Stefan Wierzbowski

Z Wikipedii

Stefan Wierzbowski (zm. 1687) – biskup poznański w latach 1664 - 1687. Założyciel Nowej Jerozolimy (obecnie Góra Kalwaria).

Na stałe osiadł w Warszawie. Jako pierwszy przyjął tytuł biskupa poznańskiego i warszawskiego. Nieprawnie nazywał się biskupem “warszawskim“, ponieważ Warszawa była tylko Archidiakonatem w diecezji poznańskiej.

W roku 1666 - odkupił od braci Górskich wieś Górę i w roku 1672 założył na jej terenie Nową Jerozolimę (obecnie - Góra Kalwaria). Założył miasto na planie ówczesnego wyobrażenia o Jerozolimie. Zbudował Kalwarię, do której zaczęli pielgrzymować wierni (miała zastąpić pielgrzymkę do Ziemi Świętej). Akt założycielski zabraniał osiedlania się żydów w tym mieście.

1670 - zaprojektował herb Nowej Jerozolimy (Góra Kalwaria). Wydał dekret uznający za cudowny obraz Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej w Rokitnie.

1672 - współautor konfederacji w obronie króla Korybuta Wiśniowieckiego, po podpisaniu przez niego haniebnego traktatu pokojowego z Turkami.

Bezkrólewie 1673-1674 - na sejmie konwokacyjnym, przed sejmem elekcyjnym (na którym wybrano Jana III Sobieskiego) zastąpił chorego Intrrexa Prymasa Czartoryskiego.

Założyciel zakonu Marianów Ojciec S. Papczyński otrzymuje, (po roku 1674) na siedzibę zakonu, od biskupa Wierzbowskiego Wieczernik w Nowej Jerozolimie .

1674r. - wybudował też w Nowej Jerozolimie Kościół nazywany kaplicą Piłata - w nim znajduje się krypta ze zmumifikowanymi zwłokami biskupa.

1675 - w Nowej Jerozolimie zbudowano, z polecenia biskupa, Kolegium Pijarów - obecnie Dom Opieki Społecznej.

1677 - dekret uznający za cudowny obraz Św. Rodziny w Miedniewicach.

1678 - Biskup poznański Stefan Wierzbowski erygował w Ostrówku (na prawym brzegu Wisły) nową parafię i wybudował kościół pod wezwaniem św. Izydora.

1684 - dekret o powołaniu w Warszawie drugiego seminarium duchownego (obecnie - Wyższe Metropolitalne Seminarium Duchowne).

1687 - dbając o działalność charytatywną wydał szczegółowe przepisy szpitalne i regulaminy dla pensjonariuszy szpitali parafialnych. Proboszczowie mieli obowiązek opiekowania się biednymi, przeznaczając 1/3 swych dochodów na utrzymanie szpitali parafialnych.