PZA Loara
Z Wikipedii
| PZA Loara | |
 |
|
| Wóz bojowy w trakcie strzelania | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Polska |
| Producent | Radwar |
| Trakcja | gąsienicowa |
| Typ | samobieżny zestaw artyleryjski |
| Załoga | 3 |
| Wyprodukowano | 2-4 |
| Dane techniczne | |
| Silnik | 1 silnik wysokoprężny S-1000 |
| Moc | 1000 KM (625 kW) |
| Wymiary | |
| Długość maks. | 6,67 m |
| Szerokość | 3,47 m |
| Prześwit | 0,47 m |
| Masa | |
| Masa bojowa | 45 300 kg |
| Opancerzenie | |
| Grubość pancerza | 2 x 35 mm |
| Osiągi | |
| Prędkości maksymalne | |
| Na drodze | 60 km/h |
| W terenie | 15 km/h |
| Zdolność pokonywania przeszkód | |
| Brody bez przygotowania | 1,2 m |
| Rowy | 2,8 m |
| Ściany pionowe | 0,8 m |
| Zasięg | 450 - 500 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| Artyleryjskie | 1 x dwulufowa armata automatyczna Oerlikon-Contraves KDA L/90 kal. 35 mm |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
PZA Loara (przeciwlotniczy zestaw artyleryjski LOARA) - zintegrowany artyleryjski zestaw przeciwlotniczy oparty na podwoziu czołgu PT-91). Pojazd ten jest przeznaczony do zwalczania środków ataku powietrznego (samoloty, pociski manewrujące, śmigłowce, środki bezpilotowe oraz inne), działających na bardzo małych, małych i średnich wysokościach. Może również niszczyć lekko opancerzone cele lądowe i nawodne.
Spis treści |
[edytuj] Konstrukcja
Na samonośnym podwoziu zamontowano wieżę, zespawaną z pancernych blach walcowanych. Napęd obrotu wieży, jak i mechanizmy podnoszenia działek są elektryczne. Napędy te, zapewniają wysokie prędkości kątowe ruchu. Masa wieży wraz z zapasem amunicji i załogą wynosi 13 ton.
[edytuj] Uzbrojenie
Wewnątrz wieży znajdują się zasobniki z amunicją oraz układ zasilania działek. Wieża jest wyposażona w nowoczesne sensory pozwalające na wykrywanie i przechwytywanie celów powietrznych poruszających się z prędkością do 500 m/s. Dwie armaty przeciwlotnicze kalibru 35 mm zapewniają skuteczne niszczenie celów na odległości do co najmniej 4000 m. Do armat wykorzystywana będzie amunicja typu FAPDS-T (uniwersalny, rdzeniowy, podkalibrowy pocisk przeciwpancerny ze smugaczem - fragmentujący po uderzeniu w cel i rażący odłamkami), APFSDS-T (uniwersalny, rdzeniowy, podkalibrowy pocisk przeciwpancerny ze smugaczem, stabilizowany brzechwowo), AHEAD (z elektronicznym programowaniem momentu wybuchu i rozlotu elementów rażących).
[edytuj] Wykrywanie
Zintegrowana głowica śledząca zawiera radar Ericsson Microwave Systems Eagle o paśmie fal milimetrowych, kamerę termalną IR SAGEM produkcji francuskiej, kamerę TV PCO KTVD-1 oraz dalmierz laserowy PCO DL-1 o wysokiej częstotliwości. Na pylonie z tyłu wieży umieszczono antenę trój współrzędnej stacji radiolokacyjnej wstępnego wykrywania celów. Radar ten ma antenę z szykiem fazowym i przeszukiwaniem elektronicznym w pionie. Jest on zintegrowany z systemem rozpoznawczym "swój-obcy". Częstotliwość odświeżania informacji wynosi 1 sek. (antena wiruje z prędkością 60 obr./min). Radar charakteryzuje niewielka moc, niewielkie listki boczne oraz wysoka odporność na zakłócenia pasywne i aktywne. Rozbudowany układ kierowania ogniem pozwala na pracę z wyłączonym radarem wstępnego wykrywania, co uniemożliwia namierzenie i zniszczenie zestawu pociskiem radiolokacyjnym. Zestaw bowiem jest tak skonstruowany, że na polu walki jeden pojazd z baterii może otrzymywać informacje o nieprzyjacielu z urządzeń zewnętrznych np. ze stacji NUR-22 czy Łowcza 3. Na ich podstawie nakierowuje swoją głowicę optoelektroniczną i w sposób bierny, a więc bez promieniowania, śledzi cel i prowadzi do niego ogień.
Do zalet Loary należy także wykrywanie celów w czasie ruchu pojazdu, może pracować w kilku trybach- automatycznym, półautomatycznym, oraz ręcznym gdzie załoga ma pełną kontrolę strzelania. Od momentu wykrycia, identyfikacji aż do zniszczenia celu upływa najwyżej 10 sek.
