozgrywek Ligi Światowej. Ich rywalami byli Hiszpanie, Wenezuelczycy i Rosjanie. Polacy rozpoczęli turniej od dwóch porażek 2:3 z Hiszpanią, a rozgrywki zakończyli z bilansem sześciu zwycięstw i sześciu porażek. Nie zdołali się zakwalifikować do finału. Po występach w Lidze Światowej Zagumny pojechał z reprezentacją na Mistrzostwa Europy, które rozgrywane były w Lipsku. W grupie Polacy zmierzyli się z Serbią i Czarnogórą, Francją, Rosją, Holandią, Bułgarią i Grecją. Wygrali w niej dwa mecze (z Grecją oraz Serbią i Czarnogórą), zajmując 4. miejsce w grupie. Ostatecznie Polacy mistrzostwa ukończyli na piątym miejscu, w ostatnim meczu pokonując Niemców 3:1. Zagumny zajął czwartą pozycję w klasyfikacji najlepszych rozgrywających imprezy.^[10]

W styczniu 2004 roku Polacy brali udział w turnieju kwalifikacyjnym do Igrzysk Olimpijskich w Atenach. Turniej rozgrywany był w Lipsku. Oprócz reprezentacji Polski, w tej grupie znaleźli się Niemcy, Bułgarzy i Rosjanie. Zagumny znalazł się w kadrze na ten turniej. Polacy zdołali wygrać tylko spotkanie z gospodarzami, ostatecznie zajmując ostatnie, czwarte miejsce w grupie i nie kwalifikując się do Igrzysk Olimpijskich. W maju Zagumny wraz z reprezentacją wystąpił w kolejnym turnieju kwalifikacyjnym do Igrzysk Olimpijskich, rozegranym w Porto. Zmierzyli się tam z Portugalią, Wenezuelą i Kazachstanem. Wygrali wszystkie mecze i zakwalifikowali się na olimpiadę. Po tym turnieju Polacy po raz kolejny uczestniczyli w Lidze Światowej. Ich przeciwnikami byli Francuzi, Bułgarzy i Japończycy. Reprezentacja Polski rozpoczęła rozgrywki od dwóch zwycięstw w Japonii. W dalszej fazie turnieju grali już znacznie gorzej, przegrywając po trzy mecze z Francuzami i Bułgarami. Fazę grupową zakończyli na trzecim miejscu, wyprzedzając jedynie Japończyków. Niecały miesiąc po zakończeniu Ligi Światowej rozpoczęły się Igrzyska Olimpijskie w Atenach. Dla Zagumnego była to druga olimpiada w życiu. W grupie Polacy rywalizowali z Serbią i Czarnogórą, Francją, Grecją, Argentyną i Tunezją. Odnieśli w niej trzy zwycięstwa i zajmując 4.miejsce w grupie awansowali do ćwierćfinału, w którym przegrali z Brazylią 0:3. Na tym turnieju Zagumny pełnił tylko rolę zmiennika, gdyż nie zdołał dojść do pełni formy po kontuzji.^[11]

Pierwszą imprezą dla reprezentacji Polski w 2005 roku była ponownie Liga Światowa. Rywalami Polaków byli Serbia i Czarnogóra, Grecja oraz Argentyna. Na inaugurację Polacy dwukrotnie pokonali u siebie Argentynę. W następnych meczach prezentowali się równie dobrze i fazę grupową zakończyli z bilansem dziewięciu zwycięstw i trzech porażek, awansując do turnieju finałowego. Rozegrany on został w Belgradzie. W pierwszym meczu Polacy pokonali Kubę 3:2. W półfinale ulegli Serbii i Czarnogórze 2:3. W meczu o 3.miejsce nie sprostali Kubańczykom i ostatecznie zajęli czwarte miejsce w całym turnieju. We wrześniu tego roku Polacy brali udział w Mistrzostwach Europy. Zagumny nie pojechał na tą imprezę, gdyż kilkanaście dni przed mistrzostwami doznał poważnej kontuzji. Reprezentacja Polski zajęła tam piąte miejsce.

