Pierwiosnek wyniosły
Z Wikipedii
| Pierwiosnek wyniosły | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | pierwiosnkowce |
| Rodzina | pierwiosnkowate |
| Rodzaj | pierwiosnek |
| Gatunek | pierwiosnek wyniosły |
| Nazwa systematyczna | |
| Primula elatior (L.) Hill | |
| Synonimy | |
| Primula elatior (L.) Grufberg | |
Pierwiosnek wyniosły (syn. pierwiosnka wyniosła) Primula elatior (L.)Hill. - gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny pierwiosnkowatych. Rośnie dziko głównie w górach (od Pirenejów i Alp po Ural i Ałtaj. W Polsce w Sudetach i Karpatach, rzadko na niżu.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Owłosiony białymi, kędzierzawymi włoskami głąbik o wysokości 10-40 cm.
- Liście
- Podłużnie jajowate lub okrągławe, pomarszczone, omszone po obu stronach blaszki. Mają oskrzydlone ogonki i tworzą przyziemną różyczkę liściową.
- Kwiaty
- Zebrane w podbaldach na szczycie głąbika. Kielich dwubarwny, ściśle otaczający siarkowożółtą koronę z pomarańczową gardzielą. Kwiaty na szypułkach, zwisające o średnicy korony do 20 mm. Płatki korony o płaskich brzegach. W kwiatach występuje różnosłupkowość utrudniająca samozapylenie.
- Owoce
- Torebka dłuższa niż kielich) z nasionami o długości ok. 1,5 mm.
- Biotop, wymagania
- Wilgotne łąki i murawy, lasy i zarośla. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu Fagetalia. Odmiana Primula elatior var. tatrica jest gat. charakt. dla klasy Betulo-Adenostyletea [1]
[edytuj] Ochrona
Roślina objęta częściową ochroną gatunkową w Polsce.
[edytuj] Zmienność
- Tworzy mieszańce z pierwiosnkiem bezłodygowym i p. lekarskim[2]
- W Tatrach występuje odmiana P. elatior var tatrica[1]
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina uprawna: jako roślina ozdobna w ogródkach, przeważnie jako mieszaniec z pierwiosnkiem lekarskim.
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Szafer Władysław, Kulczyński Stanisław, Pawłowski Bogumił. Rośliny polskie. PWN, Warszawa, 1953.
