Rościszów

Z Wikipedii

Rościszów – (niem. Steinseifersdorf) dzielnica Pieszyc o charakterze sanatoryjno-letniskowym położona malowniczo w Sudetach Środkowych w Górach Sowich. Rozciąga się u podnóża Wielkiej Sowy wzdłuż Kotliny potoku Kłomnicy i drogi wojewódzkiej nr 383. Do I poł. XX wieku było tu sanatorium w obecnym czasie w budynkach sanatorium mieści się szpital. Okolice Rościszowa słyną z cudownych krajobrazów górskich i licznych szlaków turystycznych. Wcześniej Rościszów był wsią, jednak w 1990 został włączony do Pieszyc.

[edytuj] Ciekawe miejsca

Kościół – pw. św. Bartłomieja z ok. 1392 r. został przebudowany w wieku XVIII. Obiekt jednonawowy orientowany z nie wyodrębnionym w bryle prezbiterium. Wejście do wnętrza kościoła prowadzi przez dużą XIX – wieczną kruchtę i wieżę w osi kościoła. Wieża jest przysadzista, kwadratowa u podstawy, górna część ośmiokątna i zwieńczona stożkowym hełmem. Prezbiterium ze skarpami nakryte jest kolebkowym sklepieniem. Wyposażenie wnętrza jest dość bogate głównie barokowe, m.in. empora przy ścianach bocznych ołtarz główny wykonany ok. 1730 roku. Z tego okresu pochodzi również ambona z malowidłami przedstawiającymi ewangelistów. Wśród rzeźb z XVIII wieku wyróżnić można św. Jana Nepomucena i błogosławionego Jana Sarkandra. Ponadto zachowało się parę obrazów malowanych na szkle, płaskorzeźby Drogi Krzyżowej oraz piaskowcowe płyty nagrobne – epitafia wmurowane w ściany zewnętrzne kościoła
Pałac – w centrum Rościszowa z XVIII wieku – okazała budowla dwukondygnacyjna na rzucie lekko załamanego prostokąta z usytuowaną niską pośrodku niską wieżą zakończoną dzwonowatym hełmem. przykryta dachem mansardowym z lukarnami powiekowymi.Jest to obiekt o wyglądzie barokowo – klasycystycznym,w który w czasie budowy wykomponowano stojący tu wcześniejszy, XVII wieczny dwór.Pałac w XIX wieku został znacznie przebudowany. Dobudowano wówczas boczne skrzydło i budowle towarzyszące.W latach 70. XX wieku przy przebudowie pałacu łacznie z bocznym skrzydłem na ośrodek wczasowy dokonano wielu zmian konstrukcyjnych które,zatarły większość cech stylowych i detali architektonicznych.
Park pałacowy – z ciekawymi okazami starodrzewu.
Park sanatoryjny – rozległy park leśny, z fontanną.

Pastorówka – (obok domu mieszkalnego nr 73), która zachowała się z dawnego zespołu kościoła ewangelickiego jest to okazały piętrowy budynek z XVIII wieku przykryty łamanym dachem z oknami w opaskach ze skromnym portalem kamiennym.Kościół wzniesiony został w 1785 r. w 1861 r. dobudowano do niego wieżę. Po 1945 r.nieużytkowany popadł w ruinę i został rozebrany.
Zespół budynków – mieszkalnych i mieszkalno – gospodarczych,o konstrukcji drewnianej lub szachulcowej) o zróżnicowanych formach i wielkościach – od dużych zagród złożonych z kilku obiektów po małe budynki mieszkalno – gospodarcze, należą one do najbogatszych w Górach Sowich. Prawie wszystkie stare budowle zasługują na ochronę konserwatorską. Jednym z cenniejszych jest nr 51 (koło kościoła) – murowano-szachulcowy z XVIII w., przebudowany na przełomie XIX/XX w.
Budynek sanatorium z 1898 r. – rozczłonkowana, asymetryczna bryła 4 kondygnacyjna z widoczną z daleka wieżą. Całość ma charakter architektury secesyjnej zdobiona licznymi detalami i elementami nawiązującymi do modnego na przełomie stuleci "stylu kurortowego" jak:balkoniki, tarasy, werandy, fragmenty konstrukcji ryglowej, kamienne detale architektoniczne.