Pierścień (matematyka)
Z Wikipedii
Artykuł wymaga poszerzenia. Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się, czego brakuje i uzupełnij braki, jeśli to możliwe. |
Pierścień w matematyce jest uogólnieniem pojęcia ciała. Idea pierścienia wywodzi się z badania struktur podobnych do zbioru liczb całkowitych, w którym określono dodawanie i mnożenie liczb całkowitych, lecz nie dzielenie. Badaniem własności pierścieni zajmuje się teoria pierścieni.
Spis treści |
[edytuj] Definicja
Niech R oznacza niepusty zbiór, a dwuargumentowe działania określone w R.
Strukturę nazywamy pierścieniem, gdy:
- (R, + ) jest grupą abelową,
- (mnożenie jest rozdzielne względem dodawania),
- (mnożenie jest działaniem łącznym).
W literaturze spotyka się różne definicje pierścienia; czasem do podanej wyżej definicji dołączane są dodatkowe warunki. Przykładowo, często w definicji wymaga się istnienia elementu neutralnego mnożenia, a czasem wymaga się ponadto, by był on różny od elementu neutralnego dodawania (wyklucza to istnienie pierścienia zerowego). Aczkolwiek jest to praktyka rzadka, część autorów nie umieszcza w definicji pierścienia trzeciego z podanych wyżej warunków (warunku łączności mnożenia), a pierścienie spełniające ten warunek nazywa pierścieniami łącznymi. W dalszej części artykułu przyjmuje się jednak definicję podaną wyżej.
[edytuj] Typy pierścieni
Wyróżnijmy poniższe własności działań pierścieni:
- (e - element neutralny mnożenia)
- (e+-element neutralny dodawania).
Pierścienie, które spełniają powyższe własności, mają swoje specyficzne nazwy:
- pierścień spełniający własność pierwszą nazywamy pierścieniem przemiennym,
- własność drugą – pierścieniem z jedynką; własność ta jest często dołączana do definicji pierścienia,
- pierścień, który spełnia własności drugą i trzecią nazywamy pierścieniem z dzieleniem,
- pierścień spełniający własność czwartą – pierścieniem bez dzielników zera,
- pierścień, który spełnia własności pierwszą, drugą oraz czwartą nazywamy dziedziną całkowitości,
- pierścień spełniający własności drugą, trzecią i czwartą to ciało skośne (niekiedy także ciało),
- wreszcie pierścień, który spełnia wszystkie powyższe własności to ciało.
W praktyce najczęściej rozpatruje się niezerowe (czyli zawierające co najmniej dwa różne elementy) pierścienie przemienne z jedynką.
Ponadto, ze względu na inne własności, wyróżnia się następujące typy pierścieni:
- pierścień noetherowski,
- pierścień z jednoznacznością rozkładu,
- pierścień lokalny,
- pierścień główny,
- pierścień Euklidesa,
- pierścień zredukowany.
[edytuj] Wyróżnione elementy
Element neutralny dodawania w pierścieniu zazwyczaj nazywamy zerem pierścienia i oznaczamy przez 0. Każdy pierścień ma dokładnie jedno zero. Jest ono elementem neutralnym grupy abelowej (R, + ).
Każdy element pierścienia ma dokładnie jeden element przeciwny względem dodawania. Element przeciwny do a oznaczamy zazwyczaj przez − a.
Element neutralny mnożenia w pierścieniu (o ile istnieje) nazywamy zazwyczaj jedynką pierścienia i oznaczamy przez 1. Pierścień może mieć co najwyżej jedną jedynkę. Jeżeli jedynka istnieje, jest elementem neutralnym monoidu .
Element a pierścienia nazywamy dzielnikiem zera, gdy istnieje taki element b tego pierścienia, że .
Element odwrotny względem mnożenia (o ile istnieje) do elementu a pierścienia nazywamy zwykle odwrotnością a i oznaczamy a − 1.
Zbiór elementów przemiennych ze wszystkimi elementami pierścienia nazywamy centrum pierścienia, Z(R).
