Tabulatura pelplińska
Z Wikipedii
Tabulatura pelplińska - jest zbiorem wielogłosowych kompozycji wokalnych i instrumentalnych (przeznaczonych również na organy), liczącym 6 tomów. Jest tabulaturą z gatunku "nowoniemieckiego" pochodzącą najprawdopodobniej z lat 1620-1680. Liczące prawie 900 utworów zbiory tabulatury zostały przypadkowo odnalezione dopiero po II wojnie światowej w roku 1957 podczas prac porządkowych w katedrze pelplińskiej. "Tabulatura pelplińska" jest własnością ekspozycyjną Muzeum Diecezjalnego w Pelplinie, a zarazem jednym z najcenniejszych i najobszerniejszych zabytków muzycznych Europy XVII-wiecznej.