Roślinność kserotermiczna
Z Wikipedii
![Murawa i dąbrowa kserotermiczna na zboczu doliny Odry w rezerwacie Bielinek](../../../../images/shared/thumb/1/19/Quercus_pubescens_in_Bielinek_kz.jpg/250px-Quercus_pubescens_in_Bielinek_kz.jpg)
Roślinność kserotermiczna - zbiorowiska roślinne wykształcające się na siedliskach o bardzo silnym nasłonecznieniu, silnie nagrzewających się, z niewielką dostępnością wody. W zbiorowiskach tego rodzaju dominują rośliny przystosowane do takich warunków określane mianem kserofitów.
Roślinność kserotermiczna występuje na rozległych obszarach znajdujących się pod wpływem klimatu zwrotnikowego (wysokie temperatury, niskie opady). W Polsce naturalne warunki do rozwoju roślinności kserotermicznej wykształcają się na erodujących krawędziach dolin rzecznych o wystawie południowej. Oddziaływanie człowieka polegające na wycinaniu lasów i wprowadzenie wypasu umożliwiło utrzymanie się lub rozprzestrzenienie się tego typu siedlisk na zboczach dolin także po uregulowaniu rzek. Współcześnie, ograniczenie pasterstwa spowodowało sukcesję roślinności zaroślowo-leśnej na dotychczasowych siedliskach kserotermicznych i w konsekwencji zmianę warunków ekologicznych i ustępowanie roślinności kserotermicznej. Dlatego też wszystkie występujące u nas siedliska kserotermiczne tj. murawy kserotermiczne z klasy Festuco-Brometea oraz dąbrowy kserotermiczne z dębem omszonym stanowią siedlisko przyrodnicze wymagające ochrony w sieci Natura 2000.
Zobacz też: