Tercja pikardyjska
Z Wikipedii
Tercja pikardyjska – podwyższona o pół tonu tercja akordu tonicznego stanowiącego zakończenie utworu utrzymanego w tonacji molowej; w wyniku podwyższenia akord ów staje się akordem durowym. Stosowanie w kompozycjach tercji pikardyjskiej, pozwalającej na uzyskanie efektu optymistycznego zakończenia utworu, było szczególnie popularne w okresie baroku.