Regia Aeronautica

Z Wikipedii

Regia Aeronautica
Godło Włoskich Królewskich Sił Powietrznych
Historia
Państwo	Królestwo Włoch
Sformowanie	12 marca 1917
Rozformowanie	12 czerwca 1946
Patron	Św. Michał Archanioł
Tradycje
Święto	12 marca
Dowódcy
Pierwszy	Generagglio Hrabia Francesco Baracca
Ostatni	Generagglio Pier Ruggero Piccio
Działania zbrojne
Wojna włosko-turecka, I wojna światowa, hiszpańska wojna domowa, II wojna światowa
Organizacja

Regia Aeronautica (wł. Królewskie Siły Powietrzne) - nazwa sił powietrznych Królestwa Włoch, istniejących w latach 1923-1946 (choć regularne włoskie lotnictwo wojskowe istniało od 1917).

Spis treści 1 Historia 1.1 Poszczególne konflikty 2 Maszyny będące na użytku Królewskich Włoskich Sił Powietrznych 2.1 Myśliwce 2.2 Ciężkie myśliwce i samoloty szturmowe 2.3 Bombowce 2.4 Transportowe, rozpoznawcze i morskie 2.5 Treningowe 3 Asowie Regia Aeronautica (IIWŚ) 4 Źródło 5 Przypisy

[edytuj] Historia

Na początku XX wieku Włochy rozpoczęły prace nad bronią powietrzną. Podczas wojny włosko-tureckiej w 1911 osobistym dekretem drugiego księcia Aosty wysłano na front w rejonie Trypolisu ochotniczy oddział lotniczy z 5 samolotami, zajmujący się głównie rozpoznaniem. 1 listopada 1911 porucznik Giulio Gavotti dokonał pierwszego w świecie bombardowania wojsk tureckich z samolotu ręcznymi bombami.^[1]

Podczas I wojny światowej włoski Corpo Aeronautico Militare (Korpus Lotnictwa Wojskowego) używał wprawdzie francuskich myśliwców, lecz znaczną część pozostałych samolotów stanowiły konstrukcje włoskie, zwłaszcza ciężkie bombowce Caproni i szybkie samoloty zwiadowcze SVA.5. Marynarka wojena (Regia Marina) również rozpoczęła budowę własnych wodnosamolotów.

Osobistym dekretem króla Wiktora Emaunela III z 28 marca 1923 utworzono Królewskie Siły Powietrzne (Règia Aeronautica) jako odrębny rodzaj wojsk. Faszystowska propaganda kładła duży nacisk na rozwój techniczny lotnictwa włoskiego oraz loty rekordowe, skumulowane w przelotach grupowych łodzi latających pod dowództwem generała Italo Balbo w 1930 i 1933 przez Atlantyk. Regia Aeronautica przetestowała swą siłę w hiszpańskiej wojny domowej i w inwazji na Abisynię (obecnie Etiopia). Kiedy rozpoczęła się II wojna światowa, królestwo miało na stanie 3296 samolotów wojennych z czego ok. 2000 nadawało się do operacji, w tym zaledwie 166 najnowocześniejszych myśliwców jednopłatowych Macchi MC.200 i Fiat G.50, które jednak i tak ustępowały nieco najnowszym myśliwcom alianckim.

Pod koniec wojny samoloty króla walczyły z lotnictwem RSI (Włoskie Republikańskie Siły Powietrzne) i z Luftwaffe.

Następcą Regia Aeronautica jest Aeronautica Militare.

[edytuj] Poszczególne konflikty

Podczas zdobywania cesarstwa Etiopii lotnictwo było odpowiedzialne za bombardowania i odcinanie zaopatrzenia wroga. Armia cesarza Hajle Sellasje nie posiadała praktycznie lotnictwa, więc Regia Aeronautica całkowicie panowała w powietrzu.

Podczas hiszpańskiej wojny domowej samoloty włoskie, które walczyły ramię w ramię z hiszpańskimi nacjonalistami i Niemcami, zgrupowani byli w Aviazione Legionaria (legion powietrzny). Legion ten głównie wspierał piechurów z Corpo Truppe Volontarie i wojska nacjonalistyczne oraz walczył z samolotami republikanów.

Podczas kampanii francuskiej lotnictwo włoskie przeprowadzało prawie wyłącznie bombardowania, czego skutki są widoczne w statystykach:

• misje bombowe: 716
• misje myśliwskie: 40
• zrzucone bomby: 276 ton
• zestrzelone samoloty wroga: 14 (7 brytyjskich, 6 francuskich i 1 holenderski).

W 1940 170 włoskich maszyn wzięło udział w bitwie o Anglię. (głównie 73 Fiat BR.20 - bombowce) Samoloty te startowały z lotnisk w okupowanej Belgii w ramach Corpo Aereo Italiano (CAI). Stracono 10 maszyn, zestrzelono 7 maszyn i zrzucono 4567 ton bomb.^{[potrzebne źródło]} Po zakończeniu kampanii samoloty przetransportowano do Grecji.

Włosi wzięli również udział w operacji Barbarossa. Tam siły zgromadzone w "Corpo Aereo Spedizione in Russia" walczyły o Ukrainę i o Stalingrad 1942-43. Atakowali Moskwę, a pod koniec osłaniały odwrót wojsk z terytorium ZSRR. Zestrzelono 120 samolotów wroga, stracono 90. Zrzucono również 6900 ton bomb.

