Wikipedysta:PMG/PMGwiesz/Wielka Biała Flota
Z Wikipedii
The Great White Fleet was the popular nickname for the United States Navy battle fleet that completed a circumnavigation of the globe from December 16, 1907, to February 22, 1909 by order of U.S. President Theodore Roosevelt. It consisted of four squadrons of four battleships each, with their escorts. Roosevelt sought to demonstrate growing American military power and blue-water navy capability.
Wielka Biała Flota –tak nazywano rejs pancerników United States Navy dookoła świata, który odbył się w dniach 16 grudnia 1907–22 lutego 1909 na rozkaz prezydenta Theodore Roosevelta. Główny zespół składał się z czterech dywizjonów, każdy miał cztery pancerniki. Prezydent wykorzystał ten rejs do zademonstrowania rosnącej potęgi militarnej i pokazania możliwości floty na oceanie.
Spis treści |
[edytuj] Background
In the twilight of Roosevelt's administration, the president dispatched sixteen U.S. Navy battleships of the Atlantic Fleet and their escorts, on a world-wide voyage of circumnavigation from December 16, 1907, to February 22, 1909. With their hulls painted white except for the gilded scrollwork with a red, white, and blue banner on their bows, these ships would later come to be known as the Great White Fleet.
U schyłku swojej prezydentury Roosevelt wysłał szesnaście amerykańskich pancerników wchodzących w skład Floty Atlantyku (wraz z eskortą) w podróż dookoła świata. Na początku rejsu kadłuby ciężkich okrętów były pomalowane w całości na biało za wyjątkiem ???? na dziobach okrętów. Przez to rejs zyskał nazwę Wielkiej Białej Floty.
The fleet was put to sea on the voyage of more than 43,000 miles (69,200 km) by order of President Theodore Roosevelt, who wished to demonstrate to his country and the world that the U.S. Navy was capable of operating globally, particularly in the Pacific. This was extraordinarily important at a time when Japanese-American relations were becoming more tense. The Japanese Imperial Navy had recently shown its competence by defeating the Russians in the Russo-Japanese War (1904-1905), while at the same time the U.S. Navy fleet in the Pacific was relatively small.
Flota przepłynęła ponad 43 000 mil (69 200 km) z rozkazu prezydenta Theodore Roosevelta, który chciał zademonstrować swojemu państwu i światu, że marynarka amerykańska jest zdolna do operowania globalnego, szczególnie zaś na Pacyfiku. Było to bardzo ważne w chwili, gdy stosunki amerykańsko-japońskie stawały się coraz bardziej drażliwe. Kiedy japońska flota pokazała siłę, pokonując okręty rosyjskie w czasie wojny rosyjsko-japońskiej (1904-1905), flota amerykańska na Pacyfiku wydawała się relatywnie mała.
[edytuj] The voyage
The journey was not without risk. As the Panama Canal was not yet complete, the fleet would pass through the Straits of Magellan. The scope of such an operation was unprecedented in U.S. history, as ships had to sail from all points of the compass to rendezvous points and proceed according to a carefully-orchestrated, well-thought out plan. It would involve almost the entire operational capability of the U.S. Navy. Unlike the Russian fleet that had been heavily restricted by the Anglo-Japanese Treaty of 1902, in which coaling (refuelling) would have to be done at sea or performed covertly in hidden ports while enroute from the Baltic Sea to the Pacific Ocean during the Russo-Japanese War fought three years earlier. The U.S. effort would benefit from a peaceful environment with out the refuelling (coaling) restrictions, which would result in coordinated ship movements, and would eventually set world records in almost all aspects of the voyage.Szablon:Fact
Podróż była także obdarzona czynnikiem ryzyka. Kanał Panamski nie był jeszcze ukończony i flota musiała przepłynąć przez cieśninę Magellana. Rozmiar operacji nie miał precedensu w historii floty amerykańskiej. Okręty płynęły według kompasu do kolejnych punktów podróży i poruszały się zgodnie z zaplanowanym i przemyślanym rozkładem. By podróż doszła do skutku trzeba było zaangażować praktycznie całe zdolności floty amerykańskiej. Wcześniej doszło do podobnego rejsu floty rosyjskiej, ale była ona w gorszej sytuacji ze względu na podpisany układ brytyjsko-japoński z 1902, który powodował, że nabieranie węgla musiało być przeprowadzane na morzu lub sekretnie w ukrytych portach w drodze z Morza Bałtyckiego na Pacyfik. Działo się to w czasie wojny rosyjsko-japońskiej, trzy lata przed rejsem amerykańskim. Wysiłki amerykańskie zaowocowały tym, że okręty północnoamerykańskie mogły nabierać zapasów w portach i korzystać z węglowców brytyjskich.
