Salomea Kruszelnicka
Z Wikipedii
Salomea Kruszelnicka (ukr. Соломія Крушельницька, Sołomija Kruszelnycka), ur. 23 września 1873 w Bielawińcach pod Buczaczem - zm. 16 listopada 1952 we Lwowie - słynna ukraińska wokalistka (sopran) i pedagog.
Kształciła się w Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie pod kierunkiem Walerego Wysockiego. Zadebiutowała w 1893 w Operze Lwowskiej a następnie w Krakowie. W sezonie 1895-1896 występowała w Odessie, w 1896 we Włoszech, a następnie wyjechała na występy do Ameryki Południowej. W latach 1898-1902 była gwiazdą Opery Warszawskiej. W 1902 wyjechała do Paryża, gdzie była zaangażowana w Operze.
W 1904 we Włoszech w Brescii odniosła sukces w tytułowej roli w Madame Butterfly Pucciniego.
Osiadła na stałe we Włoszech, w Viareggio, poślubiwszy markiza Cesarego Riccioniego i zdobywając międzynarodową sławę.
Występowała na scenie La Scali, m.in. u boku legendarnego tenora Enrico Caruso. W 1920, u szczytu sławy, zostawiła na zawsze arenę operową i poświęciła resztę życia wykonawstwu muzyki kameralnej (śpiewała utwory w ośmiu językach). Ostatni zagraniczny koncert zaśpiewała w Rzymie w 1929 r. Od sierpnia 1939 zamieszkała na stałe we Lwowie; otrzymała tytuł profesorski i prowadziła klasę wokalną w Lwowskim Konserwatorium im. M. Łysenki.
W roku 1951 otrzymała tytuł Zasłużony Działacz Sztuki USRR.
Zmarła we Lwowie 16 listopada 1952. Pochowana jest na Cmentarzu Łyczakowskim obok grobu Iwana Franki.
Dzisiaj imieniem Salomei Kruszelnickiej nazwane są Opera lwowska, licea muzyczne we Lwowie i Tarnopolu, ulice we Lwowie, Tarnopolu i Buczaczu.
[edytuj] Ciekawostki
17 lutego 1904 w La Scala Giacomo Puccini zaprezentował po raz pierwszy nową operę "Madame Butterfly". Jeszcze nigdy kompozytor nie był tak pewny triumfu... lecz publiczność operę z oburzeniem wygwizdała. Maestro był zawiedziony. Przyjaciele namówili Pucciniego na modyfikację utworu i na zaproszenie na rolę tytułową Salomeji Kruszelnickiej. 29 maja na scenie teatru Grande w Brescii odbyło się powtórne "prawykonanie" odnowionej opery, tym razem zakończona pełnym triumfem. Siedemnaście razy publiczność wywoływała na scenę kompozytora i wykonawców. Poruszony i wdzięczny, Puccini posłał Kruszelnickiej swój portret z napisem: "Najpiękniejszej i czarującej Butterfly".
[edytuj] Bibliografia
- Iwan Derkacz. Szlach trojandamy steływsia. W: "Witczyzna", 1958 nr 9.
