Udostojnienie herbu
Z Wikipedii
Udostojnienie herbu – heraldyczne określenie zaszczytnych dodatków do herbu.
Udostojnienie herbu miało miejsce najczęściej z nadaniem tytułu arystokratycznego lub indygenatu.
Najczęściej stosowanym udostojnieniem było dodanie do herbu zaszczytnych figur lub godeł. W Rosji, Niemczech i Austrii często dodawano do dawnego herbu czarnego dwugłowego orła w złotym polu, dzieląc przy tym tarczę na 2, 3, 4 pola, lub umieszczając udostojnienie w tarczy sercowej.
Królowie Polski, nadając indygenaty lub tytuły, dodawali najczęściej do herbu nagradzanej osoby Orła Białego.
Podobnie udostajniany jest herb baroneta w Wielkiej Brytanii – poprzez dodanie do herbu małej tarczki sercowej lub umieszczonej w kantonie z herbem Ulsteru lub flagą Szkocji.
Udostojnieniem herbu jest też dodanie jednego lub więcej hełmów heraldycznych. W ten sposób, dodaniem drugiego hełmu, oznaczano w Austro-Węgrzech i Niemczech tytuł kawalera (Ritter).
Innymi sposobami udostajniania było dodanie trzymaczy herbowych czy dewizy herbowej.
Do udostojnienia herbu nie zalicza się umieszczanych za tarczą lub obok oznak godności, o ile nie były dziedziczne.
[edytuj] Zobacz też
Herby: szlachecki • mieszczański • chłopski • państwowy • miejski • korporacji
Elementy herbu: tarcza herbowa • godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe)
klejnot herbowy • korona rangowa • hełm heraldyczny • labry
trzymacze heraldyczne • dewiza herbowa • order herbowy
Oznaki godności: świeckie • kościelne
Inne: herbarz • herold • blazonowanie • szrafowanie • tynktura • krzyż heraldyczny
