Sawiskera (księżyc)
Z Wikipedii
Odkrycie | |
---|---|
Odkrywcy | D. J. Osip i S. M. Burles |
Data odkrycia | 11 października 2001 |
Oznaczenie prowizoryczne | S/2001 (88611) 1 |
Charakterystyka orbity | |
Półoś wielka od orbity |
27300±343 km |
Mimośród | 0,240±0,003 |
Okres obiegu wokół planetoidy | 825±3 d |
Nachylenie orbity | 60,0º ± 0,9º |
Jest naturalnym satelitą | 88611 Teharonhiawako |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica | 122 ± 14 km |
Masa | 2,36±0,01 x 1018 kg (cały układ) |
Średnia gęstość | g/cm3 |
Okres obrotu wokół własnej osi |
4,7526 lub 9,505 h |
Jasność absolutna | m |
Albedo | |
Temperatura powierzchniowa |
Sawiskera, pełna nazwa (88611) Teharonhiawako I Sawiskera, to księżyc planetoidy transneptunowej 88611 Teharonhiawako.
Spis treści |
[edytuj] Odkrycie i nazwa
Sawiskera został odkryty między 11 a 12 listopada 2001 roku na podstawie obserwacji wykonanych przez D. J. Osipa i S. M. Burlesa za pomocą Baade Telescope na Las Campanas w Chile. Odkrycie ogłoszono 15 października 2001 roku.
[edytuj] Orbita i właściwości fizyczne
Z racji zbliżonych rozmiarów Teharonhiawako i Sawiskera powinny być uważane za obiekt podwójny.
Sawiskera ten ma średnicę ok. 122 ± 14 km i krąży wraz z większym składnikiem wokół wspólnego środka masy w czasie ok. 825 ± 3 dni po orbicie o mimośrodzie ok. 0,24.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Link zewnętrzny
- Informacje o układzie [1]