The fleet was greeted with excitement around the world. In port after port, citizens in the thousands turned out to see and greet the fleet. In Sicily, the sailors helped in recovery operations after a serious earthquake. When the fleet sailed into Yokohama, the Japanese went to extraordinary lengths to show that their country desired peace with the U.S.; thousands of Japanese schoolchildren waved American flags to greet Navy officials as they came ashore.Szablon:Fact
Flota zaintrygowała??? cały świat. W każdym kolejnym porcie mieszkańcy tysiącami wychodzili oglądać i witać formację. Na Sycylii marynarze pomagali w akcjach ratowniczych po poważnym trzęsieniu ziemi. Gdy flota dotarła do Jokohamy Japończycy wylegli na plaże dziesiątkami tysięcy. Pokazano w ten sposób że konflikt pomiędzy Stanami Zjednoczonymi i Japonią nie jest zbyt znaczący. Tysiące japońskich uczniów powiewało amerykańskimi flagami, witając amerykańskich oficjeli, gdy ci wyszli na brzeg.
In February 1909, Roosevelt was in Hampton Roads, Virginia, to witness the triumphant return of the fleet and indicating that he saw the fleet's long voyage as a fitting finish for his administration. To the officers and men of the fleet Roosevelt said, "Other nations may do what you have done, but they'll have to follow you." This parting act of grand strategy by Roosevelt greatly expanded the respect for as well as the role of the United States in the international arena.Szablon:Fact
W lutym 1909 Roosevelt czekał w Hampton Roads na tryumfalny powrót floty, podkreślając, że uznaje on powrót okrętów za ostatni akt prezydentury. Do oficerów i marynarzy powiedział “inne narody mogą zrobić to co wy zrobiliście, ale zrobią to po was” (ang. Other nations may do what you have done, but they'll have to follow you)
[edytuj] Fleet composition
The fourteen-month long voyage was a grand pageant of American seapower. The squadrons were manned by 14,000 sailors. They covered some 43,000 miles and made twenty port calls on six continents. The fleet was impressive, but technically outdated, as the first few dreadnought battleships had already entered service, and the U.S. Navy's first dreadnought, South Carolina, was fitting out. The two oldest ships in the fleet, USS Kearsarge and USS Kentucky, were obsolete and unfit for battle; and two others, USS Maine and USS Alabama, had to be detached at San Francisco, California because of mechanical troubles. (After repairs, Alabama and Maine completed their "own, more direct, circumnavigation of the globe" via Honolulu, Guam, Manila, Singapore, Colombo, Suez, Naples, Gibraltar, the Azores, and finally back to the United States, arriving on October 20, 1908, long before the remainder the fleet that had taken a more circuitous route.)
Czternastomiesięczna podróż była wielkim testem?? dla amerykańskiej floty. Formacja była obsadzona przez 14 000 marynarzy. Przebyli oni około 43 000 mil i odwiedzili dwanaście portów na sześciu kontynentach. Flota była wizualnie imponująca dla cywilów, ale technicznie przestarzała, ponieważ w tym czasie w służbie znajdowało się już kilka drednotów, a pierwszy amerykański okręt zbudowany według założeń HMS Dreadnought, South Carolina był już zwodowany i znajdował się w fazie wyposażania. Dwa najstarsze okręty we flocie USS Kearsarge i USS Kentucky były przestarzałe i niezdatne do walki. Dwa inne USS Maine i USS Alabama zostały w San Francisco, ponieważ miały problemy mechaniczne. Po naprawach te dwa pancerniki popłynęły w dalszy rejs dookoła świata uproszczoną trasą. Przez Honolulu, Guam, Manilę, Singapur, Kolombo, Suez, Neapol, Gibraltar i Azory dotarły do Stanów Zjednoczonych 20 października 1908, na długo przed przybyciem Floty, która częściej zawijała do portów i miała bardziej skomplikowaną??? trasę.
