Schronisko PTTK na Luboniu Wielkim

Z Wikipedii

Schronisko PTTK na Luboniu Wielkim

Państwo	Polska
Pasmo	Beskid Wyspowy, Karpaty
Wysokość	1022 m n.p.m.
Data otwarcia	1931
Właściciel	PTTK
http://lubon.pttk.pl/home.htm

Widok spod schroniska na północną stronę

Tablica pamiątkowa na schronisku

Schronisko na Luboniu Wielkim – jedyne w Beskidzie Wyspowym górskie schronisko turystyczne znajdujące się na szczycie Lubonia Wielkiego (1022 m n.p.m.). Jest to schronisko o bardzo oryginalnym wyglądzie, przypominające nieco domek Baby Jagi. Jako jedyne wśród schronisk posiada duży 10-osobowy pokój z oknami na cztery strony świata, z których rozpościera się bardzo rozległa panorama. Schronisko dysponuje (2007 r.) łącznie 25 miejscami noclegowymi. Oprócz wspomnianego 10-osobowego pokoju ma 15 miejsc w letniej przybudówce oraz 2- osobowy pokój na parterze. Posiada także świetlicę, bufet turystyczny, prysznic. W otoczeniu schroniska znajduje się duża stacja przekaźnikowa, zadaszona kaplica, budka telefoniczna, stoły i ławki dla turystów, miejsce na ognisko. Z polany przy schronisku rozpościera się widok na północną i zachodnią stronę, szczególnie dobrze widać stąd Szczebel, Lubogoszcz, Babią Górę i Beskid Makowski.

W bacówce obok schroniska znajduje się siedziba Akademickiego Klubu Radiowo-Turystycznego "Ryjek" SP9KGP. W „pokoju krótkofalarskim” jest dostęp do kilku anten na paśmie KF i UKF (zasilanie 12 V i 24 V, instalowane jest zasilanie 220 V). Dostęp dla wszystkich zainteresowanych krótkofalarstwem.

Schronisko wybudowane zostało w 1931 r. Inicjatorem budowy był Stanisław Dunin-Borkowski. W czasie II wojny światowej w schronisku kwaterowali partyzanci AK. Szczęśliwie uniknęło spalenia przez Niemców, którzy w połowie września 1944 r. w ramach akcji zwalczania partyzantów w sile 800 żołnierzy weszli na szczyt Lubonia Wielkiego. Ówczesnemu gospodarzowi schroniska Wierciakowi (również był żołnierzem AK) udało się jednak wytłumaczyć Niemcom, że schronisko jest niezbędne dla niemieckiej straży leśnej ^[1].

Schronisko czynne jest również w zimie. W tym celu regularnie odśnieżany jest zielony szlak turystyczny z Rabki-Zarytego. Możliwość uprawiania paralotniarstwa, akceptowane są psy. Nieco poniżej schroniska rezerwat przyrody Luboń Wielki z największym w całym Beskidzie Wyspowym gołoborzem i licznymi jaskiniami.

[edytuj] Szlaki turystyczne^[2]

Do schroniska dojść można kilkoma szlakami:

– żółty z Rabki-Zaryte, tzw. Perć Borkowskiego prowadząca przez rezerwat przyrody. Jest to najtrudniejszy szlak, w obrębie rezerwatu wspinaczka po skałach. Czas przejścia: 2 godz. (↓1.30 godz.), przewyższenie 560 m, odległość 5,1 km

– zielony z Rabki-Zaryte. Czas przejścia: 1.50 godz. (↓1.05 godz.), przewyższenie 530 m, odległość 4,4 km

– czerwony z Mszany Dolnej przez przełęcz Glisne. Czas przejścia: 2.15 godz. (↓1.50 godz.), przewyższenie 560 m, odległość 8,3 km. Jest to tzw. Mały Szlak Beskidzki, który kończy się właśnie tu, na szczycie Lubonia Wielkiego