Przewlekła choroba wyniszczająca

Z Wikipedii

Epidemiologia CWD w Ameryce Północnej.

Przewlekła choroba wyniszczająca (ang. chronic wasting disease, CWD) – choroba z grupy zakaźnych gąbczastych encefalopatii (transmisible spongiform encephalopathy, TSE), dotycząca zwierzyny płowej. Jak dotąd przypadki CWD opisano u mulaka, jelenia wirginijskiego, łosi i wapiti. CDC nie potwierdziła do tej pory przypadków domniemanego przeniesienia choroby na ludzi.

[edytuj] Objawy i przebieg

Zmiany patologiczne w przebiegu CWD. A) Zmiany w jądrach ruchowych grzbietowych rdzenia przedłużonego zarażonego CWD łosia. Zauważa się zmiany gąbczaste, wodniczki wewnątrz neuronów i łagodną glejozę. Powiększenie 100×. (B) Złogi amyloidu PrP wybarwione immnunohistochemicznie na brązowo i otoczone przez wakuole, powiększenie 180× (C) Perineuronalne i pozakomórkowe złogi nieprawidłowego białka PrP (PrP^CWD, analogicznie do PrP^Sc) u zarażonego CWD jelenia (powiększenie 180×).(D) PrP^CWD w centrach rozmnażania grudek chłonnych migdałków jelenia (immunohistochemia, powiększenie 50×).

Większość przypadków CWD występuje u dorosłych zwierząt. Choroba ma postępujący przebieg i zawsze kończy się śmiercią zarażonego zwierzęcia. Najbardziej stałym i widocznym objawem jest utrata wagi. W większości przypadków stwierdza się zmiany zachowania, takie jak oddalanie się od innych zwierząt, apatia, opuszczenie łba, stały wyraz mięśni mimicznych i przemieszczanie się w kółko w ustalony sposób. U łosi obserwowano nadpobudliwość i nerwowość. Zarażone zwierzęta jedzą ziarno, ale mogą przejawiać mniejsze zainteresowanie sianem. Obserwuje się ślinotok i obnażanie zębów. Większość jeleni mniej pije i oddaje mniej moczu.