Różana (obwód brzeski)
Z Wikipedii
Współrzędne: 52°52' N 24°54' E
| Różana | |
| Państwo |  Białoruś |
| Obwód | brzeski |
| Położenie | 52° 52' N 24° 54' E |
| Ludność (1995) • liczba ludności |
3300 |
|
Położenie na mapie kraju
  Różana
|
|
Różana - gniazdo rodowe linii różańskiej rodu Sapiehów, obecnie osiedle typu miejskiego na Białorusi w obwodzie brzeskim w rejonie prużańskim, 45 km od Prużan.
Kupiona w 1598 przez Lwa Sapiehę od Bartosza Brzuchańskiego za 30 000 kop groszy stała się jedną z głównych siedzib różańskiej linii rodu Sapiehów. W 1644 Sapiehowie przyjmują w Różanie Władysława IV.
Pierwotna rezydencja zbudowana w początkach XVII w. została niemal całkowicie zniszczona podczas Wojny Północnej. Kolejna rezydencja zbudowana jako pałac w latach 1784-1786 była jedną z największych na Litwie, zawierając własną galerię obrazów, teatr i bibliotekę.
Po powstaniu listopadowym Różana została skonfiskowana Eustachemu Kajetanowi Sapieże przez władze carskie.
Do rąk rodu powróciła na krótko w roku 1933. Mimo prób odrestaurowania Pałacu popadł on ponownie w runię w roku 1944.
Mimo całkowitej ruiny zamek w Różanej do tej pory daje pojęcie o potędze rodu Sapiehów w XVII i XVIII w.
Zachowały się ściany korpusu głównego pałacu z mocno wysuniętym ryzalitem ozdobionym dwiema parami doryckich kolumn na potężnych cokołach, pilastrami i trójkątnym frontonem. Od boków głównego korpusu odchodzą dwie półkoliście zagięte galerie arkadowe na parach kolumn toskańskich. Prawa galeria łączy się z dużą prostokątną oficyną mieszczącą niegdyś teatr. Lewa galeria zachowana jest częściowo, łączyła się ona niegdyś z niezachowaną symetrycznie ustawioną drugą oficyną. Na głównej osi rezydencji znajduje się okazała, wysoka brama wjazdowa z trzema prześwitami Brama ozdobiona jest kartuszem herbowym, prostokątnymi płycinami, gzymsem oraz boniowaniem w dolnej części. Do bramy, po obu stronach przylegają dwie stosunkowo duże piętrowe kordegardy wzniesione na planach prostokątów, w dolnej części ozdobione boniowaniem. Niegdyś łączyły się one galeriami z oficynami tworząc w ten sposób całkowicie zamknięty zespół budowli. Pomiędzy bramą z kordegardami a korpusem głównym rozciąga się rozległy trawiasty dziedziniec. Z boku, pomiędzy korpusem oficyny-teatru a prawą kordegardą znajduje się murowana jednoprzejazdowa furta. Cały zespół jest w stanie postępującej ruiny.
