Pikrynian amonu
Z Wikipedii
| Pikrynian amonu | |||
|
|||
| Ogólne informacje | |||
| Nazwa systematyczna | 2,4,6-trinitrofenolan amonu | ||
| Inne nazwy | Explosive D Dunnite |
||
| Wzór sumaryczny | C6H6N4O7 | ||
| SMILES | [O-][N+](C1=CC([N+]([O-])=O)=CC([N+]([O-])=O)=C1[O-])=O.[NH4+] | ||
| Masa molowa | 246,136 g/mol | ||
| Wygląd | jasnożółte płatki lub kryształy; gorzki smak | ||
| Identyfikacja | |||
| Numer CAS | 131-74-8 | ||
| Właściwości | |||
| Gęstość i stan skupienia | 1,6 g/cm3 ; ciało stałe | ||
| Rozpuszczalność w wodzie | 1 g/100 cm3 | ||
| Temperatura topnienia | 270 °C (543,15 K; rozkład) | ||
| Niebezpieczeństwa | |||
  |
|||
| Klasyfikacja UE | Treść oznaczeń: E - wybuchowy T - toksyczny |
||
| Zwroty ryzyka | R: 3-23/24/25 | ||
| Zwroty bezpieczeństwa | S: 28-35-37-44 | ||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa) |
|||
Pikrynian amonu - sól kwasu pikrynowego i amoniaku o wzorze (NO2)3C6H2ONH4.
Jest to związek wybuchowy mało wrażliwy na uderzenia (w przeciwieństwie do nitrogliceryny), zapalający się od otwartego płomienia (podobnie jak proch czarny). Stosowany do mieszanin pirotechnicznych, np.
- 72,5% azotanu amonu i 27,5% pikrynianu amonu (mieszanina J.M. Czelcowego z końca XIX wieku)
- 57% azotanu potasu i 43% pikrynianu amonu (proch pikrynowy)
- 55% pikrynianu amonu, 25% pikrynianu potasu i 20% dwuchromianu amonu (proch złoty lub złoty pył)
W USA w 1901 roku wprowadzono go pod nazwą Explosive D lub Dunnite i stosowano w pociskach artyleryjskich (ze względu na domniemaną bardzo wysoką odporność na uderzenia). Na początku XX wieku wykazano, że jest on wrażliwszy na uderzenia niż trotyl.
|
Uwaga: Opisane substraty lub produkty są wybuchowe, toksyczne lub łatwopalne, ich nielegalne posiadanie może być przyczyną konsekwencji prawnych z karą pozbawienia wolności włącznie, a eksperymenty z nimi mogą skończyć się poważnymi uszkodzeniami ciała lub nawet śmiercią! | |
