RMS Mauretania

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy statku. Zobacz też: inne znaczenia nazwy Mauretania.

RMS Mauretania
Czterokominowy parowiec Cunard Line – Mauretania
Służba
Bandera	brytyjska
Właściciel:	Cunard
Zamówiony:	maj 1905
Położenie stępki:	Swan, Hunter & Wigham Richardson
Dnia:
Wodowanie:	Newcastle upon Tyne
Dnia:	20 września, 1906
Chrzest statku:	20 września, 1906 przez Duchess (Księżną) of Roxburghe
Podróż dziewicza:	16 listopada, 1907
Aktualny status statku:	wycofany ze służby i oddany na złom w roku 1935
Podstawowe dane techniczne
Pojemność rejestrowa brutto:	31,932 BRT
Długość:	232.31 m (762,2 stóp angielskich)
Szerokość:	26,82 m (88 stóp angielskich)
Zanurzenie:	10.21 m
Moc silnik:	68000 KM
Napęd:	turbiny parowe napędzające 4 śruby
Prędkość:	26 węzłów
Liczba pasażerów i załogi:	2,165 pasażerów 804 oficerów i członków załogi

RMS (ang. Royal Mail Steamer) Mauretania, siostrzany statek Lusitanii – parowiec transatlantycki, zbudowany w stoczni Swan w Newcastle, zwodowany 20 września 1906. W tym czasie był największym, najszybszym, a także do momentu zbudowania Olympica i Titanica najbardziej luksusowym statkiem świata. Zaprojektowany przy współpracy specjalistów z Admiralicji, był pierwszym statkiem pasażerskim napędzanym turbiną parową i posiadającym specjalnie zaprojektowaną konstrukcję kadłuba. Pozwalało mu to na rozwijanie prędkości nawet do 27 węzłów.

[edytuj] Historia

Budowa Mauretanii została sfinansowana m.in. z kredytu w wysokości 2,6 mln funtów udzielonego przez rząd brytyjski na 20 lat, z oprocentowaniem 2,75%. Warunkiem otrzymania kredytu przez armatora było zbudowanie w Wielkiej Brytanii dwóch liniowców zdolnych osiągnąć średnią prędkość 24,5 węzła przy średnich warunkach pogodowych. Drugim warunkiem było pozostawienie statków do dyspozycji Admiralicji w przypadku wybuchu wojny.

Dziewiczy rejs Mauretanii przypadł na 16 listopada 1907. Tego samego miesiąca przebyła Ocean Atlantycki ze średnią prędkością 23,69 węzła (na trasie Ameryka-Europa) i zdobyła Błękitną Wstęgę Atlantyku – nagrodę dla statku, który najszybciej pokona dystans między Europą a Ameryką. Jej osiągnięcia nie zdołano pobić przez kolejne 20 lat (25 lipca 1922 Mauretania poprawiła własny rekord uzyskując średnią prędkość około 26 węzłów).

W czasie I wojny światowej Mauretania była używana przez Admiralicję jako okręt transportowy, a przejściowo jako okręt szpitalny. Uzbrojona w artylerię brała udział w operacji w Dardanelach, transportowała żołnierzy alianckich na Bliski Wschód, a następnie pod nazwą Tuberose wojska amerykańskie do Europy. Zwolniona ze służby wojennej została w maju 1919.

Do obsługi pasażerskich linii atlantyckich wróciła w marcu 1920 po przeprowadzeniu remontu i przebudowy. W 1923 przeszła na paliwo płynne, a w 1927 przeprowadzono modernizację wnętrz.

Cunard wycofał Mauretanię z obsługi pasażerskiej we wrześniu 1934, po jej ostatnim rejsie z Nowego Jorku do Southampton. Bogate wyposażenie statku (meble itp.) zostało zlicytowane, a sam statek został pocięty na złom w 1935 w Rosyth.

[edytuj] Błękitna Wstęga Atlantyku

• Listopad 1907 podczas podróży do Southamptonu przy prędkości 23,69 węzła.
• Marzec 1908 podczas podróży do Southamptonu przy prędkości 24,42 węzła.
• Maj 1908 podczas podróży do Nowego Jorku przy prędkości 24,86 węzła.
• Luty 1909 podczas podróży do Southamptonu przy prędkości 25,28 węzła.
• Marzec 1909 podczas podróży do Southamptonu przy prędkości 25,61 węzła.
• Maj 1909 podczas podróży do Southamptonu przy prędkości 25,70 węzła.
• Czerwiec 1909 podczas podróży do Southamptonu przy prędkości 25,88 węzła.
• Sierpień 1924 podczas podróży do Southamptonu przy prędkości 26,16 węzła.

[edytuj] Dane techniczne

• tonaż – 31938 BRT
• wymiary – 232,31 x 26,82m (762,2 x 88,0 stóp)
• liczba kominów – 4
• liczba masztów – 2
• konstrukcja: stalowa
• silniki: wysokoprężne turbiny parowe
• prędkość – do 27 węzłów
• zbudowany w stoczni Swan, Hunter & Wigham Richardson
• wodowanie – 20 września 1906
• liczba miejsc dla pasażerów – 563 w pierwszej, 464 w drugiej i 1138 w trzeciej klasie

[edytuj] Zobacz też

• RMS Lusitania
• Cunard Line