Teatr Muzyczny w Poznaniu

Z Wikipedii

Teatr Muzyczny w Poznaniu znany do 1973 jako Operetka Poznańska rozpoczął działalność w 1956 premierą operetki Pála Abraháma "Wiktoria i jej huzar" (20 maja). Pierwszym dyrektorem Operetki był Zbigniew Szczerbowski, który w repertuarze klasycznych operetek "Wiktoria i jej huzar" i "Bal w Savoyu" Pála Abraháma, "Wesoła wdówka" i "Kraina Uśmiechu" Ferenca Lehára, "Hrabina Marica" Imre Kálmána, "Życie paryskie" Jacquesa Offenbacha obsadził m.in. utalentowanych solistów takich jak: Izabela Ferency, Irena Schulz-Kruk, Ludmiła Szwabowicz, Erika Wosińska, Jerzy Golfert, i Janusz Golc. Po Zbigniewie Szczerbowskim Operetką kierowali: Jan Teresiński, Zygmunt Wojciechowski i Henryk Duczmal. Po objęciu kierownictwa artystycznego Operetki przez Stanisława Renza na poznańskiej scenie pojawiły się "Can Can" Cole Portera i "My Fair Lady" Fredericka Lewe oraz "Eksportowa żona", "Skrzydlaty kochanek" i niezwykle popularne "Dziękuję ci Ewo". Zasługą Stanisława Renza, który dbał aby oferta musicalowa równoważyła się z operetkową, było zaangażowanie w 1965 roku Janiny Guttnerównej. Zmiany kierunku artystycznego Operetki następowały wraz ze zmianami na stanowisku jej dyrektora, a oferowany widzowi program oscylował między operetką klasyczną i musicalem a teatrem dramatycznym. Kierownictwo Daniela Kustosika (od 1989 r.) przywróciło pewną równowagę pomiędzy klasyką operetkową ("Wesoła wdówka", "Carewicz", "Zemsta nietoperza"), musicalem "Hello Dolly", "My Fair Lady" i repertuarem, który nie często można znaleźć w teatrze muzycznym (farsy - "Nagłe zastępstwo", "Nie teraz kochanie", "Okno na parlament" czy dramaty - "Kto się boi Wirginii Woolf"). W repertuarze pojawiły się także "Skrzypek na dachu" i "Phantom" oraz bajki muzyczne i baletowe dla dzieci.