Relay 1

Z Wikipedii

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
satelity Relay

Relay 1
Inne nazwy	Relay-A, A 15, 1962 Beta Upsilon, S00503
Zaangażowani	NASA (USA)
Indeks COSPAR	1962-068A
Rakieta nośna	Thor Delta B
Miejsce startu	Centrum Lotów Kosmicznych imienia Johna F. Kennedy'ego, USA
Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	1 322 km
Apogeum	7 439 km
Okres obiegu	185 min
Nachylenie	47,5°
Mimośród	0,284155
Czas trwania
Początek misji	13 grudnia 1962 (23:30:01 GMT)
Koniec misji	10 lutego 1965
Wymiary
Wymiary	wys. całk. 83,8 cm; szer.73,7 cm
Masa całkowita	78 kg

Relay 1 – amerykański technologiczny satelita telekomunikacyjny skonstruowany przez NASA. Dokonał pierwszego połączenia satelitarnego między dwoma kontynentami amerykańskimi. Powstał dzięki podpisaniu 31 sierpnia 1962 przez Johna F. Kennedy'ego Ustawy o Satelicie Łącznościowym, która to tworzyła jednocześnie spółkę akcyjną operatora satelitarnego.

[edytuj] Problemy po starcie

Inżynier pracujący nad Relay 1

Wkrótce po starcie, objawiły się dwa problemy. Pierwszym było reagowanie satelity na fałszywe rozkazy (zakłócenia w łączności) - został on szybko rozwiązany przez inżynierów. Drugim, był nadmierny pobór energii z akumulatorów. Czternaście godzin po starcie, stacja naziemna w Nutley, stan New Jersey, sprawdziła stan statku. Napięcie akumulatorów wynosiło 22,5 zamiast 24V, wymaganych do prawidłowego działania łączności.

Stwierdzono, ze problem leżał w regulatorze napięcia jednego z nadajników statku. Regulator stanowił wyłącznik dla zasilania nadajnika. Jednak przewodził prąd do niego nawet w pozycji "wyłączony", co objawiało się właśnie nadmiernym poborem mocy z akumulatorów. Dane odebrane 15, 17 i 19 grudnia, wskazywały, że akumulatory powoli ładują się, co sugerowało odzyskiwanie sprawności przez statek.

31 grudnia statek mógł podjąć normalną pracę, mimo nadal trwającego, choć mniejszego, poboru energii przez regulator nadajnika.

Po tym czasie działanie satelity wróciło do normy. Problem z akumulatorami spowodował przełączenie się statku w stan niskiego napięcia na początku 1965 roku. Sporadyczne transmisje zdarzały się do 10 lutego 1965, po czym nie odebrano już użytecznych danych.

Statek pozostaje na orbicie okołoziemskiej, której żywotność szacuje się na około 100 000 lat.

[edytuj] Testy telekomunikacyjne

Ogromna antena tubowa używana do łączności z satelitą Relay 1

3 stycznia 1963 włączono drugi nadajnik i wykonano nim testy transatlantyckiego przekazu sygnału telewizyjnego, dalekopisowego i telefonicznego. Zachęcona udanymi próbami, NASA zdecydowała się na publiczny test przekazu satelitarnego. 9 stycznia 1963, satelita Relay 1 przekazał sygnał programu telewizyjnego nadawanego z National Gallery of Art w Waszyngtonie, do stacji telewizyjnych we Francji i Wielkiej Brytanii. Widzowie w dwóch europejskich mieli okazję obejrzeć uroczyste odsłonięcie obrazu Mona Lisa, z udziałem prezydenta USA, Johna Kennedy'ego. Obraz do satelity wysyłano poprzez stację naziemną w Andover (stan Maine).

[edytuj] Budowa i działanie

Schemat satelity Relay 1

Statek pobierał energię poprze 8 215 ogniw słonecznych rozmieszczonych na całej jego powierzchni. Ładowały one 3 akumulatory niklowo-kadmowe, o pojemności wystarczającej do 100 minut ciągłej pracy Relay 1.

Satelita był stabilizowany obrotowo, z prędkością początkową 167,3 obr./min. Oś obrotu skierowana była w punkt sfery niebieskiej o współrzędnych -68,3° deklinacji i -56° rektascensja.

Statek był zdolny do przekazywania jednego kanału telewizyjnego lub 12 dwukierunkowych rozmów telefonicznych (lub ich ekwiwalentu w danych dalekopisu). Nadajnik satelity miał moc 10W. Statek wykorzystywał jeden nadajnik do śledzenia go, a drugi do przesyłania telemetrii. Kanał telemetrii wykorzystywał modulację PCM i pracował z prędkością 1 152 bps. 113 z 128 słów na jedną ramkę danych telemetrii przeznaczonych było na eksperyment pomiaru cząstek elementarnych.

W skład ładunku statku wchodziły również:

• eksperyment wpływu promieniowania na urządzenia elektroniczne
• detektory do pomiarów pasów radiacyjnych Ziemi
• detektory do pomiarów pasów radiacyjnych Ziemi^[1]

Przypisy

[edytuj] Źródła

• NSSDC Master Catalog (en)
• Space 40 (cs)