Piotr Bonifacy Żukowski
Z Wikipedii
Piotr Bonifacy | |
---|---|
Urodzony | 13 stycznia 1913 Baran-Rapa |
Zmarł | 10 kwietnia 1942 Auschwitz-Birkenau |
Kościół / wyznanie | Kościół rzymskokatolicki |
Beatyfikowany | 13 czerwca 1999 Warszawa przez Jana Pawła II |
Atrybuty | |
![]() |
Piotr Bonifacy Żukowski OFMConv (ur. 13 stycznia 1913 w osadzie Baran-Rapa w powiecie wileńsko-trockim, zm. 10 kwietnia 1942 w Auschwitz) - błogosławiony, polski duchowny katolicki, kapłan zakonny zakonu Franciszkanów z Niepokalanowa[1].
Był synem Andrzeja i Albiny z domu Wańkiewicz. Do Zakonu oo. Franciszkanów w Niepokalanowie wstąpił 9 września 1930 roku, a następnie został przyjęty do nowicjatu (14 czerwca 1931), który zakończył złożeniem ślubów zakonnych (16 lipca 1932).Przyjął imię zakonne Bonifacy i 2 sierpnia 1935 roku, złożył śluby wieczyste.
Pracował w drukarni w Niepokalanowie.
Aresztowany 14 października 1941 wraz z sześcioma współbraćmi i uwięziony na Pawiaku. Następnie został przewieziony do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, zarejestrowany jako numer 25447. Zmarł 10 kwietnia 1942 roku na zapalenie płuc[2].
Brat Bonifacy prześladowany za wiarę zginął zamęczony przez prześladowców poświęcając całe życie Bogu. Papież Jana Pawła II wyniósł go na ołtarze 13 czerwca 1999 w grupie 108 błogosławionych męczenników II wojny światowej.