The battleships were accompanied during the first leg of their voyage by a "Torpedo Flotilla" of six early destroyers, as well as by several auxiliary ships. The destroyers and their tender did not actually steam in company with the battleships, but followed their own itinerary from Hampton Roads, Virginia to San Francisco, California. Two battleships were detached from the fleet at San Francisco, and two others substituted.
W pierwszej części podróży pancernikom towarzyszyła Flotylla Torpedowa (ang. Torpedo Flotilla) składająca się z sześciu wczesnych niszczycieli i kilku jednostek pomocniczych. Niszczyciele i ich tendry płynęły od Hampton Roads do San Francisco tym samym kursem co pancerniki, jednak nie obok nich. Dwa pancerniki wydzielone z Floty w San Francisco na skutek problemów technicznych zastąpiono dwoma innymi okrętami.
[edytuj] Fleet's leaders were Civil War era sailors
When the fleet left Hampton Roads there were four senior officers who had served during the Civil War. While, in modern times, only such men as Admiral Hyman Rickover have been allowed to serve more than 40 years on active duty, in 1908 the mandatory retirement age was 62. For the fleet this meant Admiral Robley D. Evans, Rear Admiral Thomas, and Rear Admiral Emory needed to retire before the cruise would end. Admiral Sperry started his naval training in 1862 and graduated from the Naval Academy in 1866. Admiral "Fighting Bob" Evans, was wounded four times on January 15, 1865, when, as a leader of company of Marines, he landed from Admiral David Dixon Porter's squadron attacking Fort Fisher, North Carolina. Evans continued to fight even after his fourth wound, drawing his pistol and threatened to kill any man who attempted to amputate his leg in surgery when he was evacuated.Szablon:Fact
Gdy okręty opuszczały Hampton Roads na ich pokładach było czterech starszych oficerów, którzy służyli w czasie wojny secesyjnej. W 1908 wiek emerytalny wynosił 62 lata. Dla Floty oznaczało to, że admirał Robley D. Evans, kontradmirał Thomas i kontradmirał Emory będą musieli przejść do rezerwy przed końcem rejsu. Admirał Sperry rozpoczął swoje szkolenie marynarskie w 1862 i ukończył Akademię Marynarki w 1866. Admirał "Fighting Bob" Evans był czterokrotnie ranny (15 stycznia 1865).
[edytuj] General fleet itinerary
With the USS Connecticut (BB-18) as flagship under the command of Rear Admiral Robley D. Evans, the fleet sailed from Hampton Roads on December 16, 1907, for Trinidad, British West Indies, thence to Rio de Janeiro, Brazil; Punta Arenas, Chile; Callao, Peru; Magdalena Bay, Mexico, and up the West Coast, arriving at San Francisco, May 6, 1908.
Obierając USS Connecticut (BB-18) jako jednostkę flagową, formacja pod dowództwem kontradmirała Robleya D. Evansa wypłynęła z Hampton Roads 16 grudnia 1907. Udała się przez Trynidad (Brytyjskie Indie Zachodnie), Rio de Janeiro (Brazylia), Punta Arenas (Chile), Callao (Peru) Magdalena Bay, Meksyk do San Francisco. Do tego ostatniego portu okręty dotarły 6 maja 1908.
After the arrival of the fleet off the west coast, the USS Glacier was detached and later became the supply ship of the Pacific Fleet. At this time also, the USS Nebraska, Captain Reginald F. Nicholson, and the USS Wisconsin, Captain Frank E. Beatty, were substituted for the USS Maine and USS Alabama. In San Francisco, USS Minnesota was brought forward into First Squadron, First Division and USS Louisiana took her place as flagship, Second Squadron.
Po dotarciu floty na zachodnie wybrzeże USA USS Glacier został wydzielony i stał się później okrętem zaopatrzeniowym Floty Pacyfiku. W tym czasie USS Nebraska dowodzona przez komandora Reginalda F. Nicholsona i USS Wisconsin dowodzony przez komandora Franka E. Beatty`ego, zostały zastąpione przez USS Maine i USS Alabama. W San Francisco USS Minnesota został przesunięty na czoło Pierwszej Eskadry Pierwszego Dywizjonu, a USS Luisiana zajęła miejsce okrętu flagowego Drugiej Eskadry.