Regia Aeronautica pełniła defensywną rolę w walkach o Sycylię. Zestrzelono 25 samolotów wroga, stracono 18 maszyn.

Broniono również Salerno i Reggio. Stracono 12 maszyn, zestrzelono 15.

Pod koniec wojny zestrzelono 80 samolotów RSI a stracono 10 w walkach z nimi. Podczas walk z Luftwaffe RA zestrzeliła 45 maszyn tracąc 39 pilotów.

Podczas kampanii libijskiej samoloty Fiat CR.32 i Fiat CR.42 walczyły z pierwszą wielką brytyjską kontrofensywą, podczas której poniosły duże straty (400 stracono, a zestrzelono zaledwie 100). Podczas ataku na Grecję Włosi zestrzelili 200 samolotów (po połowie brytyjskich i greckich), a stracili 40 maszyn.^{[potrzebne źródło]}

Samoloty lotnictwa morskiego Regia Marina walczyły z brytyjskimi konwojami, które wypływały z Kairu i Aleksandrii.

Potem siły królewskie przeniosły się do Tobruku i Trypolisu, a następnie do Tunezji, którą skutecznie broniły, lecz wycofanie wojsk lądowych do Włoch przerwało znakomitą passę RA (300:100).^{[potrzebne źródło]}

W czasie pomiędzy wycofaniem się wojsk państw Osi do Włoch, a operacją "Husky", piloci królewscy zestrzelili 800 samolotów wroga (tracąc 1500) i zniszczyli 38 okrętów.^{[potrzebne źródło]}

[edytuj] Maszyny będące na użytku Królewskich Włoskich Sił Powietrznych

[edytuj] Myśliwce

• Ambrosini S.A.I.207
• Fiat CR.32
• Fiat CR.42 Falco
• Fiat G.50 Freccia
• Fiat G.55 Centauro
• Macchi MC.200 Saetta
• Macchi MC.202 Folgore
• Macchi MC.205 Veltro
• Reggiane Re.2000 Falco I
• Reggiane Re.2001 Falco II
• Reggiane Re.2002 Ariete
• Reggiane Re.2005 Sagittario
• Caproni Vizzola F.5

[edytuj] Ciężkie myśliwce i samoloty szturmowe

• Breda Ba.65
• Breda Ba.88 Lince
• Savoia-Marchetti SM.85
• Fiat CR.25
• CANSA FC.20
• IMAM Ro.57

[edytuj] Bombowce

• Savoia-Marchetti SM.79 Sparviero
• Savoia-Marchetti SM.81 Pipistrello
• Savoia-Marchetti SM.82 Canguro
• Savoia-Marchetti SM.84
• Fiat BR.20 Cicogna
• CANT Z.1007 Alcione
• CANT Z.1018 Leone
• Caproni 135
• Piaggio P.32
• Piaggio P.108

[edytuj] Transportowe, rozpoznawcze i morskie

• Caproni Ca.111
• Caproni Ca.133
• Caproni Ca.309/310/311/313/314
• IMAM Ro 37
• IMAM Ro 43/44
• CANT Z.501 Gabbiano
• CANT Z.506 Airone
• Fiat RS.14
• Savoia-Marchetti S.M. 73/74/75/83
• Fiat G.12

[edytuj] Treningowe

• Caproni 100
• Caproni 164
• Breda 25/28
• IMAM Ro 41
• Nardi Fn 305/315
• Saiman 200/202
• Avia L.3
• Cansa C.5

[edytuj] Asowie Regia Aeronautica (IIWŚ)

• Franco Lucchini - 24 zwycięstwa powietrznych
• Teresio Martinoli - 23 zwycięstwa powietrznych
• Leonardo Ferrulli - 22 zwycięstwa powietrznych
• Franco Bordoni - Bisleri - 19 zwycięstw powietrznych
• Luigi Gorrini - 19 zwycięstw powietrznych
• Mario Visintini - 17 zwycięstw powietrznych
• Ugo Drago - 17 zwycięstw powietrznych
• Mario Bellagambi - 14 zwycięstw powietrznych
• Luigi Baron - 14 zwycięstw powietrznych
• Luigi Gianella - 12 zwycięstw powietrznych
• Attilio Sanson - 12 zwycięstw powietrznych
• Carlo Magnaghi - 11 zwycięstw powietrznych
• Angelo Mastroagostino - 11 zwycięstw powietrznych
• Giorgio Solaroli di Briona - 11 zwycięstw powietrznych
• Mario Veronesi - 11 zwycięstw powietrznych
• książę Filippo Caraggi - 11 zwycięstw powietrznych
• Fernando Malvezzi - 10 zwycięstw powietrznych
• Giulio Reiner - 10 zwycięstw powietrznych
• Giuseppe Robetto - 10 zwycięstw powietrznych
• Carlo Maurizio Ruspoli di Poggio Suasa - 10 zwycięstw powietrznych
• Massimo Salvatore - 10 zwycięstw powietrznych
• Claudio Solaro - 10 zwycięstw powietrznych
• Ennio Tarantola - 10 zwycięstw powietrznych
• Giulio Torresi - 10 zwycięstw powietrznych

[edytuj] Źródło

• Apostolo, Giorgio, "Italian Aces of World War II", Osprey Publishing, London, 2000. ISBN 1-84176-078-1

Przypisy