Pieris
Z Wikipedii
| Pieris | |
 Kwitnący okaz pierisa japońskiego |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | wrzosowce |
| Rodzina | wrzosowate |
| Rodzaj | Pieris |
| Nazwa systematyczna | |
| Pieris D. Don | |
| Edinburgh New Philos. J., BPH 354.37, 1834 | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Pieris (Pieris D. Don) - rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych (Ericaceae), obejmujący 7 gatunków zimozielonych krzewów i małych drzew. Gatunki mrozoodporne występujących w chłodniejszych i górskich rejonach wschodniej Azji (Chiny - Anhui, Fujian, Gansu, Guangdong, Hubei, Jiangxi, Zhejiang, Hunan, Tajwan, Japonia) i wschodnich rejonach północnej Ameryki. Gatunki bardziej wrażliwe na mróz można spotkać w Himalajach (Nepal i Bhutan), północnym Assamie i Wietnamie.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Okazałe krzewy dorastające od 3 m - 4m wysokości (kultywary do 1 m). W swojej ojczyźnie duże drzewa (do 10 m wysokości). Pierisy rosną powoli.
- Liście
- Wieczniezielone, lancetowate, osadzone skrętolegle na gałęziach - są główną ozdobą rodzaju Pieris D. Don. U odmian barwnych młode pędy i liście mają kolor czerwony. Istnieją też odmiany białoobrzeżone.
- Kwiaty
- Małe, zrostopłatkowe, zebrane w okazałe wiechy, barwy białej - rzadziej różowej. Rozwijają się na starszych okazach od kwietnia do maja. W cieplejszym klimacie kwiaty obserwować można już w lutym
- Korzeń
- Drobne, znajdujące się tuż pod powierzchnią ziemi; wrażliwe na przesychanie.
- Biotop, wymagania
- Pierisy można spotkać w chłodniejszych, azjatyckich i amerykańskich lasach, w górach (lasach górskich) od 700 - 3800 m n. p. m.
[edytuj] Uprawa
Roślina ozdobna. W ogrodzie te rośliny powinny znajdować się w miejscu półcienistym (w pełnym słońcu dochodzi do poparzenia liści), osłoniętym (np. drzewami lub krzewami iglastymi, liściastymi) przed chłodnymi, zimowymi wiatrami. Tylko kilka gatunków można uprawiać w Polsce (najcieplejsze rejony, ale dobrze radzą sobie także na wschodzie Polski). Wymagają gleb kwaśnych (mają podobne wymagania do różaneczników), lekko wilgotnych, okrycia na zimę (agrowłóknina, gałązki drzew iglastych), chociaż młode okazy, całkowicie przykryte śniegiem też dobrze zimują. Czasami roślinom przymarzają wierzchołki pędów - jednak szybko się regenerują. Pierisy najlepiej sadzić wiosną do mieszaniny kwaśnego torfu, próchnicy, przegnitego igliwia, kory lub trocin. Ziemię wokół nich należy ściółkować (można też posadzić rośliny zadarniające: barwinki, tiarelle, epimedium ...). Przed zimą nasze okazy obficie nawadniamy, podlewamy je także w okresie zimy (gdy ziemia rozmarza).
[edytuj] Systematyka
- Pozycja w systemie Reveala
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa ukęślowe (Dilleniidae Takht. ex Reveal & Tahkt.), nadrząd Ericanae Takht., rząd wrzosowce (Ericales Dumort.), podrząd Ericineae Burnett, rodzina wrzosowate (Ericaceae Juss.), rodzaj Pieris D. Don[1]
- Gatunki uprawiane w Polsce
- Pieris kwiecisty (Pieris floribunda (Pursh) Benth. & Hooker f.)
- Pieris japoński (Pieris japonica (Thunberg) D. Don & G. Don )
Przypisy
- ↑ Reveal James L. System of Classification. PBIO 250 Lecture Notes: Plant Taxonomy. Department of Plant Biology, University of Maryland, 1999 Systematyka rodzaju Pieris wg Reveala