At San Francisco, Rear Admiral Charles S. Sperry assumed command of the Fleet, owing to the poor health of Admiral Evans. Also at San Francisco, the squadrons were slightly rearranged, bringing the newest and best ships in the fleet up to the First Squadron. Leaving that port on July 7, 1908, the U.S. Atlantic Fleet visited Honolulu; Auckland, New Zealand; Sydney and Melbourne, Australia; Manila, Philippines; Yokohama, Japan; Colombo, Ceylon; arriving at Suez, Egypt, on January 3, 1909.
W San Francisco kontradmirał Charles S. Sperry przejął dowództwo nad formacją z powodu złego stanu zdrowia admirała Evansa. W San Francisco najnowsze i najlepsze okręty zostały przesunięte do pierwszego dywizjonu. 7 lipca 1908 Flota Atlantyku opuściła port i udała się do Honolulu, a później do Auckland w Nowej Zelandii, Sydney i Melbourne w Australii. Następnie okręty odwiedziły Manilę na Filipinach Jokohamę w Japonii Colombo na Cejlonie. 3 stycznia 1909 jednostki dotarły do Suezu w Egipcie.
As mentioned earlier, in Egypt, word was received of an earthquake in Sicily, thus affording an opportunity for the United States to show its friendship to Italy by offering aid to the sufferers. Connecticut, Illinois, Culgoa, and Yankton were dispatched to Messina, Italy at once. The crew of Illinois recovered the bodies of the American consul and his wife, entombed in the ruins.
Wtedy dotarła wiadomość się o trzęsieniu ziemi na Sycylii. W geście przyjaźni zaoferowano poszkodowanym Włochom pomoc. Connecticut, Illinois, Culgoa i Yankton udały się do Messyny. Załoga pancernika Illinois wydobyła z ruin ciało amerykańskiego konsula i jego żony.
USS Scorpion, the Fleet's station ship at Constantinople, and USS Celtic, a refrigerator ship fitted out in New York, were hurried to Messina, relieving Connecticut and Illinois, so that they could continue on the cruise.
USS Scorpion, okręt bazowy (ang. station ship ) z Konstantynopola i USS Celtik, statek-chłodnia wyposażony w Nowym Jorku pośpieszyły do Messyny, by zastąpić Connecticut i Illinois, dzięki czemu mogły one udać się w dalszą drogę.
Leaving Messina on January 9, 1909, the Fleet stopped at Naples, Italy, thence to Gibraltar, arriving at Hampton Roads on February 22, 1909. There President Roosevelt reviewed the Fleet as it passed into the roadstead.
9 stycznia 1909 po opuszczeniu Messyny flota zatrzymała się w Neapolu. Później odwiedziła Gibraltar i 22 lutego 1909, w dzień urodzin Waszyngtona, dotarła do Hampton Roads. Tam prezydent Roosevelt dokonał ponownego przeglądu floty, gdy ta wchodziła na redę???
[edytuj] The First Leg
from Hampton Roads to San Francisco, 14,556 miles
[edytuj] Itinerary
| Port | Arrival | Departure | Distance to Next Port |
|---|---|---|---|
| Hampton Roads, Virginia | 1907-12-16 | 1803 miles | |
| Port of Spain, Trinidad | 1907-12-23 | 1907-12-29 | 3399 miles |
| Rio de Janeiro, Brazil | 1908-01-12 | 1908-01-21 | 2374 miles |
| Punta Arenas, Chile | 1908-02-01 | 1908-02-07 | 2838 miles |
| Callao, Peru | 1908-02-20 | 1908-02-29 | 3010 miles |
| Magdalena Bay, Mexico | 1908-03-12 | 1908-04-11 | 1132 miles |
| San Francisco, California | 1908-05-06 |
[edytuj] Ships
The Fleet, First Squadron and First Division, were commanded by Rear Admiral Robley D. Evans. First Division consisted of USS Connecticut (BB-18), the Fleet's flagship, Captain Hugo Osterhaus, USS Kansas (BB-21), Captain Charles E. Vreeland, USS Vermont (BB-20), Captain William P. Potter, and USS Louisiana (BB-19), Captain Richard Wainwright.