Rok 2006 Polacy ponownie rozpoczęli od rozgrywek Ligi Światowej. Grupowymi rywalami polskiej reprezentacji byli Serbia i Czarnogóra, USA oraz Japonia. Reprezentacja Polski rozpoczęła turniej od dwóch zwycięstw nad USA. Następnie trzykrotnie przegrali z Serbią i Czarnogórą. Następne siedem meczów zakończyło się wygranymi Polaków, którzy zakończyli fazę grupową z bilansem dziewięciu zwycięstw i trzech porażek. Zajęli jednak 2. miejsce w grupie i nie zakwalifikowali się do Final Six w Moskwie. W dniach 17 listopada - 3 grudnia reprezentacja Polski wystąpiła na Mistrzostwach Świata w Japonii. W pierwszej rundzie rywalami Polaków byli Japończycy, Chińczycy, Argentyńczycy, Portorykańczycy oraz Egipcjanie. Wszystkie mecze zakończyły się wygraną reprezentacji Polski 3:0 i awansem do drugiej rundy. Tam Polacy spotkali się z Tunezją, Kanadą, Rosją i Serbią i Czarnogórą. Polacy zwyciężyli we wszystkich czterech spotkaniach, pokonując Tunezję, Kanadę oraz Serbię i Czarnogórę 3:0, a Rosjan 3:2. Drugą rundę ukończyli na pierwszym miejscu w grupie i zakwalifikowali się do półfinału. W nim zmierzyli się z Bułgarami. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem reprezentacji Polski 3:1. W finale spotkali się z Brazylią. Polacy przegrali 0:3, zajmując 2. miejsce w całym turnieju. Paweł Zagumny otrzymał nagrodę dla najlepszego rozgrywającego imprezy. Wystąpił we wszystkich meczach na tym turnieju i zdobył łącznie 25 punktów.^[12]

W 2007 roku rywalami Polaków w Lidze Światowej byli Bułgarzy, Chińczycy oraz Argentyńczycy. Wszystkie 12 spotkań fazy interkontynentalnej zakończyło się zwycięstwami reprezentacji Polski. Zagumny wystąpił w dziesięciu meczach, gdyż nie pojechał na dwa wyjazdowe spotkania do Argentyny. Turniej Final Six rozegrany został w dniach 11-15 lipca w katowickim Spodku. Dwa pierwsze mecze zakończyły się sukcesem Polaków, którzy pokonali 3:2 Francję i 3:0 USA. W półfinale ulegli 1:3 Brazylii. Podobnie było w meczu o 3.miejsce z USA. Turniej ukończyli na czwartym miejscu. Zagumny wystąpił we wszystkich spotkaniach, dodatkowo otrzymał nagrodę dla najlepszego rozgrywającego Final Six 2007. We wrześniu wraz z reprezentacją wystąpił na Mistrzostwach Europy w Moskwie. W pierwszej rundzie Polacy zmierzyli się z Belgią, Turcją i Rosją. Wygrali tylko jedno spotkanie (z Turcją), lecz zakwalifikowali się do następnej rundy. W niej trafili na Finlandię, Bułgarię i Włochy. Przegrali wszystkie spotkania i ukończyli mistrzostwa na 11. miejscu. Zagumny ponownie wystąpił we wszystkich spotkaniach tej imprezy. W dniach 28 listopada - 2 grudnia polscy siatkarze wystąpili w preeliminacyjnym turnieju do Igrzysk Olimpijskich w Pekinie. W pierwszej rundzie zmierzyli się z Danią i Belgią. Oba mecze wygrali 3:0. W półfinale pokonali Węgrów 3:1, natomiast w finale zwyciężyli Finów 3:0, kwalifikując się do turnieju kwalifikacyjnego w Izmirze. Paweł Zagumny nie wystąpił jedynie w finałowym spotkaniu z Finlandią.

