Rusznikarstwo
Z Wikipedii
Rusznikarstwo to zawód i rzemiosło rusznikarza, tzn. wyrób, naprawa i konserwacja ręcznej broni palnej.
Rusznikarstwo to zawód pozaszkolny, wykonywać go więc można po ukończeniu praktyk czeladniczych i uzyskaniu uprawnień czeladnika lub mistrza[1].
[edytuj] Historia
W dawnej Polsce była to gałąź rzemiosła, zajmująca się produkcją i naprawą ręcznej broni palnej. Na ziemiech polskich pojawiło się w XV wieku. Rusznikarze wchodzili przeważnie w skład cechów ślusarskich i ślusarsko-kowalskich. Od XVII wieku powstawały osobne cechy rusznikarzy. Często tworzyli wspólne cechy wraz z puszkarzami i łożownikami. Największymi ośrodkami rusznikarstwa był Gdańsk, Kraków, a na Śląsku Wrocław.[2]
Przypisy
- ↑ strona Związku Rzemiosła Polskiego - pkt 7 "rusznikarz"
- ↑ Maurycy Horn, Rusznikarstwo, w: Encyklopedia historii gospodarczej Polski do 1945 roku, Warszawa 1981, t. II, s. 221