Second Division was commanded by Rear Admiral William H. Emory. Second Division consisted of USS Georgia (BB-15), the Division flagship, Captain Henry McCrea, USS New Jersey (BB-16), Captain William H. H. Southerland, USS Rhode Island (BB-17), Captain Joseph B. Murdock, and USS Virginia (BB-13), Captain Seaton Schroeder.
Second Squadron and Third Division were commanded by Rear Admiral Charles M. Thomas. Third Division consisted of USS Minnesota (BB-22), the Squadron flagship, Captain John Hubbard, USS Maine (BB-10), Captain Giles B. Harber, USS Missouri (BB-11), Captain Greenlief A. Merriam, and USS Ohio (BB-12), Captain Charles W. Bartlett.
Fourth Division was commanded by Rear Admiral Charles S. Sperry. Fourth Division consisted of USS Alabama (BB-8), the Division flagship, Captain Ten Eyck De Witt Veeder, USS Illinois (BB-7), Captain John M. Bowyer, USS Kearsarge (BB-5), Captain Hamilton Hutchins, and USS Kentucky (BB-6), Captain Walter C. Cowles.
The Fleet Auxiliaries consisted of USS Culgoa (a storeship), Lieutenant Commander John B. Patton, USS Glacier (a storeship), Commander William S. Hogg, USS Panther (a repair ship), Commander Valentine S. Nelson, USS Yankton (a tender), Lieutenant Walter R. Gherardi, and USS Relief (a hospital ship).
The "Torpedo Flotilla" of destroyers consisted of USS Hopkins, Lieutenant Alfred G. Howe, USS Stewart, Lieutenant Julius F. Hellweg, USS Hull, Lieutenant Frank McCommon, USS Truxton, Lieutenant Charles S. Kerrick, USS Lawrence, Lieutenant Ernest Friedrick, USS Whipple, Lieutenant Hutch I. Cone, and USS Arethusa (a tender), Commander Albert W. Grant.
[edytuj] Second Leg
The second leg of the voyage was from San Francisco to Puget Sound and back
The Fleet, First Squadron, and First Division were commanded by Rear Admiral Charles S. Sperry. First Division consisted of USS Connecticut (BB-18), the Fleet's flagship, Captain Hugo Osterhaus USS Kansas (BB-21), Captain Charles E. Vreeland USS Minnesota (BB-22), Captain John Hubbard USS Vermont (BB-20), Captain William P. Potter
Second Division was commanded by Rear Admiral Richard Wainwright. Second Division consisted of USS Georgia (BB-15), the Division flagship, Captain Edward F. Qualtrough, USS Nebraska (BB-14), Captain Reginald F. Nicholson, USS New Jersey (BB-16), Captain William H.H. Southerland, and USS Rhode Island (BB-17), Captain Joseph B. Murdock.
Second Squadron and Third Division were commanded by Rear Admiral William H. Emory. Third Division consisted of USS Louisiana (BB-19), the Squadron's flagship, Captain Kossuth Niles, USS Virginia (BB-13), Captain Alexander Sharp, USS Missouri (BB-11), Captain Robert M. Doyle, and USS Ohio (BB-12), Captain Thomas B. Howard.
Fourth Division was commanded by Rear Admiral Seaton Schroeder. Fourth Division consisted of USS Wisconsin (BB-9), the Division flagship, Captain Frank E. Beatty, USS Illinois (BB-7), Captain John M. Bowyer, USS Kearsarge (BB-5), Captain Hamilton Hutchins, and USS Kentucky (BB-6), Captain Walter C. Cowles.
The Fleet Auxiliaries were USS Culgoa (a storeship), Lieutenant Commander John B. Patton, USS Yankton (a tender), Lieutenant Commander Charles B. McVay, USS Glacier (a storeship), Commander William S. Hogg, USS Relief (a hospital ship), Surgeon Charles F. Stokes, and USS Panther (a repair ship), Commander Valentine S. Nelson.
