Pistia rozetkowa

Z Wikipedii

Pistia rozetkowa
Pistia stratiotes
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	jednoliścienne
Rząd	obrazkowce
Rodzina	obrazkowate
Rodzaj	pistia
Gatunek	pistia rozetkowa
Nazwa systematyczna
Pistia stratiotes L.
Galeria zdjęć i grafik

Kwiaty

Pistia rozetkowa (Pistia stratiotes L.) - gatunek rośliny będący jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju Pistia. Ma wiele synonimów: topian osokowaty, sałata wodna, sałata nilowa, piscja osokowata, pistia pływająca. Roślina pływająca pochodząca ze strefy tropikalnej i subtropikalnej, przy czym naturalny zasięg jest nieznany (pierwszy raz opisana z Nilu w rejonie Jeziora Wiktorii). Obecnie rozpowszechniona wszędzie w ciepłych wodach, często jako uciążliwy chwast (w niektórych stanach Stanów Zjednoczonych uprawa tego gatunku jest zabroniona^[1]). U nas uprawiana jako roślina akwariowa, wprowadzana także do zbiorników otwartych i przejściowo dziczejąca. W strefie klimatu tropikalnego bylina, u nas roślina jednoroczna.

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój

Wolno pływające rozety o średnicy do 25 cm ze skupionych bladozielonych liści. Rośliny rozrastają się tworząc nowe rozety na końcach krótkich łodyg lub długich rozłogów. W hodowli, w wodach chłodniejszych, rośliny osiągają mniejsze rozmiary.

Liście

Szerokoklinowate, zaokrąglone lub lekko karbowane na szczycie, długości 2-14 cm. Liście zbudowane z miękiszu gąbczastego z licznymi przestworami powietrznymi, z zewnątrz matowe, jasnozielone, pokryte drobnymi, miękkimi włoskami. Włoski te tworzą struktury przypominające kosz od koszykówki wiążące pęcherzyki powietrza. Wzdłuż liści biegnie od 3 do 12 równoległych wiązek przewodzących, zagłębionych od góry, a od spodu mocno wystających.

Kwiaty

Drobne, wyrastają w niewielkich kwiatostanach zawierających jeden kwiat żeński i kilka męskich, otulonych białawą podsadką o długości do 3 cm. Kwiatostany ukryte są wśród liści, słabo widoczne i bardzo rzadkie.

Owoce

Rzadko się wykształcają, zielone jagody o długości 5 mm.

Korzenie

Zwisający system korzeniowy osiąga 50 cm długości i ponieważ tworzony jest przez liczne, drobne, gęsto rozgałęzione korzenie - stanowi doskonałe miejsce schronienia dla narybku.

Biotop, wymagania

W ciepłych wodach stojących i wolno płynących. Temperatura: 22-26°C; woda: miękka do średnio twardej, pH 6,5 - 7,5, światło: silne do bardzo silnego. Nie toleruje torfu.

[edytuj] Zastosowanie

• Roślina uprawna: Uprawiana w akwariach i oczkach wodnych. Roślina w naszych warunkach bardzo delikatna, może sprawiać kłopoty w uprawie. Przy bujnym wzroście cenna jako osłona dla narybku i jako sposób zapobiegający masowemu rozwojowi glonów w zbiorniku hodowlanym.
• Inne zastosowania: Wykorzystywana jako karma dla gęsi i świń. Podejmowane są także próby zastosowania tych roślin do produkcji biogazu. Stosowane są jako nawóz. Młode liście są w Chinach gotowane i jadane jako warzywo^[2].

[edytuj] Ciekawostki

• Pistia utrzymuje się na powierzchni dzięki gęstym włoskom, które pokrywają te rośliny. Powietrze, które się między włoskami gromadzi daje na tyle dużą wyporność roślinom, że w naturze utrzymują one ciężar ptaków wodnych.
• Roślina bardzo skutecznie rozmnaża się wegetatywnie za pomocą rozłogów. Bywa, że potomstwo jednej rośliny może pokryć powierzchnię całego zbiornika wodnego.
• Przy masowym pojawie zbite maty pistii utrudniają wymianę gazową między wodą i atmosferą, redukują zawartość tlenu w wodzie, ograniczają dostęp światła do wody. W efekcie powodują spadek różnorodności gatunkowej - giną ryby i rośliny podwodne.
• W Stanach Zjednoczonych rośliny zwalczane są mechanicznie (przez zbiór i usuwanie roślin z powierzchni wody), chemicznie (za pomocą pestycydów) i biologicznie (za pomocą żerujących na pistii owadów: Neohydronomous affinis i Spodoptera pectinicornis - gatunek pochodzący z Tajlandii).

Przypisy

[edytuj] Bibliografia