Rycheza Lotaryńska

Z Wikipedii

Rycheza Lotaryńska
Królowa Polski
Okres urzędowania	od 1025 do 1063
Poprzednik	Oda Miśnieńska
Następca	Maria Dobroniega
Dane biograficzne
Dynastia	Ludolfingowie (po matce)
Urodzona	ok. 993
Zmarła	21 marca 1063
Ojciec	Ezzon
Matka	Matylda Saksońska
Mąż	Mieszko II Lambert
Dzieci	Kazimierz I Odnowiciel, Gertruda Mieszkówna , NN (córka)

Rycheza Lotaryńska, Ryksa (także Richeza, Richenza, Rixa)( (ur. ok. 993, zm. 21 marca 1063 w Saalfeld) – żona Mieszka II, polska królowa.

Spis treści 1 Pierwsze lata życia i małżeństwo z Mieszkiem II 2 Królowa Polski 3 Życie zakonne 4 Pochówek 5 Genealogia 6 Ciekawostka 7 Bibliografia

[edytuj] Pierwsze lata życia i małżeństwo z Mieszkiem II

Była córką palatyna reńskiego Ezzona (Erenfrieda) i Matyldy, córki Ottona II, siostry Ottona III. Lata młodości spędziła najprawdopodobniej w klasztorze w Kwedlinburgu (lub w Gandersheim). Na mocy jednego z postanowień zjazdu w Merseburgu w 1013 roku została poślubiona przez Mieszka II Lamberta, co stanowić miało przypieczętowanie zawartego wówczas pokoju. Urodziła ona Mieszkowi syna Kazimierza, który został później władcą Polski (Kazimierz Odnowiciel), oraz dwie córki - Gertrudę i drugą, której imię nie jest znane.

[edytuj] Królowa Polski

W 1025 roku wraz z mężem została koronowana na królową Polski. Pod koniec 1031 roku, w związku z zaistniałą sytuacją polityczną (objęcie władzy przez Bezpryma i ucieczka Mieszka II do Czech), zdecydowała się na powrót do Niemiec. Do Polski powróciła dopiero po śmierci Mieszka II w 1034 roku (hipoteza). Rycheza wraz z synem Kazimierzem Odnowicielem dążyła do odbudowania osłabionego aparatu państwowego, wzmocnienia władzy monarszej, ukrócenia anarchii. W wyniku działań przeciwników została wraz z synem wypędzona z Polski. Powróciła do Niemiec, zabierając insygnia królewskie i cały majątek (zostało to zwrócone wraz z powrotem Kazimierza Odnowiciela do Polski). Do końca życia używała tytułu królewskiego.

[edytuj] Życie zakonne

W 1047 wstąpiła do klasztoru benedyktyńskiego w Brauweiler koło Kolonii, który był fundacją jej rodziców. Przebywała w nim do śmierci. Śmierć Rychezy odbiła się szerokim echem w Niemczech. Jej zgon zapisało co najmniej 5 nekrologów. Nekrolog brunwilerski zapisał następujące słowa (w tłumaczeniu polskim): "Zmarła najsławniejsza Rycheza królowa Polski, córka fundatorów, której pamięć obchodzi się uroczyście". Została pochowana w kolegiacie Panny Marii ad Gradus w Kolonii, której była dobrodziejką. Prawdopodobnie zdecydowała, że ma być pochowana w Brauweiler.

[edytuj] Pochówek

Po zburzeniu kościoła Panny Marii ad Gradus, jej zwłoki zostały przeniesione w 1816 r. do katedry kolońskiej, gdzie często zmieniały swe miejsce, aby wreszcie spocząć w kaplicy chórowej, poświęconej św. Janowi Chrzcicielowi. W dniu 8 września 1959 r. nastąpiło otwarcie grobowca królowej. Ekspertyza lekarska wykazała, że Rycheza była osobą o delikatnej postaci (die selige Rycheza war von kleiner zierlicher Gestalt). Okazało się również, że Rycheza złamała kiedyś obojczyk, co jak przypuszcza autor protokołu otwarcia grobowca, mogło być spowodowane upadkiem z konia. W Niemczech jest uważana za osobę świątobliwą. Została zaliczona w poczet błogosławionych.

[edytuj] Genealogia

4. Herman zm. 996
			2. Ezzon zm. 21 maja 1034
5. Jadwiga
						1. Rycheza Lotaryńska zm. 21 marca 1063
6. Otto II zm. 7 grudnia 983
			3. Matylda Saksońska zm. 4 listopada 1025
7. Teofano zm. 15 września 991

[edytuj] Ciekawostka

Rycheza Lotaryńska jest bohaterką powieści Jadwigi Żylińskiej Złota włócznia.

[edytuj] Bibliografia

• Michał Tomaszek, Klasztor i jego dobroczyńcy. Średniowieczna narracja o opactwie Brauweiler i rodzie królowej Rychezy, Kraków 2007 ISBN 978-8360448-34-2