W styczniu 2008 roku wraz z reprezentacją Polski wystąpił w kontynentalnym turnieju kwalifikacyjnym do Igrzysk Olimpijskich w Pekinie. Rywalami Polaków w fazie grupowej byli Hiszpanie, Włosi oraz Holendrzy. Zagumny wystąpił we wszystkich spotkaniach, jednakże polska reprezentacja wygrała tylko jedno z nich (3:0 z Włochami) i nie zakwalifikowała się do półfinału.

[edytuj] Osiągnięcia

[edytuj] reprezentacyjne

• 1. miejsce z reprezentacją Polski na Mistrzostwach Europy juniorów w Izraelu w 1996 roku
• 1. miejsce z reprezentacją Polski na Mistrzostwach Świata juniorów w Bahrajnie w 1997 roku
• 4. miejsce z reprezentacją Polski w Lidze Światowej 2005
• 2. miejsce z reprezentacją Polski na Mistrzostwach Świata w Japonii w 2006 roku
• 4. miejsce z reprezentacją Polski w Lidze Światowej 2007

[edytuj] klubowe

• 1. miejsce z MKS MDK Warszawa na Mistrzostwach Polski juniorów młodszych w 1995 roku
• 2. miejsce z MKS MDK Warszawa na Mistrzostwach Polski juniorów w 1996 roku
• 2. miejsce z Bosman Morze Szczecin w Polskiej Lidze Siatkówki w sezonie 1997/1998
• 2. miejsce z PZU AZS Olsztyn w Polskiej Lidze Siatkówki w sezonie 2003/2004
• 2. miejsce z PZU AZS Olsztyn w Polskiej Lidze Siatkówki w sezonie 2004/2005
• 3. miejsce z PZU AZS Olsztyn w Polskiej Lidze Siatkówki w sezonie 2005/2006
• 3. miejsce z PZU AZS Olsztyn w Polskiej Lidze Siatkówki w sezonie 2006/2007
• 3. miejsce z PZU AZS Olsztyn w Polskiej Lidze Siatkówki w sezonie 2007/2008

[edytuj] Nagrody i wyróżnienia

• najlepszy rozgrywający Mistrzostw Świata Juniorów 1997 w Bahrajnie^[11]
• najlepszy rozgrywający Mistrzostw Świata 2006 w Japonii
• 6 grudnia 2006 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi przez Lecha Kaczyńskiego
• najlepszy rozgrywający Final Six Ligi Światowej 2007
• najlepszy rozgrywający memoriału im.Huberta Jerzego Wagnera 2007

[edytuj] Ciekawostki

• Jego kolegą z liceum był m.in. Paweł Papke. Razem uczęszczali do klubu sportowego - MKS MDK Warszawa, potem wspólnie bronili barw reprezentacji kraju.
• Jego ulubionymi zespołami muzycznymi są Lady Pank i Bon Jovi.^[13]
• Obecnie jeździ samochodem Audi A8.^[14]

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• 2003 Men's Volleyball European Championship (de). [dostęp 2007-12-17]. voleyball2003.de.
• European Olympic Qualification 2004 (en). [dostęp 2007-12-17]. cev.lu.
• Historia LŚ (pl). [dostęp 2007-12-17]. ligaswiatowa.wp.pl.
• Kapitanie, mój kapitanie, czyli rzecz o Pawle Zagumnym (pl). [dostęp 2007-12-17]. reprezentacja.net.
• Paweł Zagumny - najlepszy "rozgrywacz" świata (pl). [dostęp 2007-12-17]. reprezentacja.net.
• Ważny okres z życia "Gumy" (pl). Życie Radomskie. [dostęp 2007-12-17]. sportradom.pl.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Pawła Zagumnego
• Statystyki zawodnika na serwisie PLS-u
• Galeria zdjęć Pawła Zagumnego