Starzec kraiński

Starzec kraiński (Senecio carniolicus) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny astrowatych. W Polsce występuje wyłącznie w Tatrach. Roślina rzadka.

Pokrój: Niska roślina górska (5-15 cm wysokości). Cała jest kutnerowato, srebrzyście i nieco połyskująco owłosiona (starsze rośliny łysieją).

Liście: Dolne liście o kształcie łopatkowatym lub odwrotnie jajowatoklinowatym, na długich ogonkach, pierzasto wcinane lub karbowane. Liście górne pierzastodzielne, o ostrych łatkach i na krótkich ogonkach.

Kwiaty: Kwiatostan złożony składający się z gęsto wyrastających, niedużych (8-10 mm długości), dzwonkowatych koszyczków, zebranych w wierzchotkę. U podstawy okrywy koszyczków wyrastają skrętolegle dodatkowe zewnętrzne listki. Okrywa koszyczka jednorzędowa. Na dnie koszyczków plewinki. W koszyczku przeważnie 5 kwiatów języczkowych, pozostałe to kwiaty rurkowe. Barwa wszystkich kwiatów żółta, kwitną od lipca do sierpnia.
Owoc: Nagi. Nasiona z puchem kielichowym w postaci włosków. Roślina wiatrosiewna.
Biotop, wymagania: Typowa roślina wysokogórska. Występuje od piętra kosówki po piętro alpejskie, aż po najwyższe szczyty Tatr, przy czym główny obszar jej występowania stanowi piętro alpejskie. Rośnie wyłącznie na podłożu granitowym. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cll. Juncetea trifidi, Ass. Oreochloo distichae-Juncetum trifidi, Ass. Oreochloetum distichae.

Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Zbigniew Mirek, Halina Pięknoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. Warszawa: WSiP, 1988. ISBN 83-02-00872-9.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.