Pistolet Beretta M1935

Z Wikipedii

Model 1935
Dane podstawowe
Państwo	Włochy
Producent	Fabbrica d'Armi Pietro Beretta S.p.A.
Rodzaj	pistolet samopowtarzalny
Historia
Produkcja seryjna	1935 - 1949 1954 - 1967
Wyprodukowano	ok. 525 000 egz.
Dane techniczne
Kaliber	7,65 mm
Nabój	7,65 mm Browning
Magazynek	pudełkowy, 8 nab.
Wymiary
Długość	148 mm
Wysokość	123 mm
Długość lufy	85 mm
Masa
broni	0,65 kg (własna)

Beretta Model 1935 - włoski pistolet samopowtarzalny. W czasie II wojny światowej broń boczna żołnierzy Regia Marina (marynarki) i Regia Aeronautica (lotnictwa włoskiego).

[edytuj] Historia

W 1931 roku Beretta rozpoczęła produkcję pistoletu Model 1931 kalibru 7,65 mm Browning przeznaczonego dla Regia Marina. W rok później powstał eksperymentalny pistolet M1932 opracowany na zamówienie Regio Esercito (wojsk lądowych). Był on produkowany w krótkich seriach, w wersjach kalibru 7,65 mm Browning i 9 mm Short. Ostatecznie włoskie wojska lądowe zdecydowały się przyjąć do uzbrojenia zmodyfikowaną wersję pistoletu M1931 kalibru 9 mm Short oznaczoną jako Model 1934.

Podstawową modyfikacją w stosunku do M1931 był w M1934 nowy mechanizm spustowo-uderzeniowy z kurkiem wyposażonym w ząb zabezpieczający. Po rozpoczęciu produkcji pistoletu M1934 w biurze konstrukcyjnym rozpoczęto prace nad jego wersją kalibru 7,65 mm. Nowy pistolet był produkowany od 1935 roku i zastąpił na liniach produkcyjnych pistolet M1931.

Pistolet M1935 był rozwinięciem pistoletu M1934, ale Beretta traktowała go jako rozwinięcie M1931 (numery seryjne pistoletów M1935 pochodziły z bloku 400 000 wcześniej należącego do pistoletu M1931). Pomimo że pistolety M1934 i M1935 były pod względem konstrukcyjnym identyczne (taki sam był kształt i współdziałanie części) drobne różnice wymiarowe sprawiały że części obu pistoletów są niewymienne.

Pistolety M1935 znalazły się na uzbrojeniu Regia Marina (oznaczenia RM na szkielecie) i Regia Aeronautica (RA). Od 1941 roku pojawiają się pistolety M1935 z wybitymi na szkielecie oznaczeniem RE co świadczy że pewna ilość tych pistoletów znalazła się na uzbrojeniu Regia Esercito.

We wrześniu 1943 roku Włochy skapitulowały przed aliantami. Zakłady Beretta znajdowały się na terenie kontrolowanym przez jednostki niemieckie i zostały przejęte przez władze okupacyjne. Produkcje pistoletów M1935 kontynuowano. Nieustaloną ilość tych pistoletów wyprodukowano także w 1944 roku dla Wehrmachtu w zakładach SA Armaguerra w Cremonie.

Po wyzwoleniu Włoch przez Aliantów produkcję pistoletu M1935 kontynuowano do 1949 roku. W 1954 roku produkcje wznowiono i kontynuowano do 1967 roku kiedy ją ostatecznie zakończono.

[edytuj] Opis techniczny

Pistolet Beretta M1935 działał na zasadzie wykorzystania energii odrzutu zamka swobodnego. Mechanizm spustowy bez samonapinania kurka umożliwiał tylko ogień pojedynczy.

Bezpiecznik skrzydełkowy po lewej stronie szkieletu blokujący spust. Dodatkowo pistolet był wyposażony w bezpiecznik magazynkowy (blokujący kurek po wyjęciu magazynka), od strzałów przedwczesnych (jego rolę pełniła odpowiednio ukształtowana szyna spustowa) oraz ząb zabezpieczający na kurku.

Do zasilania służył magazynek pudełkowy, jednorzędowy, zawierający 7 naboi.

Lufa miała 4 bruzd prawoskrętnych.

Przyrządy celownicze stałe (muszka i szczerbinka).

[edytuj] Bibliografia

• A.E. Hartink, Encyklopedia pistoletów i rewolwerów, DEBIT 2002. ISBN 83-7167-181-4
• Leszek Erenfeicht, Beretta Mod.934, pistolet z rodowodem. Strzał 9/05. ISSN 1644-4906.

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Pistolet Beretta M1935