[edytuj] Third Leg
from San Francisco to Manila, 16,336 miles
[edytuj] Itinerary
| Port | Arrival | Departure | Distance to Next Port |
|---|---|---|---|
| San Francisco, California | 1908-07-07 | 2126 miles | |
| Honolulu, Hawaii | 1908-07-16 | 1908-07-22 | 3870 miles |
| Auckland, New Zealand | 1908-08-09 | 1908-08-15 | 1307 miles |
| Sydney, Australia | 1908-08-20 | 1908-08-28 | 601 miles |
| Melbourne, Australia | 1908-08-29 | 1908-09-05 | 1368 miles |
| Albany, Australia | 1908-09-11 | 1908-09-18 | 3458 miles |
| Manila, Philippine Islands | 1908-10-02 | 1908-10-09 | 1795 miles |
| Yokohama, Japan | 1908-10-18 | 1908-10-25 | 1811 miles |
| Amoy, China (Second Squadron) |
1908-10-29 | 1908-11-05 | |
| Manila, Philippine Islands (First Squadron) |
1908-10-31 | ||
| Manila, Philippine Islands (Second Squadron) |
1908-11-07 |
[edytuj] Ships
The Fleet, First Squadron, and First Division were commanded by Rear Admiral Charles S. Sperry. First Division consisted of USS Connecticut (BB-18), the Fleet's flagship, Captain Hugo Osterhaus, USS Kansas (BB-21), Captain Charles E. Vreeland, USS Minnesota (BB-22), Captain John Hubbard, and USS Vermont (BB-20), Captain William P. Potter.
Second Division consisted of USS Georgia (BB-15), the Division flagship, Captain Edward F. Qualtrough, USS Nebraska (BB-14), Captain Reginald F. Nicholson, USS New Jersey (BB-16), Captain William H.H. Southerland, and USS Rhode Island (BB-17), Captain Joseph B. Murdock.
The Second Squadron and Third Division were commanded by Rear Admiral William H. Emory. Third Division consisted of USS Louisiana (BB-19), the Squadron flagship, Captain Kossuth Niles, USS Virginia (BB-13), Captain Alexander Sharp, USS Missouri (BB-11), Captain Robert M. Doyle, and USS Ohio (BB-12), Captain Thomas B. Howard.
Fourth Division was commanded by Rear Admiral Seaton Schroeder. Fourth Division consisted of USS Wisconsin (BB-9), the Division flagship, Captain Frank E. Beatty, USS Illinois (BB-7), Captain John M. Bowyer, USS Kearsarge (BB-5), Captain Hamilton Hutchins, and USS Kentucky (BB-6), Captain Walter C. Cowles.
The Fleet Auxiliaries were USS Culgoa (a storeship), Lieutenant Commander John B. Patton, USS Yankton (a tender), Lieutenant Commander Charles B. McVay, USS Glacier (a storeship), Commander William S. Hogg, USS Relief (a hospital ship), Surgeon Charles F. Stokes, and USS Panther (a repair ship), Commander Valentine S. Nelson.
[edytuj] Final Leg
from Manila to Hampton Roads, 12,455 miles
[edytuj] Itinerary
| Port | Arrival | Departure | Distance to Next Port |
|---|---|---|---|
| Manila, Philippine Islands | 1908-12-01 | 2985 miles | |
| Colombo, Ceylon | 1908-12-13 | 1908-12-20 | 3448 miles |
| Suez, Egypt | 1909-01-03 | 1909-01-04 – 1909-01-06 |
2443 miles |
| Gibraltar | 1909-01-31 – 1909-02-01 |
1909-02-06 | 3579 miles |
| Hampton Roads, Virginia | 1909-02-22 |
[edytuj] Bibliografia
- Corbett, Julian, Sir. Maritime Operations in the Russo-Japanese War 1904-1905. (1994). Originally classified Secret/Confidential until the 1950's; published in two volumnes. ISBN 1557501297
- Pleshakov, Constantine. The Tsar's Last Armada: The Epic Voyage to the Battle of Tsushima. (2002). ISBN 0465057926
- Semenov, Vladimir, Capt. The Battle of Tsushima. (1912). E.P. Dutton & Co.
[edytuj] Linki zewnętrzn e
- http://www.greatwhitefleet.info Great White Fleet Website
- http://www.history.navy.mil/library/online/gwf_cruise.htm US Navy Historical Center Site
