Przeginia (herb szlachecki)
Z Wikipedii
Przeginia (Przegonia) - polski herb szlachecki.
W polu czerwonym między dwoma półksiężycami złotymi, barkami ku sobie w słup taki sam miecz na opak w słup, w klejnocie pół smoka ziejącego ogniem, na którym prostopadle do paszczy taki sam miecz i półksiężyce jak na tarczy
Najwcześniejsze wzmianki:
Znany jest zapis z 1398 i jedna pieczęć średniowieczna z 1421 i 1424 Piotra Wolframa, kanonika krakowskiego.
Herb ten uważany jest za odmianę herbu Ostoja ze względu na podobieństwo i miejsce występowania.
Bartkowski, Bątkowski, Blizicki, Bortkiewicz, Bratkowski, Domaracki, Dulski, Dyako, Dzwonkowski, Epimach, Głodowski, Gołuski, Hryncewicz, Hryniewicki, Hryniewiecki, Hrynkiewicz, Huba, Hube, Kowalikowski, Kowalkowski, Kryński, Kryski, Ktahelski, Lisowski, Lissowski, Nićwieciński, Niewieściński, Nikonowicz, Odloczyński, Plewaka, Plewako, Przegaliński, Przepałkowski, Przezdomski, Sieracki, Strzegocki, Wietrzyński, Wolfram, Zakobielski, Zołczycki, Zwiartowski, Zwonkowski, Żołczycki, Żółcic.
Zobacz też: herbarz, heraldyka, lista herbów
[edytuj] Bibliografia:
- Ulanowski, Bolesław "Starodawne prawa polskiego pomniki", t.7, Kraków 1885
- Gajl, Tadeusz "Herby szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodów"
- Genealogia Dynastyczna
