Rogownica jednokwiatowa

Z Wikipedii

Rogownica jednokwiatowa

Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	goździkowce
Rodzina	goździkowate
Rodzaj	rogownica
Gatunek	rogownica jednokwiatowa
Nazwa systematyczna
'Cerastium uniflorum Clairv.
Synonimy
Cerastium uniflorum Thomas

Rogownica jednokwiatowa (Cerastium uniflorum Clairv.) – gatunek byliny należący do rodziny goździkowatych. Występuje na Syberii i w niektórych górach Europy – w Alpach, które są głównym centrum jej występowania, w Karpatach i na pojedynczych stanowiskach na Półwyspie Bałkańskm. W Polsce jedynym obszarem jej występowania są Tatry Wysokie. Jest rośliną rzadką.

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój: Roślina darniowa lub kępkowa o wysokości 4–10 cm.
Łodyga: Podnosząca się, gęsto owłosiona. Brak pędów płonych.
Liście: Jajowate lub eliptyczne, o długości 5–15 mm i szerokości 4–6 mm,. Pokryte są gęsto dość krótkimi włosami, są miękkie i przeważnie nieogruczolone. Podsadki mają wąskolancetowaty kształt i nie są obłonione.
Kwiaty: Zazwyczaj występuje pojedynczy, duży kwiat na szczycie łodygi (stąd gatunkowa nazwa rośliny). Czasami zdarzają się 2–3 kwiaty na jednej łodydze. Kwiat 5-krotny o białych, wciętych do 1/3 długości płatkach korony, 10 pręcikach i jednym słupku z 5 szyjkami. Płatki mają długość 8–11 mm, działki kielicha są dwukrotnie mniejsze. Kwitnie od lipca do września.
Owoc: Zgięte, 10-ząbkowe torebki zawierające brązowe nasiona o długości 1,5–2 mm.
Biotop, wymagania: Oreofit, jedna z najbardziej wysokogórskich roślin. W Tatrach występuje jedynie w najwyższych ich partiach – w piętrze halnym i turniowym, przy czym głównym obszarem jej występowania jest najwyższe piętro turniowe. Rośnie na piargach i skałach, wyłącznie na podłożu granitowym. Chamefit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Androsacetalia alpinae.

[edytuj] Bibliografia

Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Zbigniew Mirek, Halina Pięknoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Kraków: Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.