Stepan Wytwycki

Z Wikipedii

Stepan Wytwycki

Stepan Wytwycki, ukr. Степан Витвицький (ur. 3 marca 1884, zm. 10 października 1965 w Nowym Jorku) - ukraiński polityk, dziennikarz, członek rządu ZURL, poseł na Sejm RP, prezydent Ukraińskiej Republiki Ludowej na emigracji. Doktor praw, członek Towarzystwa Naukowego im. Szewczenki.

Urodził się w Stanisławowskiem. Studiował na wydziale prawa Uniwersytetu Lwowskiego, następnie kontytuował studia w Wiedniu. Po ukończeniu studiów, w roku 1910 otworzył kancelarię adwokacką w Drohobyczu.

Był członkiem partii UNDP (Ukraińska Partia Narodowo-Demokratyczna), jednym z organizatorów zjednoczenia URL i ZURL 22 stycznia 1919, sekretarzem (ministrem) spraw zagranicznych w rządzie ZURL. Z racji tej funkcji uczestniczył w rozmowach z misjami alianckimi gen. Josepha Barthelemy'ego (luty 1919) i gen. Bothy (maj 1919) (por. Linia Curzona - geneza pojęcia).

Od października 1919 uczestniczył w Warszawie, jako zastępca Andrija Liwickiego w rokowaniach polsko-ukraińskich, które zakończyły się zawarciem sojuszu pomiędzy Polską a URL w kwietniu 1920 r. (układ Piłsudski - Petlura). Wytwycki wycofał się jednak z rozmów, gdy 2 grudnia 1919 Symon Petlura zaakceptował Zbrucz jako granicę polsko-ukraińską, co pozostawiało całą Galicję Wschodnią po stronie polskiej. Wytwycki domagał się podziału Galicji wzdłuż tzw. linii Barthelemy'ego, co wobec zajmowania całego terytorium spornego przez wojsko polskie i uzależnienia odbudowy URL od militarnego wsparcia polskiego było postulatem nierealistycznym.

Po opuszczeniu składu delegacji URL w Warszawie Wytwycki kontynuował najpierw pracę jako minister spraw zagranicznych emigracyjnego rządu ZURL z siedzibą w Wiedniu ( pod przewodnictwem Jewhena Petruszewycza), a następnie w latach 1921- 1923 był przedstawicielem rządu ZURL w Paryżu i Londynie, gdzie bezskutecznie zabiegał o umiędzynarodowienie kwestii ukraińsko - galicyjskiej.

Po ostatecznym uznaniu przez aliancką Radę Ambasadorów suwerenności Polski nad Galicją Wschodnią (15 marca 1923) i rozwiązaniu następnego dnia rządu Petruszewycza, Wytwycki powrócił do Polski i od roku 1924 ponownie otworzył praktykę adwokacką w Drohobyczu.

W latach 1925-1939 działacz UNDO. Poseł na Sejm RP w latach 1935-1939. Wobec najazdu sowieckiego na Polskę i związanych z okupacją policyjnych represji NKWD wobec działaczy ukraińskich emigrował do Niemiec. Po wojnie pozostał na emigracji, najpierw w Niemczech, później w Stanach Zjednoczonych. Po śmierci Andrija Liwickiego w 1954 prezydent Ukraińskiej Republiki Ludowej na uchodźstwie.