Element a pierścienia nazywamy idempotentnym, gdy podniesiony do potęgi (względem operacji mnożenia) jest nadal tym samym elementem.
Element a pierścienia nazywamy nilpotentnym, gdy istnieje takie, że an = 0.
[edytuj] Podstawowe własności działań
Z zawartych w definicji warunków wynikają następujące własności działań w pierścieniu (w twierdzeniach poniższych przyjmujemy, że R jest dowolnym pierścieniem:
- łączność dodawania (mnożenia) dla dowolnej liczby składników (czynników) – wynika z łączności w grupie addytywnej,
- rozdzielność mnożenia względem sumy dowolnej liczby składników (tzn. dla mamy – na podstawie indukcji matematycznej,
- ,
- , a stąd ( − a)( − b) = ab,
- i .
[edytuj] Przykłady
Pierścieniami są:
- zbiór liczb całkowitych z naturalnymi działaniami ,
- dowolne ciało,
- zbiór wszystkich wielomianów zmiennej X o współczynnikach całkowitych,
- ciało (nieprzemienne) kwaternionów,
- zbiór potęgowy danego zbioru X z działaniem różnicy symetrycznej (jako dodawaniem) i przekroju zbiorów (jako mnożeniem), czyli tzw. algebra Boole'a,
- pierścień liczb całkowitych Gaussa: z działaniami dodawania i mnożenia liczb zespolonych,
- pierścień klas reszt ,
- pierścień trywialny,
- pierścień zerowy.
[edytuj] Podpierścienie i ideały
Niech będzie pierścieniem.
Dowolny podzbiór nazywamy podpierścieniem pierścienia R, gdy jest on pierścieniem ze względu na działania zacieśnione do zbioru S. W praktyce dla stwierdzenia, czy S jest podpierścieniem R wystarczy sprawdzić, czy spełnione są dwa następujące warunki:
- ,
- .
Dowolny podzbiór nazywamy ideałem pierścienia R, gdy spełnione są dwa warunki:
- ,
- .
W pierścieniach nieprzemiennych wyróżnia się ponadto ideały lewostronne i prawostronne, czyli takie podzbiory R, dla których spełniony jest pierwszy warunek i odpowiednio pierwsze lub drugie zdanie koniunkcji drugiego warunku.
Oczywiście każdy ideał jest podpierścieniem.
[edytuj] Typy ideałów
W dowolnym pierścieniu nietrywialnym R istnieją co najmniej dwa różne ideały: R i {0} (w przypadku pierścienia trywialnego są one sobie równe). Nazywamy je ideałami trywialnymi. Wszystkie pozostałe ideały nazywamy ideałami właściwymi.
Ze względu na inne własności wyróżnia się następujące rodzaje ideałów:
[edytuj] Pierścień ilorazowy
Niech będzie dowolnym pierścieniem, a dowolnym jego ideałem. Zbiór ilorazowy R / I z działaniami określonymi:
- ,
jest pierścieniem, który nazywamy pierścieniem ilorazowym pierścienia R przez ideał I.
[edytuj] Inne twierdzenia
[edytuj] O odwracalności elementów pierścienia skończonego
W pierścieniu skończonym każdy element jest odwracalny albo jest dzielnikiem zera.
[edytuj] Dowód
W pierścieniu mamy elementy Załóżmy, że element nie jest ani odwracalny, ani nie jest dzielnikiem zera. Rozważmy następnie iloczynów postaci , gdzie jest niemniejsze od zera i nie większe od a Otrzymujemy wyników – musi zajść więc jeden z następujących warunków:
- jeden z iloczynów jest równy jeden – jest odwracalne,
- jeden z iloczynów jest równy zero – jest dzielnikiem zera,
- dwa iloczyny są sobie równe dla różnych wartości (np. ). Ale wówczas korzystając z własności dodawania i aksjomatu 2 pierścienia otrzymujemy:
czyli jest dzielnikiem zera, co kończy dowód.