Szahdżahan

Z Wikipedii

Szahdżahan (Shahbuddin Muhammad Szahdżahan (albo Szach Dżahan, Shachdżahan) (ur. 5 stycznia 1592, zm. 22 stycznia 1666) — piąty władca muzułmańskiego imperium w Indiach z dynastii Mogołów, panujący w latach 1628-1658. W okresie jego panowania imperium Mogołów pozostało pierwszą potęgą Indii, choć sam cesarz nie był wybitnym wodzem i polegał raczej na doradcach. Pod koniec jego panowania bardzo widoczna stała się rywalizacja synów cesarza o władzę. Wygrał ją w 1659 roku trzeci z synów Szahadżahana i Mumtaz Mahal, ostatni ze znaczących Mogolskich władców, wielki wojownik i fanatyczny wyznawca Islamu Aurangzeb. Sam szahdżahan ostatnie lata życia spędził w przymusowym odosobnieniu.

Szachdżahan zasłynął ze wzniesienia w roku 1654 w Agrze mauzoleum zwanego Tadź Mahal, na pamiątkę przedwcześnie zmarłej ukochanej żony Mumtaz Mahal. Przez wielu uważane za najpiękniejszą budowlę świata, mauzoleum to jest doskonałym przykładem eklektycznego stylu mogolskiego w sztuce Indii, który łączył elementy muzułmańskie, perskie z rodzimymi motywami indyjskimi.

 To jest tylko zalążek artykułu biograficznego związanego z Indiami. Jeśli możesz, rozbuduj go.

[edytuj] Bibliografia

• Jan Kieniewicz, "Historia Indii", Ossolineum, Wrocław 2003;