Rezerwat przyrody Segiet
Z Wikipedii
Segiet - leśny, częściowy rezerwat przyrody, leżący w obrębie Garbu Tarnogórskiego, na pograniczu Bytomia i Tarnowskich Gór. Powołany został zarządzeniem Ministra Leśnictwa z dnia 27 kwietnia 1953 r. (Monitor Polski nr A-42 z 1953 r., poz. 511). Rezerwat o powierzchni 24,29 ha powołano w celu zachowania ze względów naukowych, dydaktycznych i społecznych fragmentu naturalnego lasu bukowego z domieszką świerka i jodły na obszarze dawnych wyrobisk górniczych.
Podłoże obszaru rezerwatu budują głównie osady środkowego triasu: wapienie, margle oraz kruszconośne, diploporowe lub margliste dolomity. W nielicznych miejscach są one przykryte utworami czwartorzędowymi, głównie piaskami polodowcowymi.
Już w 1908 r. zostały podjęte starania o utworzenie rezerwatu na Srebrnej Górze, w obrębie kompleksu leśnego, zwanego Lasem Segieckim, zakończone powodzeniem dopiero w 1953 r. Rezerwat położony jest na jednym z wyższych wzniesień zachodniej części Garbu Tarnogórskiego - Srebrnej Górze (347 m n.p.m.). Dobrze zachowany 150-letni drzewostan bukowy z domieszką jaworu, świerka, sosny, jarzębu, w którym buki osiągają wysokość 35-40 m, jest efektem naturalnej sukcesji lasu na terenach znacznie przekształconych przez gospodarkę człowieka.
Na terenie rezerwatu reprezentowane są trzy zespoły leśne:
- acidofilna buczyna niżowa - w części północnej;
- ciepłolubna buczyna storczykowa - w części południowej, pokrytej lejami i zapadliskami po dawnych szybach;
- żyzna buczyna, będąca prawdopodobnie zdegradowaną, niżową formą żyznej buczyny karpackiej - na pozostałych obszarach.
Flora rezerwatu składa się z (dane zbliżone) 15 gatunków drzew, 9 gatunków krzewów oraz 103 gatunków roślin zielnych i 40 gatunków mszaków. Wśród roślin zielnych występuje szereg storczykowatych: buławnik czerwony, gnieźnik leśny, kruszczyk rdzawoczerwony czy kruszczyk szerokolistny. Niestety, w latach 80. XX w. wyginął tu już najokazalszy z polskich storczyków - obuwik pospolity. Rośnie tu także wiele innych gatunków chronionych, jak lilia złotogłów, orlik pospolity, śnieżyczka przebiśnieg, tojad dzióbaty i wawrzynek wilczełyko.
Na terenie "Segietu" można znaleźć liczne ślady dawnego górnictwa srebra i ołowiu takie jak: leje, zapadliska.
Rezerwat "Segiet" bezpośrednio sąsiaduje ze stanowiskiem dokumentacyjnym przyrody wyrobiska dolomitu "Blachówka". Stare wyrobisko dolomitu, powstałe na przełomie XIX/XX wieku, zostało objęte ochroną w 1995 r. ze względu na jego wyjątkowe walory naukowe, dydaktyczne, historyczne i krajobrazowe. Strome ściany wyrobiska są siedliskiem ptactwa (również drapieżników) oraz roślin.
Z rezerwatem "Segiet" oraz wyrobiskiem "Blachówka" związane są tzw. podziemia bytomsko-tarnogórskie, powstałe w wyniku eksploatacji górniczej. Sięgające XIII w. sztolnie oraz szyby dawnych kopalń srebra, których długość wynosi ponad 100 km, stały się największym na Górnym Śląsku stanowiskiem zimowania nietoperzy. Przyrodnicy oznaczyli na tym terenie aż 8 gatunków tych ssaków.
[edytuj] Bibliografia
- Bula Renata: 45 lat rezerwatu "Segiet", w: "Przyroda Górnego Śląska" nr 12, lato 1998 (wkładka);
Zobacz też:
