Seven Poor Knights From Acre
Z Wikipedii
Seven Poor Knights from Acre czwarty odcinek brytyjskiego serialu Robin z Sherwood.
[edytuj] Obsada
- Michael Praed - Robin z Loxley
- Judi Trott - Marion z Leaford
- Ray Winstone - Will Szkarłatny
- Clive Mantle - Mały John z Hathersage
- Phil Rose - Brat Tuck
- Peter Llewellyn Williams – Much
- Mark Ryan –Nasir
- Martin West – Marcin
- Steven Osborne – James
- Simon Rouse – Siward
- Yues Beneyton – Reynald de Villaret
- Duncan Preston – Heinrich von Erlichshausen
- Robert Addie – Sir Guy z Gisburne
- Nickolas Grace - Robert de Reinault – szeryf z Nottingham
Motywy serialu, którego akcja toczy się na przełomie XII i XIII wieku, często związane są z rycerstwem i wyprawami krzyżowymi. W czwartym odcinku serialu drużyna Robin Hooda przedstawiona jest w konfrontacji z rycerzami jednego z zakonów stacjonujących na ziemiach Anglii. W czasie, gdy banici ukrywają w Sherwood przed oddziałami Gisburne’a, przez las przejeżdża oddział templariuszy należących do Biednych rycerzy ze Świątyni Salomona. Śledzący ich jednooki złodziej Siward decyduje się na kradzież ich świętej relikwii podczas ich odpoczynku na modlitwę.
W trakcie zawodów w strzelaniu z łuku, jakie urządzają sobie banici, by szkolić się we władaniu bronią, Robin przekonuje Willa, że nie warto było wcześniej zabijać Gisburne’a, gdyż im bardziej on nęka ludzi, tym bardziej oni są po stronie banitów. Argumentuje, że w każdej wiosce, a także w Nottingham znajdują się już w tej chwili ludzie, którzy mogą im pomóc lub w pewnych sytuacjach dać im schronienie. Will zauważa skradającego się przy nich Siwarda, którego łapie wraz z Małym Johnem. Siward aby ukryć, że jest złodziejem twierdzi, że jest kupcem udającym się do Nottingham. Robin pozwala mu odejść, ale w tym samym momencie banici zostają zaatakowani przez ścigających złodzieja templariuszy. Wywiązuje się nierówna walka między zakutymi w zbroje konnymi rycerzami a banitami, z których część nie potrafi jeszcze zbyt dobrze władać bronią. Rycerze dzięki manewrom taktycznym nie pozwalają ludziom Robina na ucieczkę, z okrzykiem Za honor ciągle odcinają im drogę ucieczki. Jamesa, który próbuje uciec dosięga kopia, godząc go śmiertelnie. Posługujący się kosturem Mały John ściąga z wierzchowca jednego z napastników, powodując jego śmierć. W końcu banici wydostają się z okrążenia i uciekają w las, jednakże rycerze łapią Mucha.
W chwili wytchnienia brat Tuck wyjaśnia pozostałym, kim są ich napastnicy, podkreślając, że są to mnisi, którzy złożyli śluby czystości, wspominając też rzezie jakich dokonywali w Ziemi Świętej. Gdy rycerze odjeżdżają, Robin decyduje, by pochować Jamesa, a Nasirowi zleca zadanie śledzenia mnichów.
Templariusze wraz z pojmanym Muchem docierają do znajdującej się pod lasem niewielkiej osady, gdzie zakładają obóz. Dowódca oddziału Reynald de Villaret wraz z Heinrichem von Erlichshausen dyskutują, używając niezrozumiałego dla miejscowych języka francuskiego o tym, co zrobić z zakładnikiem. De Villaret tłumaczy, że jeżeli złodziej był jednym z banitów, czego jest pewien, to głowa zakładnika może być dla nich przydatna. Much zostaje przywiązany do pala, a templariusze rozbijają namioty i przygotowują stos pogrzebowy dla poległego rycerza. Robin patrząc z dala na to, co dzieje się w osadzie, decyduje by samemu uwolnić przybranego brata. Jednakże w tym momencie nadjeżdża Robert de Reinault wraz z Gisburnem i małym oddziałem żołnierzy. Ich wizyta w osadzie ma być częścią obchodu hrabstwa w celu ściągnięcia podatków. Niespodziewanie zauważają w osadzie rozbity obóz.
Dowódca oddziału templariuszy przedstawia ich szeryfowi jako Rycerzy Zakonu Najświetszej Marii Panny. Szeryf przedstawiając się podkreśla, iż reprezentuje króla, jednakże w odpowiedzi słyszy, iż stojący przed nim dowódca reprezentuje króla królów. Na pytanie de Reinault, co robią na zarządzanej przez niego ziemi, de Villaret odpowiada, iż stacjonują tu w drodze powrotnej do obozu w Lincoln. W rozmowę wtrąca się jednakże Gisburne, który nakazuje rycerzom ruszać w dalszą drogę natychmiast. Powstrzymujący go od konfrontacji szeryf jednakże dalej dopytuje o powód zatrzymania się rycerzy w tym miejscu. De Villaret przyznaje przed nim, że ktoś znieważył jego zakon. Gdy Gisburne rozpoznaje więzionego Mucha, de Villaret przyznać musi też, że natknął się na banitów. Przyznaje też przed szeryfem, iż poprzysiągł wraz z templariuszami, że wszyscy banici Robina zginą. Szeryf odpowiada mu: W takiej sytuacji masz moje błogosławieństwo. Odjeżdżając de renault tłumaczy Gisburne’owi, że warto znieść małe znieważenia, jeżeli można zaoszczędzić pieniądze na żołnierzy, którzy mieliby ścigać Robin Hooda.
W czasie, gdy templariusze odprawiają ceremonie pogrzebową Robin stara się podkraść i uwolnić jeńca. Niestety podstęp się nie udaje, syn Herna zostaje otoczony i zmuszony przez dowódcę oddziału do pojedynku. Gdy Robin upada, de Villaret zabiera mu jego miecz Albion i informuje go: To, co nam zabraliście, jest dla nas święte. Najświętsze. Gdy banita zaprzecza, de Villaret odpowiada, iż udowodni to poprzez próbę, jakiej poddany zostanie Robin. Próba polegać ma tym, że stanie do pojedynku z jednym z rycerzy, Niemcem Heinrichem von Erlichshausen.
Do pojedynku każdy dostaje małą tarczę i jednokulowy korbacz. Walka odbywa się w miejscu, gdzie przed chwila spłonął stos pogrzebowy. Duża przewaga rycerza nie pozwala początkowo Robinowi na nic więcej jak tylko obronę przed padającymi ciosami. W końcu jednak wycieńczonemu Robinowi udaje się wykonać atak na nogi i wyeliminować z walki przeciwnika. Odrzuca broń i ucieka z powrotem do lasu. Gdy dociera do reszty drużyny tłumaczy im, że templariusze posądzają ich o kradzież czegoś świętego. Od razu uzmysławiają sobie, że musiał im ukraść to Siward. De Villaret podjeżdżając pod las i upewniwszy się, że Robin go słyszy, daje mu czas na oddanie relikwii do świtu, a jeżeli to nie nastąpi, informuje że powiesi chłopaka.
W tym czasie Siward próbujący okraść jednego z kupców wpada w ręce szeryfa. Ten odbiera mu relikwię, przedstawiającą dwóch ubogich rycerzy dosiadających jednego konia, symbol zakonu templariuszy. Siward przyznaje, iż relikwię skradł ze sztandaru rycerzy, jak również to, iż stracił oko z rozkazu szeryfa za złodziejstwo. De renault obiecuje mu, że teraz straci drugie i każe zabrać go sprzed własnych oczu. Przyglądając się relikwii okazuje wobec Gisburne’a radość, iż rycerze bez tej relikwii zostaną wydaleni z zakonu, jeżeli jej nie odnajdą. Dodaje też Ale prawdziwy dowcip… Prawdziwy dowcip, Gisburne to, to że zabiją Robin Hooda.
Jednakże banici w przebraniu docierają do Nottingham, gdzie dzięki zapoznanemu wcześniej garncarzowi dowiadują się, co stało się z Siwardem. Z ust garncarza dowiadują się, że szeryf jest w podróży po hrabstwie, podczas której ściąga podatki, a jego ostatnim miejscem pobytu ma być Leaford, miejsce w którym wychowywała się Lady Marion, dopóki jej ojciec nie zginął w czasie krucjaty krzyżowej i póki kościół nie zabrał całego majątku. Szeryf zabrał też ze sobą złodzieja.
Znając zamek w Leaford Marion określa sposób dostania się do jego wnętrza. O zmroku banici stawiają się pod jego murami. Brat Tuck zagadując wartowników pozwala pozostałym członkom drużyny przedostać się niepostrzeżenie poza mury. Będąc już wewnątrz przygotowują podstęp, Marion zwraca na siebie uwagę chodzących po dziedzińcu żólnierzy, gdy podchodzą Robin, Nasir, Will i John eliminują ich. Nasir i Tuck przebierają się w ich ubrania i udają stojących u bram wartowników, gdy pozostali członkowie drużyny biegną, by dostać się do piwnic, w których najprawdopodobniej szeryf zamknął Siwarda. Uwolniony Siward ma ponownie ukraść relikwię, tym razem szeryfowi. Ten jednakże budzi szeryfa próbując otworzyć jego skrzynię. Szeryf widząc złodzieja, jak próbuje dokonać kolejnej kradzieży, zbliża się do niego z nożem, lecz gdy przystawia mu ostrze do policzka, zostaje uciszony przez banitów.
O świcie Much zapędzony zostaje ku szubienicy mimo wielkiego niezadowolenia wioski, przy której rozbili się rycerze. Przestraszony chłopak przekonuje komtura, że Robin z pewnością przyjdzie. Gdy wszyscy rycerze podjeżdżają pod szubienicę, syn Herna nagle wyłania się spomiędzy domostw z relikwią. De Villaret pozwala Muchowi pobiec w stronę Robina, lecz również sam ku niemu podjeżdża. Żąda oddania świętego symbolu, co banita czyni, jednakże sam nie ma zamiaru oddać miecza. Gdy obaj banici powoli odchodzą w stronę lasu, de Villaret rzuca okrzyk Za honor i w pełnym rynsztunku rycerze wykonują szarżę. Przygotowani na to ludzie Robina rozpinają liny i wpadający na nie jeźdźcy zostają zrzucani z wierzchowców.
Robin po raz kolejny odbiera rycerzom relikwie. Cały oddział bez zbroi zostaje puszczony wolno, po dwie osoby na jednym koniu. Relikwię natomiast Robin każe miejscowemu kowalowi przetopić, aby mieć pieniądze na opłacenie podatków.
